17/8/16

you have to let go

You can be as mad as a mad dog at the way things went. You could swear, curse the fates, but when it comes to the end, you have to let go.
                                                                                       
(The curious story of Benjamin Button)





 ( Δ )

5/3/16

TO YΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ

Το ύψος της περιστάσης
επιβάλλει σύνεση
Και όμως
είναι βράδυ
κι εγώ σχεδιάζω
τις ηδονικές εκδρομές του αύριο
αδιαφορώντας παντελώς
για τις συνέπειες
μιας ακόμα λιποταξίας

Ψηλαφώντας τα όρια ανοχής του κράτους
νιώθω για στιγμές πως αγγίζω την ελευθερία

Και είναι αυτή
η ευγενής και ταπεινή ψευδαίσθηση
που με κάνει ακόμα
να δραπετεύω

[ Σωτ. Λυκουργιώτης ] :


16/1/16

S.O.S:



Σε μια κοινωνική μικρογραφία, σε μόλις μισό οικοδομικό τετράγωνο, κάπου στις δυτικές συνοικίες:

Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει τέσσερις μπούκες σε σπίτια με σκοπό τη ληστεία, μόνο η μια αποτράπηκε εξαιτίας των φωνών του ενοίκου και της κινητοποίησης της γειτονιάς...

Στην ίδια γειτονιά, στο ίδιο μισό του οικοδομικού τετραγώνου, το ίδιο χρονικό διάστημα:

αστυνομίες, ασφάλειες, στρατονομίες, δήμοι και εφορίες και λοιποί παρατρεχάμενοι παρελαύνουν ανελειπώς για δυό περιπτώσεις ανυπότακτων...

Οι προτεραιότητες του Υπουργείου ΠροΠο και των ΠροΠοτζήδων του είναι προφανείς: η "προσταστία των πολιτών" (sic!) από το έγκλημα της ανυποταξίας και η είσπραξη των υπέρογκων προστίμων που αυτή πλέον συνεπάγεται.

Ποιος είπε ότι "δεν υπάρχει κράτος"? Υπάρχει και παραϋπάρχει: για να δυναστεύει τους φτωχούς και να ταϊζει τους προνομιούχους. Μέσα στους τελευταίους προσθέστε και τους στρατοκράτες: στυλοβάτες του συστήματος με παχυλούς μισθούς και πρόωρες συντάξεις, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουν ποτέ πραγματικά και βάζοντας ενίοτε το δάκτυλο στο μέλι των εξοπλισμών και των προμηθειών του στρατού.

Λογικό και αναμενόμενο το ΠροΠο όχι μόνο να έχει χεσμένη την κοινωνία αλλά και να κυνηγά κάθε είδους ανυποταξία...

Και αν στο συγκεκριμένο μικρόκοσμο του μισού οικοδομικού τετραγώνου κατοικούν δυο ανυπότακτοι, φανταστείτε τι γίνεται σε όλη την ελλάδα: 35.000 ανυπότακτοι απειλούν όχι μόνο με λειψανδρία το στράτευμα αλλά και τον λόγο ύπαρξης τόσων και τόσων αχρείαστων και χαραμοφάιδων καραβανάδων.

27/6/15

Αν εσύ με ξεχάσεις

.
Θέλω να ξέρεις
ένα πράγμα.

Εσύ ξέρεις πώς είναι αυτό:
αν κοιτάξω
το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου
αν χτυπήσω
μαζί με τη φωτιά              
την ανεπαίσθητη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του προσανάμματος
όλα με πηγαίνουν σε σένα
σαν όλα όσα υπάρχουν
αρώματα, φως, μέταλλα,
να ήταν μικρές βάρκες που έπλεαν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν.

Τώρα λοιπόν,
αν σιγά- σιγά σταματήσεις να με θέλεις
θα σταματήσω να σε θέλω σιγά-σιγά.

Αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην με ψάξεις,
γιατί ήδη θα σε έχω ξεχάσει.

Αν θεωρήσεις χαλαρό και τρελό
τον άνεμο στις σημαίες
που περνά από τη ζωή μου
και αποφασίσεις
να με αφήσεις στην άκρη
της καρδιάς στην οποία έχω ρίζες
σκέψου
ότι εκείνη την ημέρα,
εκείνη την ώρα
θα σηκώσω τα χέρια
και θα φύγουν οι ρίζες μου
Να ψάξουν άλλη γη.

Αλλά
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα
νιώθεις ότι είσαι προορισμένη για μένα
Με ανεπαίσθητη γλυκύτητα.
Αν κάθε μέρα σκαρφαλώνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με ψάξει,
αχ, αγάπη μου, δικιά μου
μέσα μου εκείνη η φωτιά επαναλαμβάνεται
μέσα μου τίποτα δεν σβήνεται ούτε ξεχνιέται,
η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
και όσο ζεις θα είναι στα χέρια σου
χωρίς να φύγει από τα δικά μου.




Pablo Neruda, Si tú me olvidas.

(μετάφραση: δ.)
.