14/2/11

Ποιητής είναι ένας αποτυχημένος αστροναύτης

.
Λιβάδι, Κεραυνός, Βοσκός, Μάγος, Ονειροκλέφτης, Χείμαρρος, 
Κλειδαράς, Επαίτης, Φύλακας, Δραπέτης, Κένταυρος, Βεγγαλικό, 
Σύνδεσμος, Αγγελιοφόρος, Δρόμος, Αδερφός, Ηχείο, Στίχος...


Τι να απαριθμώ οδούς και ονόματα
απ' όλες πέρασα και όλα ήμουνα
αν αυτό είναι που τελικά μετράει

Τι κι αν έδεσα στο λιμάνι των έξεων
και από δω περαστικός είμαι
ένα πρωί με τα κύματα θα παραβγώ
ως τον παλιό φάρο του Πλανήτη,
ωτοστόπ θα κάνω στις ψαρόβαρκες
και μην τον είδατε τον Πάντα Γη

Δε νοσταλγώ,
είμαι ότι έχω υπάρξει και ότι έχω υπάρξει
μπορώ κάλλιστα να ξαναγίνω,
μόνο για ότι δεν έγινα γράφω καμιά φορά,
έτσι, για να ξεγελώ τις ημικρανίες

Άλλωστε
ποιητής είναι ένας αποτυχημένος αστροναύτης, 
.

5 σχόλια:

kranioUtopia είπε...

Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ποιητές, Del Foc.
Μόνο ποιήματα.
Να γεννιόντουσαν, λέει, τα ποιήματα μυστικά,
χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε τη μήτρα
που τα κουβαλούσε και τα έτρεφε.
Αυτό θα άξιζε για μένα.
Να είναι ελεύθερα τα ποιήματα
από το φορτίο του δημιουργού τους.
Ελεύθερα να διοχετεύσουν την ορμή του,
να μεταβιβάσουν την ύπαρξή του.
Ναι, αυτό που θα είχε αξία θα ήταν
τα ποιήματα να είναι απαλλαγμένα
από 'φερτές ύλες'.

Εράνισμας είπε...

Αστροναύτης σε ελεύθερη πτώση...

Rosa Del Foc είπε...

Ναι Κρανιουτοπία, έτσι, ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Όπως θα λεγαν και οι Τρεις Σονετοφύλακες: ένα (ποίημα) για όλους και όλοι για ένα..! Ούτε όμως και αστροναύτες θα πρεπε να υπάρχουν. Το Επαναστατικό Ποιηταριάτο θα τους περάσει από Λαϊκό Δικαστήριο, γιατί όπως έλεγε και ο παππούς Αμπέλ “το τέλος της ποίησης ήρθε με το που πάτησε ο άνθρωπος στο φεγγάρι”..! Σε ελεύθερη πτώση διαρκώς από τότε Εράνισμα..!

roundel είπε...

Μπορεί οι ποιητές να πέθαναν, όμως τα ποιήματα τους ζουν και ίσως οι λέξεις τους γεννήσουν καρδιές που να ποιούν συναισθήματα και αισθήσεις...ανθ΄ρωπους ξέρεις, σαν εκείνους τους ονειροπόλους που δε πάτησαν ποτέ το πόδι τους στο φεγγάρι, αλλά καμιά φορά τα βράδια δένουν στο χέρι τους αστέρια με νοητά σχοινιά και τα βγάζουν βόλτα...

Καλώς σε βρίσκω

Rosa Del Foc είπε...

Είμαστε όλοι ποιητές (ή δεν είναι κανείς), τέκνα του μπιγκ μπανγκ χαμένα στο διάστημα και μικρο-καλλιεργητές αστρόσκονης..!

Καλώς ήρθες Roundel!