30/9/10

Γιατί δεν μ' αρέσει

ένα κατά τ' άλλα αξιόλογο τραγούδι..!


Όταν το πρωτοάκουσα [ το Πάμε ] -συνέπεσε με τα πρώτα ρεπορτάζ γι' αυτή τη ντροπή της ανθρωπότητας, για το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο- ομολογώ ότι κατενθουσιάστηκα! Αν και γενικώς δεν μ' αρέσουν οι Active Member μέχρι και σε συναυλία τους πήγα, παρακινούμενος από αυτό και από 2-3 ακόμα -όλα κι όλα- ενδιαφέροντα κομμάτια τους..!

Εκτός του ότι ήταν (και λογικά εξακολουθεί να είναι) το μοναδικό -ελληνικό- τραγούδι σχετικά με  το συγκεκριμένο θέμα, βρήκα εκπληκτική -και άκρως διεθνιστική- την ιδέα παράλληλης απόδοσης των στίχων σε 5 διαφορετικές γλώσσες..! Παρόλα αυτά, κάτι δεν μου πήγαινε καλά και σίγουρα αυτό δεν ήταν οι ιδεολογικές μας διαφορές, κάτι καθαρά αισθητικό μ' ενοχλούσε, και μου πήρε καιρό για να το καταλάβω...

Και εντάξει, ένα κομμάτι τέτοιας θεματικής το περιμένω και μουσικά πιο "επιθετικό" αλλά οκ! μπορώ να καταλάβω μια πιο "εσωτερική" προσέγγιση ενταγμένη στο ιδιαίτερο μουσικό ύφος του δημιουργού, πάσο..! Αλλά στους στίχους είμαι κάθετος, "εκπτώσεις" δεν χωράνε..!

Γι΄ αυτό και το διφορούμενο ρεφρέν ήταν τελικά εκείνο που μου κατέστρεψε εντελώς την αρχική θετική προδιάθεση..! Ας θυμηθούμε λοιπόν  τι λέει το ρεφρέν, που ως συνήθως αντικατροπτίζει και την κεντρική ιδέα ενός τραγουδιού:

"Πάμε, σαν διψασμένα πουλιά, μέχρι το Γκουαντανάμο να πάρουμε τη φωτιά"

Είμαι σίγουρος ότι ο δημιουργός (B.D Foxmoor) Θεωρεί την εκεί αμερικάνικη βάση σαν το κατεξοχήν σύμβολο του νεοφασισμού και της παγκόσμιας νέας Τάξης, στρατόπεδο συγκέντρωσης συμβολικά αντίστοιχου του Άουσβιτς. Όλα καλά και σύμφωνοι έως εδώ. Αλλά αυτή η ελαφρότητα του "πάμε μέχρι το" (αντίστοιχη με το "πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη" ή το "πάμε πλατεία") με χαλάει αφάνταστα -όσο και αν έμμεσα επικαλείται την αμεσότητα του προφορικού λόγου και της ραπ αργκώ.

Και άντε και πήγαμε, σαν τι? Σαν διψασμένα πουλιά -πόσο επιθετικά μπορούν να είναι αυτά?  Και να κάνουμε τι? Να πάρουμε τη φωτιά! Δηλαδή να ξεκινήσουμε αντάρτικο αλά Φιντέλ και Τσε
(πως αλλιώς θα φτάσουμε στην Κούβα) μόνο και μόνο για να κάνουμε τους σαλταδόρους και να κλέψουμε τη φωτιά..? Όπου παρεμπιπτόντως η φωτιά είναι το σύμβολο του low bap (βλ. "χρέωσε τα στη φωτιά") και αυτό είναι που δίνει και διφορούμενο νόημα στους στίχους.

Ακολουθώ ποιητική αδεία την μεταφορά και λέω έστω και ότι βρίσκεσαι μπροστά σε ότι πιο απάνθρωπο έστησε ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός και το μόνο που σκέφτεσαι -αντί να το ισοπεδώσεις και να ελευθερώσεις τους κρατούμενους- είναι να του πάρεις τη φωτιά..? Όσο διψασμένος και να ΄σαι πουλί μου, όσο και να 'χεις χαρμανιάσει πάρε φωτιά απ' τον διπλανό σου αν ξέμεινες ή πετάξου στο περίπτερο, είναι τώρα λόγος αυτός να πάμε μέχρι το Γκουαντάναμο..?

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας τύπος που γράφει εδώ και 20 χρόνια στίχους δεν ξέρει να επιλέγει λέξεις. Δεν πρόκειται λοιπόν για ατύχημα αλλά για δυστύχημα που καταστρέφει και τις όποιες καλές προθέσεις ολόκληρου του κομματιού. Δεν ξέρω -και δεν με αφορά το- πως αλλιώς θα μπορούσε να έχει γραφτεί. Πάντως κάτι του στυλ "(πάμε για) ντου στο Γκουαντανάμο/ σαν λυσσασμένα σκυλιά/ πάμε να του βάλουμε φωτιά /ή να ελευθερώσουμε τ' αγρια πουλιά" εννοείται πως θα ταίριαζε καλύτερα στην περίσταση. Αν βέβαια ο στόχος του ήταν η απέχθεια ή και η έκφραση της οργής για το τερατούργημα του Γκουαντάναμο.

Αλλά εδώ μάλλον έχουμε να κάνουμε με κάτι άλλο: με δημοσιότητα, επιτυχία, πωλήσεις..! Αυτός είναι ο θαυμαστός κόσμος του θεάματος και ο B.D Foxmoor εδώ και χρόνια έχει μάθει να ελίσσεται σ' αυτόν και να εξαργυρώνει τις όποιες ευαισθησίες του. Και οι στίχοι του δεν θα μπορούσαν να μην επηρεαστούν από τα νταραβέρια του με παραγωγούς και δημοσιογράφους.

Πρόβλημα του και επιλογή του -και αν δεν ήταν o Άγγλος σύντροφος να με ρωτάει για τους Active Member και το συγκεκριμένο τραγούδι ούτε που θα (ξανα)ασχολιόμουν μαζί τους..! Και άντε να το κάνεις αν δεν το εξηγήσεις πρώτα στον εαυτό σου -και στους φανταστικούς σου φίλους..!




Τέλος πάντων, αν και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, καταλαβαίνω τα τυπάκια που γουστάρουν το ραπ σαν μουσικό είδος και ψάχνονται για να συνδεθούν με τις πιο "πολιτικοποιημένες", έστω και θεαματικές, πλευρές του... Για αυτούς όμως που αγαπούν τη μουσική και δεν θέλουν να συμβιβάζονται με ημίμετρα είναι πάντα καλύτερα όταν γράφουν τους δικούς τους στίχους και τζαμάρουν/ραπάρουν με την παρέα τους -και όλο και κάτι καλό βγαίνει και παραέξω..! Και για 'κείνους που θέλουν να την ψάξουν με πιο αυθεντικές προτάσεις από αυτές της μουσικής -εναλλακτικής ή πολυεθνικής- βιομηχανίας ας εξερευνήσουν και μια σκοτεινή πλευρά της σελήνης [ εδώ ] ...
.

26/9/10

[ punx not tanx ]

[ Αλρώ: επαύριο ]

.
Άρωμα


Τις ήσυχες νύχτες
ανησυχείς για 'σένα.

Λίγο πριν το χάραμα
σαν άρωμα γλιστρώ.
Να προλάβω να σε φτάσω
να σε προσέξω, να σε αγγίξω
να σε φιλήσω φεύγοντας.
Και μες από τον ύπνο σου
να ξυπνάς
να διψάς.
Και όνειρο,
να λες πως ήταν.



Κι όμως


Λέγαμε,
πως έρχεται ο καιρός
και ήρθε.

Πως θα είναι βροχερός
και είναι.

Όχι από νερό
μα μονάχα, από άγρια μίση
μερόνυχτα πονήματα
και τρομερές οργές.

Τρέμει η γη
από σύμπνοια
ζώντας απείθαρχες ζωές.

Πέτρες γεμάτες σοφία
ερείπια κυήματα
ενός ύστερου πολιτισμού
και απερχόμενου.



Νοτισμένο αλμυρό ποίημα


Αιγιάλια αβάσταχτη προσμονή
στης προκυμαίας την άκρη.
Μες στα σκοτάδια γνέφει
στο νοτισμένο αλμυρό αυτό ποίημα
και ούτε καν το βλέπει.
Παρά ενστικτωδώς το ψηλαφίζει, το χαϊδεύει
λέξη προς λέξη.
Δίνοντας νόημα στο απύθμενο χρώμα της νυχτιάς.
Ενός βυθού αντίστροφου.
Στο βάθος του ορίζοντα την απέναντι όχθη
πεφταστέρια, να σηματοδοτούνε
στα δυο του μάτια, τα αστρικά της κλάματα.
Το κύκνειό τους άσμα.



[ απλά, λιτά και αδιαπραγμάτευτα,
  2000 αντίτυπα, αντιεμπορευματικά
  Αλρώ: alalex4480@yahoo.gr ]
.

Σουβενίρ από το Νησί:

.
 

.

18/9/10

Δώρα από την Βαρκελώνη

.

















Η φωτιά και η λέξη, El Fuego Y La Palabra [hip hop punk] ...η θετική οργή, Rabia Positiva, [melodic punk, live] ...τελικός προορισμός,  Destino Final [Anarkopunk/HxC] ...με μια ενδιάμεση στάση [στην Αθήνα] ..! Καλές ακροάσεις και καλό Σαββατοκύριακο, χωρίς να ξεχνάμε ότι στο βάθος καραδοκεί [η Δευτέρα] ..!
.

16/9/10

Conflict - Carlo Giuliani

.
Carlo lives in everyone
Who with or without reason is
Finally starting kicking back.
That will not back down, can't take it
As mother earth begins to crack

Carlo ain't the only son
that's life has been extinguished as
They engage in civil war.
A fearful glance into their future
Where robots enforce law - therefore...

This notice served on the insane
Sections, condemns, reclaims.
This message commits those silent
To rise up, this time with violence?
Make sure the more they kill, the stronger our will
To finally right your wrongs, one love, this song.
Yeah what's done is done, but you expect the same.
C.A.R.L.O. you will remember that name







Conflict - carlo-juliani (ep) DNLD
.

14/9/10

[ Φρείκη ]

.
.
Στο χθεσινοβραδινό μου όνειρο
άγρια μεσάνυχτα ταξίδευα με τρένο
σε διαδρομή αντίστροφη με πολιορκεί
η ξαναμμένη κυρία του κουπέ
και ενώ είμαι έτοιμος να ενδώσω
στο άκουσμα του ονόματος της
οπισθοχωρώ κι εγώ και ο ερεθισμός μου
Φρείκη, με άνεση απαντά
και στην εύλογη απορία μου
από το Φρειδερίκη συμπληρώνει...

Στον ονειροκρίτη αγχωμένος το πρωί
διαβάζω ότι η μοναρχία σημαίνει ΔΝΤ
και ο κεφαλικός φόρος Φι Πι Άλφα,
δεν τον λες σημαδιακό
ρεαλιστικότατος ο εφιάλτης
σκέτη, σου λέω, φρείκη...

.

12/9/10

[ 11/9 ]

.
Όταν θα φύγεις και ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις απ΄ τη Μέση Ανατολή όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις το Γκουαντάναμο στην άκρη
και δίχως φόβο η ζωή αρχίζει να κυλάει ξανά

Τότε οι λήτες θα τα χάνουν
και άνεργοι θα θρηνούν
θα πέφτουν μανιασμένες οι μολότωφ
και θα ρωτούν



















Τι έγινε ΄κείνος ο πύργος που έβλεπε
τ΄ αεροπλάνα να περνούν..?


( Γιάννης Καγγέλακας )



Υ.Γ(1):
Η 11η Σεπτέμβρη
στη Χιλή












Υ.Γ(2):
Η 11η Σεπτέμβρη 
στην Καταλωνία
.

7/9/10

[ ΘτΚ ]

.
...σαν όνειρο ατελείωτο
και ήλιος του μεσονυκτίου
χτενίζω κορυφογραμμές
με πυρωμένα δάχτυλα
το σώμα σου αναπλάθω
ρόδο ανάγλυφο
στις ρίζες μου πλέκονται
τα κλαδιά σου
δάκρυ μονόφθαλμο
στις καστανές θάλασσες
άνθη αμφίβια κολυμπάνε
κι απλώνουν
τα ιδρωμένα τους φτερά
πάνω απ' την καλντέρα


το πιο βαθύ ηφαίστειο
είναι ο οργασμός σου
εκεί να δύω
να χάνομαι
τίποτα να μη φοβάμαι
να γεννιέμαι εξαρχής
στις αθάνατες στιγμές
της θνησιμότητας
να είμαι και να λύομαι
να μην είμαι
και να ξανασυναρμολογούμαι
εγώ σαν άλλος ανατέλλω
ακολουθώντας πνιχτές κραυγές
και μετασεισμικές δονήσεις
ετεροχρονισμένα τρέμοντας
κι αδημονώντας
με το απόλυτο λευκό
της έκστασης
ξανά απ' την αρχή
ζωγραφίζω το πρόσωπο σου
σαν όνειρο ατελείωτο...
.

4/9/10

[ Haydamaky - Ace of Spades ]

.
Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
μόνο μέ την χαρά της ανακάλυψης μιας υπέροχης διασκευής (της διασκευής των άγγλων μηχανοκέφαλων) και για καλή χρονιά
-ο Σεπτέμβρης άλλωστε δεν σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σεζόν..? Τι δουλειά έχει η πρωτοχρονιά μεσ' το καταχείμωνο..? Τεσπά, άλλου παπά ευαγγέλιο, για τις διασκευές ήθελα να πω και λέω ότι: καλή διασκευή δεν είναι αυτή που απλά πατάει σωστά πάνω στις νότες του αρχικού τραγουδιού, αυτή μπορεί να είναι μια καλή εκτέλεση. Καλή διασκευή είναι αυτή που πατάει σαν σκαλοπάτι επάνω στις αρχικές μελωδίες και τις χρησιμοποιεί για να πάει κάπου αλλού..! Που..? Δεν έχει και πολύ σημασία, αλλού..! Στην περιπτωσή μας πάντως μέχρι την Ουκρανία -για να μας δείξει επιπλέον μια ορθή χρήση του ακορντεόν, τον Λοϊζο και τον Μαρκόπουλο και τους κουλτουριάριδες μου μέσα..!



Καλή απόλαυση και καλό χειμώνα..!
Υ.Γ: Για την ανακάλυψη, και για ακόμα περισσότερες ουκρανικές ανακαλύψεις, κλικ εδώ!
.