...goodbye 2013..:

(support your local) scene of the music crime:

[take it here]

...και 2014 φιλιά στο χάος..!

The Day That Thatcher Dies

«θα γελάσουμε την ημέρα που η Θάτσερ θα πεθάνει

-ακόμα και αν ξέρουμε ότι δεν είναι πρέπον-

θα χορεύουμε και θα τραγουδάμε όλο το βράδυ:

ντιν-ντον η μάγισσα πέθανε,

ντιν-ντον η κακιά μάγισσα είναι νεκρή»

We will laugh the day that Thatcher dies,
Even though we know it's not right,
We will dance and sing all night.
I was blind in 1979, by '82 I had clues,
By 1986 I was mad as hell.
The teachers at school, they took us for fools,
They never taught us what to do,
But Christ we were strong, we knew all along,
We taught ourselves the right from wrong.
And the punk rock kids, and the techno kids,
No, it's not their fault.
And the hip hop boys and heavy metal girls,
No, it's not their fault.
It was love, but Tories don't know what that means,
She was Michelle Cox from the lower stream,
She wore high-heeled shoes while the rest wore flat soles.
And the playground taught her how to be cruel,
I talked politics and she called me a fool,
She wrapped her ankle chain round my left wing heart.
Ding dong, the witch is dead, which old witch?
The wicked witch.
Ding dong, the wicked witch is dead.

Hefner: «The Day That Thatcher Dies»

Liverpool's fans 

Θέλω να μιλάς…μέχρι το τέλος

[ δανεικό από: hrwas.wordpress.com ]

 

“Μέχρι το Τέλος” [2013] DOWNLOAD

To νέο cd με τίτλο “Μέχρι το Τέλος” είναι πλέον διαθέσιμο για ελεύθερο download. Ο δίσκος αποτελείται από 22 κομμάτια. Στην μουσική παραγωγή έχουν συμβάλλει οι: Ηθικός Αυτουργός, Κριτής, Bouklas και Bad Trip ενώ σε στίχο και ερμηνεία οι: TNT, Μόνιμος Κάτοικος, Άψινθος, Παράξενος, Mc Yinka και Dash.

Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο τον δίσκο ελεύθερα από ΕΔΩ ή σε torrent από ΕΔΩ

Η προώθηση, η αναπαραγωγή και η χρησιμοποίηση οποιουδήποτε μέρους του είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητή. Συντροφικούς χαιρετισμούς σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους σε κάθε γωνιά του κόσμου. O παρόν δίσκος δεν αποτελεί καμία “καλλιτεχνική” προσωπική διάσταση αλλά μία μικρή συμβολή στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα μέσω της υποκουλτούρας του χιπ χοπ και της ασιθητικής του δρόμου. Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στη μνήμη του φίλου και συντρόφου Literal X.
Για να ακούσετε όλα τα κομμάτια στο youtube πατήστε εδώ: “Μέχρι το Τέλος” LP [2013] YOUTUBE LINKS

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το cd προς το παρόν δεν θα κοπεί σε αντίτυπα λόγω οικονομικών. Πιθανόν στο μέλλον.

Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή,

ριάλια:

Χωρίς Ελπίδα: για μια χούφτα ψήφους

Kaso Perdido

(web & discografia)

Κeep walking, keep in touch...

Δεν φτάνει που ολοένα και πιο ασπρόμαυρη μοιάζει να κυλάει η ζωή μας, δεν φτάνουν τα ζόρια της καθημερινότητας, δεν φτάνει που μας στριμώχνουν από παντού, μας ζορίζουν επιπλέον και ψηφιακά... Και κάπως έτσι σου τελειώνουν και οι λέξεις, οι εικόνες, τα τραγούδια... Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω με την fanzinita και δεν έχω και την πολυτέλεια να σπαταλήσω επιπλέον χρόνο με την γαμω-google, σίγουρα όμως κάποια στιγμή θα πάρω το blogάκι μου στον ώμο και θα την κάνω όσο πιο μακριά γίνεται από εδώ... Τα μαζεύω σιγά-σιγά και κάπως έτσι συμμάζεψα και σε ένα καινούριο blog τις περισσότερες από τις δουλειές και διευθύνσεις με τις οποίες ήρθα σε επαφή και επικοινώνησα, έστω και σιωπηλά μαζί τους, τα τελευταία χρόνια που περιπλανώμαι στον ιστό... Σίγουρα μου έχουν διαφύγει πράγματα, θα έχω το νου μου για να τα συμπεριλάβω εν καιρώ...

Σίγουρα πολλοί σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο και σίγουρα η εικονική επαφή δεν αρκεί με τίποτα για να αναχαιτίσει το τσουνάμι της λογοκρισίας και της καταστολής που έρχονται... Πρέπει να βρεθούμε αλλά για να τα καταφέρουμε πρέπει να κρατήσουμε και επαφή... Και μιας και βλέπω πολλά blogs να “κατεβαίνουν” ή και να “χάνονται” ξαφνικά, άνοιξα έναν καινούριο δίαυλο όπου μετέφερα και όλα τα προτεινόμενα links μου... Είναι το παρατηρητήριο μου αυτό και ειλικρινά χαίρομαι για όλα αυτά που μοιράζεστε και γράφετε μαζί μου... Όμορφη πραγματικά η θέα από εδώ... 
Καλώς ήρθατε στο Buena Vista Fanzinita Club..!

Fuckop Family

Fuckop Family

(DWNLD)

Το Rock 'n' Roll της Αλίκης

Με ψηλό τακούνι και κολλάν σφιχτά

με τιγρίσιο βλέμμα και χείλη υγρά

κάθε βίτσιο κάνει άμα πληρωθεί

μηχανή ακριβείας είν' ερωτική...

Είν' η Αλίκη που στα εικοσιδυό

στην πιάτσα έχει τώρα εδώ και χρόνια οχτώ

Κανέναν δεν πληρώνει ούτε το Λαγό

το μπάτσο που οι νταβάδες έχουν αρχηγό

Μονάχα ο Πάπιας το τρελό φρικιό

όταν την πληρώνει λέει σ' αγαπώ

Κόψε πια την πιάτσα της λέει ενώ κοιτάει

αυτό το τέλειο σώμα που τον περιγελάει

Τι γυρεύει ένα τρελό φρικιό

τι νομίζει μια πόρνη χρόνια οχτώ

Στην χώρα των θαυμάτων δεν μπαίνουνε φρικιά

ούτε και πουτάνες γιατί ο Λαγός φυλά...

Κάποια νύχτα βγαίνουν από ένα εκατό

μπάτσοι και νταβάδες και πιάνουν το φρικιό

την Αλίκη παίρνουνε στο τμήμα το πρωί

και της κάνουν μια σύσταση απλή...

Πρέπει να μας δίνεις τόσα τα εκατό

αλλιώς δεν ξαναβλέπεις πλέον το φρικιό...

Μην δουλεύεις άλλο τον Λαγό

μην προσβάλεις έναν αστυνομικό

Στο χέρι της Αλίκης λάμα ξεπηδάει

περίστροφα ξερνάνε σφαίρες και φωτιά...

Οι εφημερίδες γράψαν για έναν αναρχικό

που σκότωσε μια πόρνη κι έσφαξε το λαγό...

Τι γυρεύει ένα τρελό φρικιό

τι νομίζει μια πόρνη χρόνια οχτώ

Στην χώρα των θαυμάτων δεν μπαίνουνε φρικιά

ούτε και πουτάνες γιατί ο Λαγός φυλάει...

[ Ωχρά Σπειροχαίτη ]

 

το μήνυμα της ήττας:

Οι αγγελιοφόροι της νύχτας

μιλούν για τον άνθρωπο με λόγια πικρά,
μιλούν για πράξεις αψυχολόγητες,

παράλογες κι αφύσικες,
για δηλητηριασμένες ψυχές

γεμάτες τραύματα και βαθιές πληγές,
μιλούν για τον φόβο της συνείδησης,

τον φόβο της ευθύνης,
για δειλία, προδοσία και για κατάχρηση εξουσίας.
Και ειν' απόψε τα λόγια τους πικρά.
Ίσως γιατί κανένας δεν θέλει να τ' ακούσει.
Τρέχουν όλοι και κρύβονται σαν τα μικρά παιδιά,
με το δάχτυλο κανέναν δεν θέλουν να τους δείξει.
 

Άκουσε, άκουσε το μήνυμα της ήττας όταν λες:

Εμπρός να κάψουμε τον εμπρηστή.
Εμπρός να βιάσουμε τον βιαστή.
Εμπρός να κρεμάσουμε τον δήμιο.
Εμπρός να σκοτώσουμε τον φονιά.
Εμπρός να κλέψουμε τον κλέφτη.
Εμπρός να εξυγιανθεί η κοινωνία.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουν νικητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουνε κατακτητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
της πάσης φύσης εξουσίας οι εραστές.

Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν "γιατί".

Going Nowhere Fast

Το μήνυμα της κάλπης είναι σαφές, 

πολύ πριν το άνοιγμα της, 

με όποια κυβέρνηση συνεργασίας και αν προκύψει: 

πάμε ολοταχώς στο πουθενά..! 

Αυτός είναι και ο τερματικός σταθμός, 

αυτού του πολιτικού συστήματος και αυτής της σάπιας κοινωνίας..! 

Punk's feelinigs :

Terminus - Going Nowhere Fast

Terminus - Back Among the Blind 

 (special thanx to Mike)

Η Τζένη των πειρατών

[ Bertolt Brecht / Kurt Weill ]

Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα

και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ

στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία

και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)

Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι

κι όλοι λεν τι είν΄αυτό το βουητό

και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)

Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιόν θα πάρω τη νυχτιά

γιατί σε κρεβάτι απόψε δεν θα κοιμηθεί κανείς

μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά

που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δεν μάθατε ποια είμ΄εγώ)

Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι

κι όλοι λεν΄τι΄ναι αυτό το ουρλιαχτό

και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)

Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά

Κύριοι μου καλοί τώρα πια δεν γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί

κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα

απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ΄αφησαν αυτό)

Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόλη

και ρωτάτε - ποιος να έμενε εδώ

και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι΄αυτήν ήτανε λοιπόν)

Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν, και θα δέσουν μ' αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ' αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...Και θ' ακούσετε ν' αποφασίζω: όλοι. Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι! Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.

Υ.Γ:
 το πρόσωπο του κτήνους
 και
να τελειώνουμε με το όνειδος 

Crucified for Rock 'n' Roll

Nαι, σαν ποινή, η σταύρωση, ήταν απάνθρωπη και σαδιστική.
Και αντί να την καταγγείλουμε σαν τέτοια (που είναι η διεθνής αμνηστία, γιατί χάνεται πάντα τέτοιες μέρες;) ο κόσμος αρέσκεται στο να την αναπαριστά στις εκκλησίες και στον Τζεφιρέλι... Αίσχος!

Σαν σήμερα όμως ο  καθένας σταυρώνεται για ότι αυτός γουστάρει,
άλλος για τις αμαρτίες τους, άλλος χάριν ηδονής και άλλος για το Rock 'n' Roll..!

Εγώ απλά σταυρώνω στο στέρνο τα χέρια και παρατηρώ,

βαρέθηκα ρε αδερφέ τόσα χρόνια τα ίδια παραμύθια

άσε που δεν έχουν και σασπένς: όλοι ξέρουνε το τέλος

Δυο χιλιάδες δώδεκα φορές ντάρκιδες και μαύροι ήλιοι, διηγήματα του Moorckock και ιστορίες σαν του David Carradine και τραγούδια απ΄ τους Iron Cross, Mon côté punk, και τους Black Thunders:

Τρια βιντεοβήματα

ενάντια στου στρατού τα θύματα:

1.

2.


Paths of Hate από videosonlytube

3.

Bandista: sokak meydan gece

Alone and together, wherever we are! Long live women’s solidarity!

Bandsista, March 8, 2012

Γκέκε;

γ υ ν α ί κ α :

Στον καθρέφτη του χρόνου αγνώριστα τα πρόσωπά μας
οι αιώνες σβήσαν με τη σκόνη τους τα ονόματά μας
κραυγές αγωνίας και πόνου παγώσαν στη σιωπή
το μισό του ουρανού χωρίς ταυτότητα, χωρίς φωνή.


Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ' την πίεση μιας σάπιας ηθικής,


Εύα, πλευρό του Αδάμ, υπεύθυνη για την πτώση της ανθρωπότητας
Το σώμα σου είναι το πεπρωμένο σου στην τάξη της πατριαρχίας
Η θρησκεία δίκασε τον έρωτά σου σα δύναμη σατανική
Η επιστήμη σε στιγμάτισε, υστερική και ανισόρροπη


Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ' την πίεση μιας σάπιας ηθικής,


Διαιωνίζουμε το σύστημα...


Γυναίκα, κομματιασμένη εικόνα
Άνθρωπος, ψάχνω το αληθινό σου πρόσωπο
μα δε σε βρίσκω πουθενά
Άνεργη, πόρνη, καθημερινή γυναίκα.


Παντού τριγύρω σπίτι, χείλη, χέρια, πόδια
Φανταχτερά προϊόντα που πρέπει να αγαπήσεις
Ζωή ονειρεμένη σαν στις διαφημίσεις
μόνο που τα προϊόντα δεν ξέρουν να αγαπούν


Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΑΣ
ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΑΣ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ


ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ...


Παγιδευμένη στον ιστό της ματαιότητας
στο μύθο της αιώνιας θηλυκότητας
σ' ένα ξένο σώμα που πασχίζεις να αλλάξεις
τ' ανδρικό τοπίο σε δοχείο ηδονής


Αντικείμενο φύσης μαζί και φαντασίωση
υπηρέτρια παιδιών και συζύγων.
Σ' ένα κόσμο που σου δίνει διαταγές
και σε πνίγει σε αμέτρητες σιωπές.


Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΑΣ
ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΑΣ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ


ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ... 

2012 Σκαλιά

.

[ Long Way to the Sun ]

.

Σκατάλαντα: έτσι, για γούρι!

[ el caganer* ]

Σε κάθε φάτνη πρέπει να υπάρχει ένας νεογέννητος Χριστούλης, ο Ιωσήφ, η Μαρία, μια αγελάδα, μια φοράδα και από πάνω τους να κρέμεται ένα αγγελάκι, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει να υπάρχουν τριγύρω της δεντράκια και ένα χωριουδάκι, ένα ποταμάκι, βοσκοπούλες και βοσκόπουλα γύρω από μια φωτίτσα, αλλά πάνω απ' όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Σε μια φάτνη πρέπει να υπάρχουν τρεις κοτούλες, ένας σιδεράς, τρεις αδέσποτες κατσίκες, μια γριούλα καστανού και ένας διαβολάκος, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πάρτε χαρτόνι και κόψτε έναν τεράστιο ουρανό, προσθέστε και αστεράκια και αν δεν έχετε φωτάκια βάλτε αυτοκόλλητα φωσφορικά αστέρια, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει επίσης να υπάρχουν οι τρεις μάγοι, καβάλα στις καμήλες τους και να φέρουνε τα δώρα, κι έτσι θα περάσουμε όμορφα, αλλά πάνω από όλα πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει να υπάρχει ένα σκαμνάκι για να κάτσει ο Ιωσήφ, αλλά αν δεν υπάρχει θα κάτσει όρθιος, αλλά μην ξεχνάτε, μην ξεχνάτε ποτέ σε κάθε φάτνη πρέπει πάντα να υπάρχει ένας ...χέστης!

*El caganer στα καταλανικά είναι “ο χέστης” με την κυριολεκτική και ουδέτερη του σημασία, όχι ο δειλός ή φοβητσιάρης αλλά, αυτός που απλώς χέζει. Στην αρχέτυπη φιγούρα του ο caganer, που κοσμεί περήφανα κάθε καταλανική φάτνη, αποτυπώνεται ως γραφικός βοσκός. Στη χριστουγεννιάτικη όμως αγορά σήμερα, ανάμεσα στα διάφορα γιορτινά στολίδια, μπορεί κανείς να βρει πιο σύγχρονες και αναγνωρίσιμες μορφές του: από πολιτικούς, ποδοσφαιριστές και αστέρες του θεάματος μέχρι τον πάπα και τον χίτλερ με κατεβασμένα τα βρακιά να κάνουν τα κακά τους! [κλικ!] Ωστόσο η χριστουγεννιάτικη σκατολογία (που έχει τις ρίζες της σε παγανιστικές και βουκολικές παραδόσεις και χρονολογείται από τον 8ο μ.Χ αιώνα) δεν εξαντλείται στα κουκλάκια του χέστη. Επεκτείνεται ακόμα και μέχρι τη ζαχαροπλαστική όπου παραδοσιακά γλυκά σε σχήμα κουράδας συντροφεύουν το γιορτινό τραπέζι και κούκλες που χέζουν καραμέλες και ζαχαρωτά χαρίζονται αυτές τις μέρες στα παιδάκια! Μα τον Τουτάτη, είναι τρελοί αυτοί οι καταλανοί! Μπερδεύουν την εσχατολογία με τη ...σκατολογία και άθελα τους σκανδαλίζουν την επίσημη εκκλησία και τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό! Ή μήπως όχι και τόσο “άθελα” αφού από τον μεσαίωνα ακόμα αρέσκονται στο να προκαλούν την κεντρική εξουσία που συμβολίζει γι' αυτούς η Μαδρίτη..? Σε επόμενη ανάρτηση θ' ασχοληθώ εκτενέστερα με την σκατοφιλία των καταλανών -και όχι μόνο! Αν το καλοσκεφτούμε δεν υπάρχει τίποτα το σιχαμερό στα έθιμα τους: και το χέσιμο μια καθημερινή ανάγκη είναι και μάλιστα όλοι, ασυνείδητα έστω, κλεφτοκοιτάμε τα κακά μας πριν τραβήξουμε το καζανάκι! Προς το παρόν ας απολαύσουμε ξανά αυτά τα αιρετικά κάλαντα “επιφανών -όχι και τόσο underground δηλ.- καλλιτεχνών” και με κατάνυξη ας ευχηθούμε: σκατά στο νέο έτος!

¡ war on christmas !

 .

Ο ”αντιφασισμός” από μία αναρχική οπτική

Στην Ισπανία η 20 Νοέμβρη είναι η επέτειος του θανάτου του Πρίμο ντε Ριβέρα[1] και του Φράνκο. Κάθε χρόνο οι μοναρχικοί, οι φασίστες και οι νοσταλγοί του Φράνκο οργανώνουν συγκεντρώσεις-μνημόσυνα, ενώ το αντιφασιστικό κίνημα οργανώνει αντιδιαδηλώσεις την ίδια μέρα, κοντά στις φασιστικές συγκεντρώσεις. Το κείμενο των "los incendiadores" είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του στο πρωτότυπο: «Η 20 Νοέμβρη και ο “αντιφασισμός” από μία αναρχική οπτική».

 

Για άλλη μια χρονιά φτάνει η “20 Nοέμβρη”. Μια ημερομηνία που είναι σημαδεμένη από μακάβρια γεγονότα-σταθμούς στην πρόσφατη ιστορία της Ισπανίας. Από το θάνατο του Ντουρούτι (1936), μέχρι το θάνατο του Φράνκο (1975), περνώντας από την εκτέλεση του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα (1936) και, πιο πρόσφατα, στη δολοφονία του Σαντιάγκο Μπρουάρντ (1984) στα χέρια της GAL[2] και του Χόσου Μουγκουρούζα (1989), που πυροβολήθηκε από δύο φασίστες της οργάνωσης Αυτόνομες βάσεις, ένας εκ των οποίων ήταν ο περιβόητος Ρικάρντο Σάενζ ντε Ινεστρίλιας.

Και για ακόμα μία χρονιά σε ολόκληρη την επικράτεια του ισπανικού κράτους οργανώνονται διαδηλώσεις. Όλο αυτό είναι μία επίδειξη εργατικού φετιχισμού με παρελκόμενα αντιφασιστικής θεματικής, που βγαίνει στους δρόμους των μεγάλων πόλεων του κράτους, σαν να βρισκόμασταν εν μέσω εμφυλίου πολέμου. Μπορεί να υπάρξει κάποια επίθεση της αστυνομίας, ίσως ακόμη και μια φιλονικία με μερικούς νεοναζί. Όμως, όπως κάθε χρόνο, φτάνει η 20 Νοεμβρίου, μετά είναι φυσικό να έρθει η 21η, και μ’ αυτήν το τέλος όλης αυτής της «αντιφασιστικής επίθεσης». Εξαφανίζονται οι διαδηλώσεις, οι σημαίες, οι ομιλίες, εξαφανίζεται μέχρι και το ίδιο «αντιφασιστικό κίνημα» που μπαίνει σε χειμερία νάρκη μέχρι την επόμενη 20^η Νοεμβρίου, ή μέχρι κάποιο νεοφασιστικό κομματίδιο κάνει κάποια συμβολική πράξη, ζητώντας από κάποιον, σχεδόν ουρλιάζοντας, να προσπαθήσει να το χτυπήσει για να πάρει στην τηλεόραση το ένα λεπτό της δόξας που του αναλογεί.

Το περίεργο είναι ότι ο «αντιφασιστικό κίνημα» δεν εξαφανίζεται λόγω έλλειψης δυνάμεων. Έχει αποδειχθεί ότι είναι σε θέση να συγκεντρώσει περισσότερους ανθρώπους από ότι η πλειοψηφία των κοινωνικών κινημάτων όταν προκύπτει ανάγκη, όπως έγινε στην περίπτωση της δολοφονίας του Κάρλος Παλομίνο[3], ακριβώς στις παραμονές μιας 20^ης Νοεμβρίου, με μία διαδήλωση αρκετά μεγάλη παρά την πίεση της αστυνομίας. Η πραγματικότητα είναι ότι, μετά τις ημερομηνίες αυτές, τα πάντα αραιώνουν και μετατρέπονται σε κάποιες μεμονωμένες οδομαχίες, που δεν διαφέρουν πολύ από αυτές στις οποίες πρωταγωνιστούν τα μέλη διαφορετικών συμμοριών ή ‘φυλών’ των πόλεων. (Φαντάζουν)Εντελώς ίδιες στα μάτια ενός συνηθισμένου εργάτη, που δεν ταυτίζεται με τα κίνητρα του αντιφασισμού.

Και γιατί; Γιατί η εργατική τάξη δε βγαίνει στους δρόμους για να παλέψει ενάντια στο φασισμό; Πολύ πιθανώς επειδή κανένας δεν βλέπει το φασισμό ως απειλή εκτός από το ίδιο το «αντιφασιστικό κίνημα». Δεν είναι εύκολο να πείσουμε κάποιον ότι οι 50 σκίνχεντς οι οποίοι πάνε στις διαδηλώσεις του MSR[4] ή της Democracia Nacional[5] (ο καθένας στη δική του, αλλιώς θα μπερδευτούν…) και παρουσιάζουν ένα θλιβερό θέαμα περιτριγυρισμένοι από τριπλό αστυνομικό κλοιό για την προστασία τους από το…πλήθος που τους λιθοβολεί όπου κι αν πάνε, είναι το οπλισμένο χέρι του δημοκρατικού καπιταλισμού. Δεν είναι εύκολο να πείσουμε κανέναν, γιατί δεν είναι αλήθεια.

Ίσως στο πρώτο τρίτο του εικοστού αιώνα, ο φασισμός να είχε αναλάβει το ρόλο του όπλου της αστικής τάξης εναντίον της ασταμάτητης ανόδου των επαναστατικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, αλλά αν μεταφέρουμε αυτήν την κατάσταση στις σημερινές συνθήκες, αυτό δεν στέκει. Τουλάχιστον, αν θεωρούμε ότι τα γκρουπούσκουλα των νεοναζί είναι ο πραγματικός φασισμός σήμερα. Το να επιτίθεται κανείς στους νεοναζί πρόκειται απλά για την επιφάνεια του προβλήματος, που δεν είναι άλλο από τον εθνικισμό, την πραγματική ιδεολογία που στηρίζει και νομιμοποιεί το κράτος, και της οποίας, σήμερα ο ναζιστικός φασισμός είναι απλά μια ερμηνεία που έχει φτάσει σε παρανοϊκά άκρα, όπως αυτός ο παράλογος φόβος/μίσος προς τους ξένους (μόνο προς εκείνους που είναι φτωχοί, φυσικά).

Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η αντιφασιστική τακτική είναι ένα λάθος στην αντίληψη του πραγματικού εχθρού, ο οποίος δε βρίσκεται στα πάρκα με τις ανάποδα ζωγραφισμένες σβάστικες, αλλά κάθεται στις πολυθρόνες του κράτους και των μεγάλων εταιρειών. Θα μπορούσαμε να το συμπεράνουμε, αν η χρήση του διάσημου όρου της «αντιφασιστικής ενότητας» από   ομάδες αμφίβολης επαναστατικότητας δεν μας ήταν γνώριμος.

Δεν θα απαριθμήσουμε ξανά όλους τους αγώνες που τα αυταρχικά αριστερά κόμματα έχουν αδειάσει από το περιεχόμενο τους και, στη συνέχεια, έχουν χειραγωγήσει και καταστρέψει στο όνομα της περίφημης ενότητας. Θα περιοριστούμε στο να μην μπούμε ξανά σ’ αυτό το παιχνίδι. Το γεγονός ότι αρκετές ομάδες είναι ενάντια στους νεοναζί είναι περισσότερο ένα σύμπτωμα πνευματικής υγείας παρά μία ιδεολογική ταυτότητα. Ως εκ τούτου, συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι δεν αγωνιζόμαστε γι’ αυτό που παλεύουν τα μαρξιστικά κόμματα, αν και οι δύο αισθανόμαστε μια βαθιά περιφρόνηση για τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές ομάδες. Και ως εκ τούτου, δεν βλέπουμε την αναγκαιότητα της δημιουργία μιας ενότητας απέναντι σε μια απειλή που δεν είναι απειλή, ό,τι κι αν λένε, και που να μας κάνει να αποκηρύξουμε κάποια από τις αρχές της τακτικής μας.

Θέλουμε ενότητα, ναι, αλλά ενότητα ενάντια στον πραγματικό εχθρό: το Κράτος και την ιδεολογία του: τον εθνικισμό. Ενότητα ενάντια σε ό,τι καθιστά δυνατή τη διάχυση του εθνικισμού στο λαό, απομακρύνοντας τον από κάθε επιθυμία για χειραφέτηση. Ενότητα ενάντια στον αυταρχισμό, ενάντια στη λογοκρισία, την καταστολή και την εκμετάλλευση. Ενότητα ενάντια στον καπιταλισμό και για τον ελευθεριακό κομμουνισμό: Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς κράτη, χωρίς κυβερνήσεις και, επομένως, χωρίς φασισμό

Αναρχική ομάδα “Οι Εμπρηστές” http://losincendiadores.wordpress.com/

To κείμενο στα ισπανικά. Αναδημοσίευση απο το: http://gr.contrainfo.espiv.net/

---

[1] Aπό τους μεγαλύτερους φασίστες στη νεότερη ιστορία της Ισπανίας. Εθνικιστής, υπέρμαχος του κάθετου συνδικαλισμού, ιδρυτής της φασιστικής Φάλαγγας. [2] Παρακρατική-παραστρατιωτική οργάνωση που ιδρύθηκε από το «Σοσιαλιστικό» Κόμμα της Ισπανίας. Είχε μεγάλη τρομοκρατική δράση και δολοφονίες όχι μόνο μελών της ΕΤΑ αλλά και βάσκων, αριστερών, οικολόγων, ακτιβιστών και απλών ανθρώπων, στην επικράτεια του κράτους της Ισπανία και της Γαλλίας. [3] Αγωνιστής αντιφασιστικής οργάνωσης που δολοφονήθηκε το 2007 από ακροδεξιούς στη Μαδρίτη. [4] Οι εθνικοσοσιαλιστές της ιστορίας. Το ίδιο μικρονοϊκοί με τους δικούς μας αλλά κάπως πιο οργανωμένοι μέσα στη μιζέρια τους. [5] Εθνικιστές, η light και πιο λαϊκιστική εκδοχή των παραπάνω, αν και όλα αυτά τα φρανκικά αποβράσματα κατά βάθος είναι «τα ίδια σκατά».

η γέννηση της αγάπης και η πραγματική ιστορία του παραδείσου

Origin of love:

Ο Αδάμ και η Εύα: