Πριν φύγουμε... όλοι μου λέγανε: “Πάρε χώμα. Ρούχα, παπούτσια άσ' τα πίσω. Χώμα μην ξεχάσεις”. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Τι να το κάνω το χώμα, βρε παιδιά; Σε γη πάω, στεριά θα είναι κι εκεί. Δηλαδή τι; Να το βάλω σε βάζο και να το κλαίω σα χαμένο συγγενή ή να το φυτέψω σε γλάστρα και να τη βαφτίσω πατρίδα; Άλλο χώμα, άλλο ρίζες. Εγώ τις ρίζες μου τις βγάζω από τη μία γη, τις πάω αλλού και πάλι πίσω άμα θέλω. Το χώμα ποτέ δεν θα λείψει από τον κόσμο. Ούτε και η λάσπη...
[ Στ. Κ. ]
.