Κeep walking, keep in touch...

Δεν φτάνει που ολοένα και πιο ασπρόμαυρη μοιάζει να κυλάει η ζωή μας, δεν φτάνουν τα ζόρια της καθημερινότητας, δεν φτάνει που μας στριμώχνουν από παντού, μας ζορίζουν επιπλέον και ψηφιακά... Και κάπως έτσι σου τελειώνουν και οι λέξεις, οι εικόνες, τα τραγούδια... Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω με την fanzinita και δεν έχω και την πολυτέλεια να σπαταλήσω επιπλέον χρόνο με την γαμω-google, σίγουρα όμως κάποια στιγμή θα πάρω το blogάκι μου στον ώμο και θα την κάνω όσο πιο μακριά γίνεται από εδώ... Τα μαζεύω σιγά-σιγά και κάπως έτσι συμμάζεψα και σε ένα καινούριο blog τις περισσότερες από τις δουλειές και διευθύνσεις με τις οποίες ήρθα σε επαφή και επικοινώνησα, έστω και σιωπηλά μαζί τους, τα τελευταία χρόνια που περιπλανώμαι στον ιστό... Σίγουρα μου έχουν διαφύγει πράγματα, θα έχω το νου μου για να τα συμπεριλάβω εν καιρώ...

Σίγουρα πολλοί σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο και σίγουρα η εικονική επαφή δεν αρκεί με τίποτα για να αναχαιτίσει το τσουνάμι της λογοκρισίας και της καταστολής που έρχονται... Πρέπει να βρεθούμε αλλά για να τα καταφέρουμε πρέπει να κρατήσουμε και επαφή... Και μιας και βλέπω πολλά blogs να “κατεβαίνουν” ή και να “χάνονται” ξαφνικά, άνοιξα έναν καινούριο δίαυλο όπου μετέφερα και όλα τα προτεινόμενα links μου... Είναι το παρατηρητήριο μου αυτό και ειλικρινά χαίρομαι για όλα αυτά που μοιράζεστε και γράφετε μαζί μου... Όμορφη πραγματικά η θέα από εδώ... 
Καλώς ήρθατε στο Buena Vista Fanzinita Club..!

Bandista: sokak meydan gece

Alone and together, wherever we are! Long live women’s solidarity!

Bandsista, March 8, 2012

Γκέκε;

Σκατάλαντα: έτσι, για γούρι!

[ el caganer* ]

Σε κάθε φάτνη πρέπει να υπάρχει ένας νεογέννητος Χριστούλης, ο Ιωσήφ, η Μαρία, μια αγελάδα, μια φοράδα και από πάνω τους να κρέμεται ένα αγγελάκι, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει να υπάρχουν τριγύρω της δεντράκια και ένα χωριουδάκι, ένα ποταμάκι, βοσκοπούλες και βοσκόπουλα γύρω από μια φωτίτσα, αλλά πάνω απ' όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Σε μια φάτνη πρέπει να υπάρχουν τρεις κοτούλες, ένας σιδεράς, τρεις αδέσποτες κατσίκες, μια γριούλα καστανού και ένας διαβολάκος, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πάρτε χαρτόνι και κόψτε έναν τεράστιο ουρανό, προσθέστε και αστεράκια και αν δεν έχετε φωτάκια βάλτε αυτοκόλλητα φωσφορικά αστέρια, αλλά πάνω από όλα, πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει επίσης να υπάρχουν οι τρεις μάγοι, καβάλα στις καμήλες τους και να φέρουνε τα δώρα, κι έτσι θα περάσουμε όμορφα, αλλά πάνω από όλα πάνω από όλα πρέπει να υπάρχει ένας ...χέστης!

Πρέπει να υπάρχει ένα σκαμνάκι για να κάτσει ο Ιωσήφ, αλλά αν δεν υπάρχει θα κάτσει όρθιος, αλλά μην ξεχνάτε, μην ξεχνάτε ποτέ σε κάθε φάτνη πρέπει πάντα να υπάρχει ένας ...χέστης!

*El caganer στα καταλανικά είναι “ο χέστης” με την κυριολεκτική και ουδέτερη του σημασία, όχι ο δειλός ή φοβητσιάρης αλλά, αυτός που απλώς χέζει. Στην αρχέτυπη φιγούρα του ο caganer, που κοσμεί περήφανα κάθε καταλανική φάτνη, αποτυπώνεται ως γραφικός βοσκός. Στη χριστουγεννιάτικη όμως αγορά σήμερα, ανάμεσα στα διάφορα γιορτινά στολίδια, μπορεί κανείς να βρει πιο σύγχρονες και αναγνωρίσιμες μορφές του: από πολιτικούς, ποδοσφαιριστές και αστέρες του θεάματος μέχρι τον πάπα και τον χίτλερ με κατεβασμένα τα βρακιά να κάνουν τα κακά τους! [κλικ!] Ωστόσο η χριστουγεννιάτικη σκατολογία (που έχει τις ρίζες της σε παγανιστικές και βουκολικές παραδόσεις και χρονολογείται από τον 8ο μ.Χ αιώνα) δεν εξαντλείται στα κουκλάκια του χέστη. Επεκτείνεται ακόμα και μέχρι τη ζαχαροπλαστική όπου παραδοσιακά γλυκά σε σχήμα κουράδας συντροφεύουν το γιορτινό τραπέζι και κούκλες που χέζουν καραμέλες και ζαχαρωτά χαρίζονται αυτές τις μέρες στα παιδάκια! Μα τον Τουτάτη, είναι τρελοί αυτοί οι καταλανοί! Μπερδεύουν την εσχατολογία με τη ...σκατολογία και άθελα τους σκανδαλίζουν την επίσημη εκκλησία και τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό! Ή μήπως όχι και τόσο “άθελα” αφού από τον μεσαίωνα ακόμα αρέσκονται στο να προκαλούν την κεντρική εξουσία που συμβολίζει γι' αυτούς η Μαδρίτη..? Σε επόμενη ανάρτηση θ' ασχοληθώ εκτενέστερα με την σκατοφιλία των καταλανών -και όχι μόνο! Αν το καλοσκεφτούμε δεν υπάρχει τίποτα το σιχαμερό στα έθιμα τους: και το χέσιμο μια καθημερινή ανάγκη είναι και μάλιστα όλοι, ασυνείδητα έστω, κλεφτοκοιτάμε τα κακά μας πριν τραβήξουμε το καζανάκι! Προς το παρόν ας απολαύσουμε ξανά αυτά τα αιρετικά κάλαντα “επιφανών -όχι και τόσο underground δηλ.- καλλιτεχνών” και με κατάνυξη ας ευχηθούμε: σκατά στο νέο έτος!

Recopilaction

:..Ένα -καλοκαιρινό- μουσικό ταξίδι...

...Un viaje musical -de este verano..:
.

Long Play (Barcelona/Bilbao):  
.

[01]. Trikizio - La Gallineta (cat)

[02]. Obrint Pas - Barcelona
[03]. Los Tronchos - Warcelona
[04]. Barricada - Los Maestros
[05]. El Loco Tidiano - Muera la Muerte
[06]. Kat Onoma - Magic
[07]. Reincidentes - Vuestro Pais
[08]. Def Con Dos - Yo Tampoco
[09]. Nach - Mi Pais
[10]. EU Libre - Que no os Digan
[11]. Kop - Freedom
[12]. Patada en la Papada - Durruti
[13]. Rock Bastards - Suenyos Rotos
[14]. Bunker - La Clase Obrera
[15]. Habeas Corpus - Antes Morir que Vivir Muertos
[16]. Extremoduro - La Hoguera
[17]. Keima - Sabes que No
[18]. Pleonakis Plektos - Bucle
[19]. Hachazo - Es un Roho

[20]. Geiskafes - Pegamento

[21]. Skakeo - Nos Viene a Robar

                                                                                                    [22]. Trikizio - La Gallineta (eusk)

Ταξιδιώτη, δεν υπάρχει δρόμος,
τον δρόμο τον φτιάχνεις προχωρώντας...
Και, μερικές φορές, η μουσική συνοδεύει ένα ταξίδι

Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar...

Y la música, a veces, acompaña a un viaje

 Maxi Single (Extra Tracks):

[23]. Amodio - Hemen Naiz
[24]. Fresh Thrash - Weed and Paranoia
[25]. The Pirates (with Lemmy) - Blue Suede Shoces
[26]. Bajo Represion - Vaya Mundo
[27]. Komando Moriles - No Sabes
[28]. El Puchero del Hortelano - Dedicate a otra Cosa
[29]. The Upsttemians - Puro Deroche
[30]. Polonia - Que Visca Polonia

Recopilaction

.

Rock Bastards

.

Συναντήσαμε τους “Ροκ Μπάσταρδους” σχεδόν τυχαία, στις λαϊκές γιορτές και τα πανηγύρια του Σαντ Φελίου Γκιουτσόλς -μιας καταλανικής λουτρόπολης κοντά στη Χιρόνα. Μα τον Άη Φελιό, φαντάζεστε στα πανηγύρια του Άη Λιά αντί για κρασιά και κλαρίνα, μπύρες και πανκ-ροκ; Πολιτισμικό σοκ και δέος, θεσμικό και αντιθεσμικό κουβάρι, βγάλε άκρη και βράσε όριζα! Οι Μπάσταρδοι της Ροκ συμπαθέστατοι αλλά και οτιναναιστές: λίγο αλητεία, λίγο πανκ, άλλο τόσο καταλανιστές, διεθνιστές και ολίγον τι καριερίστες. Αλλά επί σκηνής η ένταση φουλ και τα γκάζια τσίτα. Καλή φάση: περάσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και αν μη τι άλλο ανταποκρίθηκαν άμεσα και έστειλαν με μέιλ το λινκ με το ντέμο τους, το οποίο με τη σειρά μου μοιράζομαι μαζί σου αναγνώστη μου μοναδικέ! 

 

Για την ιστορία οι φιέστες κρατάνε μέρες (η διάρκεια τους διαφέρει από πόλη σε πόλη) και στο συγκεκριμένο καλοκαιρινό θέρετρο εκτός από τα λούνα παρκ, τις καντίνες και τους μικροπωλητές, είχαν στηθεί και τέσσερις διαφορετικές μουσικές σκηνές με παράλληλες συναυλίες για όλα τα γούστα και τις ηλικίες! Και όπως όπως μας εξήγησε η ντόπια φίλη μας: οι λαϊκές αυτές γιορτές είναι ένα έθιμο με παγανιστικές ρίζες και με αυτό τον τρόπο ο κόσμος αποχαιρετά το καλοκαίρι...

Κι εμείς; Λέμε “καλό χειμώνα” λοιπόν ή μήπως καλύτερα να εφεύρουμε πρώτα μια γιορτή για να εξωραΐσουμε τη μελαγχολία της επιστροφής, στο μάτι του οικο-νομικού κυκλώνα;

.

Keny Arkana : Marseille : L´esquisse #2

.

Αγαπάμε Μασσαλία, αγαπάμε Keny Arkana, αγαπάμε μουσική..!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια 
αλλά και 'μεις μήπως δεν είμαστε φτωχοί..?

Μήπως δεν είμαστε η οργή του λαού (La rage du peuple), 

η λύσσα που αναπτύσσεται στους δρόμους όλου του κόσμου..? 

Στο ραπ τα λόγια συνήθως περισσεύουν, 
το ίδιο και η οργή του κόσμου..! 

Καύσωνας: μια ψηφιακή βουτιά στην οργισμένη 
μουσική θάλασσα της Μασσαλίας..! 

Αξίζει..!

 .

Χορός Στο Νείλος Του Γκρεμού:

.

[ Νείλος ]

Ας ενστερνισθώ τον Νότιο άνεμο

Είναι αστόλιστος

Είναι ερυθρός.

Του Νείλου αιώνια ψυχή

Μην φωλιάζεις πιά ως φλόγινη σιωπή

Ελευθερώσου!

Στίς μάζες της Αιγύπτου που ξεσηκώνονται ενάντια 

στο διεφθαρμένο καθεστώς των Μουμπάρακ, 

σ'ολους αυτούς που υποτιμούν την αραβική ψυχή

Ι.Τζανάκος

(1) ΔανεικόΓραφο, από: Αυτοκαθορισμός

(2) ΙστοριόΓραφο, από: Rosso Nero

(3) ΕιδησιόΓραφο, από News247: Αίμα και αναρχία στην Αίγυπτο

(4) ΥστεριόΓραφο, από γκράφιτι:

 .

مبارك، قبالة يمارس الجنس

Mubarak, fuck off! 

 

 Y. Γ :  

Από την εκδήλωση του Θερσίτη 13/2, για τις εξεγέρσεις σε Μαγκρεμπ και Αίγυπο

 

.

Σημειώσεις [για τη Νέα Μασσαλιώτιδα]

.

Απόψε δεν θα γράψω στίχους / για μια ανεκπλήρωτη αγάπη / τ' αφήνω αυτό / στους πλιάτσικες της μουσικής βιομηχανίας /.

Αυτό το μέλλον δεν αξίζει σε κανέναν / τίποτα καλό δεν θα ξημερώσει / αλλά και σήμερα / τίποτα κακό δε νυχτώνει / πνίγω την απαισιοδοξία στο παστίς / και πίνω στην υγειά του έρωτα / στους φίλους / στους συντρόφους / στην εικόνα σου και στο όνειρο μου /.

ακόμα και μετανάστης θα τον φτάσω / έρωτας πλατωνικός / κι η Προβηγκία προηγείται της Ιθάκης /.

Απόψε το τσούρμο δεν θα παίξει / κάποιο ρέγγε για τη Μασσίλια /

και δεν θα μας τραγουδήσει / το μικρόφωνο είναι σπασμένο /.

σαν την πένα του Ιζζό και τον φανό / του Λουξ με τη ντουντούκα /.

Kοίτα πως κατάντησαν την πόλη / και την ζωή / και το παλιό λιμάνι /.

Χωρίς να ξέρουν από μουσική / τα νέα μέτρα κουρδίζουν / την ορχήστρα της οργής /.

το πλήθος θα χορέψει έναν βουβό / και βίαιο χορό /.

τι κι αν ξέχασε τα λόγια του διεθνισμού / της ανθρωπιάς τη γλώσσα /

κι όμως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς / θα ρθει συλλογικά / η αναλαμπή της μνήμης /.

Αυτή είναι, φίλε μου, η γάτα / σου τρίβεται όταν την ταΐζεις / την κάνει άμα την κυνηγήσεις / ποτέ δεν το ξεχνά / κι άμα τη στριμώξεις δεν κωλώνει / στα ίσια να σου χιμήξει /.

Αδιέξοδο, το τίποτα μπροστά / η σβάστικα δεξιά / και ζερβά: της αριστεράς το τίποτα / πάμε / το μόνο που χρειάζεται / είναι λίγη υπομονή και μια καλή ενέδρα /.

Ω! γαμώ το / είναι τα χέρια μου υγρά / και το μικρόφωνο σπασμένο /

κι απόψε το τσούρμο δεν θα παίξει / κάποιο ρέγγε για τη Μασσίλια / και δεν θα μας τραγουδήσει / οξιτανικά /.

Κάνε ένα διάλειμμα / έχω φάει του σκασμού το σκόρδο / αγιολί /

απόψε Ιούδα δεν θα με φιλήσεις / και δεν θα γράψω στίχους / για μια ανεκπλήρωτη αγάπη /.

Τ' αλάνια έχουν έτοιμη τη λύση / έχουν ήδη φορτώσει το ηχοσύστημα στο φορτηγό / και περιμένουν ένα δυνατό κείμενο / έχουν ρυθμούς αποθηκευμένους / και ένα κάρο μελωδίες / τρέχω και ΄γω να γράψω / της νέας Μασσαλιώτιδας / τους νέους στίχους... / .. / ...

... / σκόρδο και ελευθερία /...

.

“Srebrenica (Never Again)” #2: η ιστορία

.

Συνέχεια, από το προηγούμενο: 

.

Αφορμή ήταν ένα (βοσνιακό) τραγούδι, επίλογος ας είναι ένα άλλο (με ελληνικό στίχο) κομμάτι. Όμως, όπως σας έλεγα, όλα από κάπου ξεκινάνε, αλλά τι σημασία έχει η αρχή όταν αυτά καταλήγουν σε γενοκτονίες, ομαδικούς τάφους και Νατοϊκούς βομβαρδισμούς; Ή μήπως κάθε πόλεμος δεν έχει ως κίνητρο την Εξουσία και κάθε εθνική ιστορία δεν χτίζεται πάνω σε ομαδικούς τάφους;

Ωστόσο, επειδή τα γεγονότα είναι αυτά που οδηγούν σε γενικεύσεις ενώ το αντίθετο συσκοτίζει τα γεγονότα και αλλοιώνει τα συμπεράσματα, ας πάρουμε τα πράγματα -σχεδόν- απ' την αρχή, ουδέτερα από εθνική αλλά όχι και από κοινωνική/ταξική σκοπιά. Δύσκολο το εγχείρημα αλλά αξίζει τον κόπο, ειδικά στον τόπο που ζούμε και με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη όπου γαλουχηθήκαμε:

Η σχάση της Ομοσπονδίας:

Με την ανατολή των 90's και την πτώση του ανατολικού μπλοκ μαίνονται και τα εθνικιστικά μαγειρέματα στο καζάνι των Βαλκανίων και την Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία για τη νομή των εδαφών και της Εξουσίας. Η κατάρρευση του κομμουνιστικού ομοσπονδιακού καθεστώτος βρίσκει σε πιο ισχυρή θέση (σε σχέση με τα υπόλοιπα ομόσπονδα κράτη) Σλοβενία, Κροατία και Σερβία. Η πρώτη βγαίνει σχεδόν αναίμακτα από την διάσπαση, η δεύτερη αναζητά πλάτες στην ΕΕ και η τρίτη (υπό τη δικτατορία Μιλόσεβιτς και με τον έλεγχο του πρώην Γιουγκοσλαβικού στρατού στα χέρια της) εμμένει στην διατήρηση της Ομοσπονδίας υπό Σερβική κατοχή. Η Βοΐβοντίνα και το Μαυροβούνιο εντάσσονται άμεσα στο πλευρό των Σερβών ενώ τα ζόρικα και το μεγάλο μακελειό προμηνύεται κυρίως στις φτωχότερες και εθνικά μεικτές Δημοκρατίες της Βοσνίας, Κοσόβου και Μακεδονίας.

Από τη στιγμή που η Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών διαλύεται εσω-θεσμικά και πολιτικά προκρίνεται η μετάβαση από τον όποιο ανατολικού τύπου “υπαρκτό σοσιαλισμό” στο δυτικό-καπιταλιστικό μοντέλο εθνικών κρατών, κάθε ιστορική προσέγγιση περί (Γιουγκοσλαβικού) Εμφυλίου είναι εξίσου καταδικασμένη στην αποτυχία και τον εθνικισμό. Αλλά και κάθε δυτικοευρωπαϊκό και Νατοϊκό κράτος είναι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, συνυπεύθυνο για τις σφαγές που θα ακολουθήσουν.

Η μεταστοιχείωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης:

Εθνικοί πόλεμοι και εθνικιστικές συρράξεις μαίνονται για σχεδόν μια δεκαετία στις μεικτές Κροατικές, Σερβικές και Μουσουλμανικές περιοχές, μικρότερου αρχικά βελινικούς στο Κόσοβο και τη Μακεδονία, εκατόμβες νεκρών και σφαγές (με αποκορύφωμα τη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα) στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Και κυρίως του Σεράγεβο (που πολιορκείται τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τον Σερβικό τακτικό στρατό και τους Σερβοβόσνιους παρακρατικούς) που έχει την “ατυχία” να αποτελεί την πιο μεικτή από τις μεικτές ζώνες της πρώην Ομοσπονδίας: Σερβοβόσνιοι, Κροάτες και Μουσουλμάνοι της Βοσνίας μάχονται μεταξύ τους για την επικράτηση και την Εξουσία αλλά και ένα ποσοστό μεικτών οικογενειών (που δεν χωράει σε κανένα έθνος) μάχεται για την επιβίωση του από τις εθνοκαθάρσεις. Και είναι αυτό κυρίως το “μπάσταρδο” κομμάτι του Βοσνιακού λαού που κόντρα στο ρου των εθνικισμών και της ιστορίας προκαλεί την συμπάθεια και την ελπίδα στους όποιους αντιφρονούντες για ένα “πολυπολιτισμικό” Σεράγιεβο.

Από τα τέλη του '91 (και ενώ ήδη οι Σερβικές δυνάμεις έχουν καταλάβει σχεδόν το 1/3 της Κροατίας και έχουν “εκκαθαρίσει” περιοχές όπως το Βούκοβαρ) ανοίγουν το μέτωπο της Βοσνίας, ξεκινώντας με πλάνο πολιτικής αποσταθεροποίησης. Οι Σερβοβόσνιοι (30% του Βοσνιακού πληθυσμού) οργανώνονται πολιτικά και στρατιωτικά, διαχωρίζονται εθνικά και με αρχηγό τον Κάρατζιτζ διεκδικούν το Σερβικό κράτος της Βοσνίας. Τον Φλεβάρη του '92 και με ορατή την απειλή του πολέμου όλοι οι υπόλοιποι (Βόσνιοι, Κροάτες και Μουσουλμάνοι) συνενώνονται προσωρινά υπό τον μετριοπαθή -τότε αλλά πάντα- τυχοδιώκτη Ιζεμπέκοβιτς ανακηρύσσοντας την ανεξαρτητοποίηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ως πολυεθνικού κράτους με πρωτεύουσα το Σεράγεβο.

Υπό την απειλή της Σερβικής κατάκτησης και χωρίς ιδίες στρατιωτικές δυνάμεις η κίνηση αυτή αποσκοπεί ουσιαστικά στην πολιτική αναγνώριση από την ΕΕ και την προστασία του ΟΗΕ. Και ναι μεν τα Ηνωμένα Έθνη ένα μήνα αργότερα θα στείλουν κυανόκρανους παρατηρητές που καταγράφουν τις σφαγές -κάποιες φορές με την παρουσία τους τις αναβάλουν- αλλά ποτέ δεν θα τις εμποδίσουν. Στο μεταξύ οι 90.000 σερβικού τακτικού στρατού του στρατηγού Μλάντιτς μαζί με τις παραστρατιωτικές συμμορίες των Αρκάν, Σέσελι, Τσόβιτς, Λούκιτς, κ.α. έχουν ξεκινήσει και συνεχίζουν ακάθεκτοι το θεάρεστο έργο της σφαγής των αλλόθρησκων και των εθνικών εκκαθαρίσεων στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Μικρά χωριά εξαφανίζονται εν μια νυκτί και μεγαλύτερες πόλεις όπως το Σεράγεβο και η Σρεμπρένιτσα βομβαρδίζονται καθημερινά και για χρόνια πολιορκούνται ανελέητα.

Το παλιό ορυχείο με τα νέα πτώματα:

 Η Σρεμπρένιτσα, μια μουσουλμανική πόλη 9.000 κατοίκων ανάμεσα στην Τούζλα και τα σύνορα της Σερβίας, πολιορκείται από τους Σερβοβόσνιους από τον Απρίλη του '92 και για περισσότερα από τρία χρόνια. Και ενώ ισοπεδώνονται τα περίχωρα της σε αυτήν συγκεντρώνονται κάτω από άθλιες συνθήκες επιπλέον 50.000 πρόσφυγες και τραυματίες, επιζώντες των σερβικών εθνικών εκκαθαρίσεων και καταδικασμένοι στην λιμοκτονία. Λίγο η στοιχειώδης και μαφιόζικου τύπου αντίσταση των άτακτων μουσουλμάνων του Νάσερ Όριτς (που συχνά με τη σειρά τους επιδίδονται σε πλιάτσικο και εκδικητικές επιδρομές κατά Σερβικών χωριών) πολύ περισσότερο ο εγκλωβισμός Γάλλων κυανόκρανων στο κέντρο της πολιορκίας αναστέλλουν προσωρινά την γενοκτονία. Και στις 12 Μαρτίου 1993 οδηγούν στην σύναψη μιας εύθραυστης όσο και άνισης εκεχειρίας που καταλήγει στον αφοπλισμό των μουσουλμανικών ομάδων και στην προώθηση των σερβοβοσνιακών θέσεων. Μια καινούρια όσο και διφορούμενη ορολογία γεννιέται αυτοσχέδια στην πολιτική του ΟΗΕ καθώς η Σρεμπρένιτσα ανακηρύσσεται “ασφαλής περιοχή” υπό την προστασία 120 (Γάλλων αρχικά, Καναδών ενδιάμεσα και Ολλανδών στο τέλος) κυανόκρανων.

Εάν η Σρεμπρένιτσα είχε ανακηρυχθεί ως “ασφαλές καταφύγιο (safe haven)” όπως γίνονταν έως τότε, ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θα υποχρεώνονταν από το καταστατικό τους στην στρατιωτική προστασία των προσφύγων και στην άμεση πολεμική εμπλοκή τους στον πόλεμο της Βοσνίας. Προφανώς η “πολιτισμένη και φιλειρηνική” Ευρώπη -που ηγείται των ειρηνευτικών διαδικασιών- δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο, νίπτει τας χείρας της και αποποιείται των ευθυνών της σφυρίζοντας αδιάφορα. Προφανώς και τα σερβικά στρατιωτικά και παραστρατιωτικά επιτελεία αντιλαμβάνονται δικαίως το σφύριγμα ως κλείσιμο ματιού και χωρίς βιασύνη προετοιμάζονται για το μεγάλο μακελειό, αυτό που αργότερα θα χαρακτηριστεί ως το πρώτο ευρωπαϊκό ολοκαύτωμα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

 Καλοκαίρι του 1995 και το Σερβικό πυροβολικό πυκνώνει τους βομβαρδισμούς του, 11 Ιουλίου και οι Ολλανδοί κυανόκρανοι παραδίδουν αμαχητί την “ασφαλή περιοχή” στους πολιορκητές της. Στο πολιτικό σκηνικό, οι εντολές οπισθοχώρησης και εγκατάλειψης των προσφύγων, υπό την πίεση της “διεθνούς κοινής γνώμης”, θα οδηγήσουν αφενός την Ολλανδική κυβέρνηση στην παραίτηση της και αφετέρου θα δρομολογήσουν τις διαδικασίες για την άμεση στρατιωτική παρέμβαση του ΝΑΤΟ.

Στη σκηνή του δράματος, οι ανηλεείς βομβαρδισμοί και το ομαδόν πυρ θα δημιουργήσουν εκατόμβες νεκρών και άτακτη φυγή των αμάχων, οι οποίοι με τη σειρά τους θα διασπαστούν και θα δημιουργήσουν δύο μεγάλα καραβάνια προσφύγων. Οι εναπομείναντες γυναίκες με τα παιδιά θα ακολουθήσουν την οδική διαδρομή προς την Τούζλα, χωρίς ωστόσο να λείψουν από τον διωγμό τους τα στρατιωτικά πυρά, οι απαγωγές και οι βιασμοί. Δεκαπέντε περίπου χιλιάδες άνδρες, έχοντας προφανώς αντιληφθεί το σχέδιο γενοκτονίας, θα ακολουθήσουν ελικοειδής διαδρομές μέσα απ' τα βουνά και κάποιες φορές θα χρειαστεί να επιτεθούν -εν είδη αντάρτικου- σε στρατιωτικά μπλόκα για να επιβιώσουν. Από αυτούς τους ανθρώπους 300 φέρεται να έχουν όπλα και μόλις περίπου 50 να είναι οι άντρες του τάγματος βουνού των Μουσουλμάνων της Βοσνίας μαζί με τον ίδιο τον Νάσερ Όριτς (που με την διάσωση των προσφύγων σήμερα θεωρείται λαϊκός ήρωας στη Βοσνία).

Εκτός όμως από τους νεκρούς και τους πρόσφυγες υπάρχουν και οι συλληφθέντες. Στις 14 Ιουλίου ο συνταγματάρχης Ράντισλαβ Γιάνκοβιτς αναφέρει στο Ολλανδικό επιτελείο ότι οι σερβοβοσνιακές δυνάμεις έχουν συλλάβει περίπου 6.000 αιχμαλώτους πολέμου. Οι εντολές του Κάρατζιτς είναι σαφείς: “Όλοι όσοι είναι εκεί κάτω θα πρέπει να εκτελεστούν. Σκοτώστε όλους αυτούς που μπορούν να φέρουν όπλο”. Όπερ και εγένετο: περισσότεροι από 8.000 Μουσουλμάνοι άνδρες και αγόρια μεταξύ 11 και 80 χρονών έπεσαν νεκροί από Σερβικά πυρά και μπαζώθηκαν σε ομαδικούς λάκκους, ανάμεσα στις 11 και 19 Ιουλίου '95. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν έπεσαν στην μάχη αλλά εκτελέστηκαν βάση του σχεδίου εθνοκάθαρσης της περιοχής.

Η εξώθερμη αντίδραση και η ελληνική σημαία:

Λίγες ώρες μετά την άλωση της Σρεμπρένιτσα, πάνω από τους φρεσκοσκαμμένους ομαδικούς τάφους και τα αποκαΐδια, μαζί με τα σερβικά λάβαρα θα κυματίσουν περήφανα η ελληνική και η βυζαντινή σημαία ενώ οι Έλληνες εθελοντές θα παρασημοφορηθούν από την ίδια τη Σερβοβοσνιακή ηγεσία. Η ελληνοσερβική φιλία σε όλο της το μεγαλείο αλλά και η τρανή απόδειξη της ελληνικής συμμετοχής στο μακελειό και τη λεηλασία. Διόλου παράξενο αφού καθ΄ όλη την διάρκεια των γιουγκοσλαβικών πολέμων το ελληνικό κράτος υπήρξε ο πιστότερος σύμμαχος των Κάρατζιτς/Μιλόσεβιτς παρέχοντας τους πλήθος διπλωματικών/οικονομικών/κατασκοπευτικών/στρατιωτικών “διευκολύνσεων”, με το αζημίωτο πάντα αλλά και την υπόσχεση αναδιανομής Μακεδονικών και Αλβανικών εδαφών μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας.

 Με τη σύναψη της ελληνοσερβικής συμμαχίας η Ελλάδα συμμετέχει ανεπίσημα στον πόλεμο αλλά παράλληλα προετοιμάζεται και για το ενδεχόμενο επίσημης εμπλοκής της, έχοντας πρώτα απ' όλα κερδίσει -με τη συστηματική προπαγάνδα και τον έλεγχο των ΜΜΕ- την εθνική συσπείρωση στο εσωτερικό της. Ο σύμμαχος έχει προ πολλού βρεθεί στο όνομα των ομόθρησκων Σέρβων αδελφών μας, οι συνωμοσίες περί ευρωπαϊκών μουσουλμανικών τόξων (Βοσνία-Αλβανία-Μακεδονία-Τουρκία) παρέχουν τα ιδεολογικά άλλοθι και σε νούμερο ένα εχθρό έχει ανακηρυχθεί η Μακεδονία, παρόλο τον εμφύλιο μεταξύ αλβανόφωνων και σλαβόφωνων και την πλήρη ανυπαρξία στρατευμάτων στο εσωτερικό της. Η δε Αλβανία είναι ήδη αποσυντεθειμένη σαν κράτος και οι Αλβανοί μετανάστες μετατρέπονται σε υποχείριο της εξωτερικής πολιτικής, κάτω από τις εθνικιστικές κορώνες περί αλυτρωτισμού της Βαρείας Ηπείρου.

Με τα αλλεπάλληλα ελληνικά διπλωματικά “σαμποτάζ” στα σχέδια του ΝΑΤΟ και τα βέτο στον ΟΗΕ (με πρόσχημα την αναγνώριση της Μακεδονίας) και με δεδομένη τόσο την πολιτική ανεπάρκεια όσο και τις απόπειρες χειραγώγησης (μέσω της Ελληνικής Προεδρίας) της ΕΕ αυτό που επιδιώκει η συμμαχία Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς και Μητσοτάκη-Σαμαρά/Παπανδρέου-Πάγκαλου είναι η καθυστέρηση της Αμερικανικής εμπλοκής. Τόσο όμως οι πρώτοι με τις στρατιωτικές τους “χοντροκοπιές” στη Σρεμπρένιτσα και το Σεράγεβο όσο και οι δεύτεροι με τις διπλωματικές τους “τσαπατσουλιές” και τις πλαστογραφήσεις εγγράφων και πληροφοριών, τελικά επιταχύνουν παρά εμποδίζουν την ανάμειξη των πλανητόμπατσων στους σύγχρονους αυτούς βαλκανικούς πολέμους.

Ο Θείος Σαμ και η βίαιη σύντηξη:

Με την ενίσχυση του Τούτζμαν και του Κροατικού στρατού, του Ιζεμπέκοβιτς και των Μουσουλμανικών ομάδων και κυρίως με την αεροπορία του ΝΑΤΟ, οι “Σύμμαχοι” μέσα σε λίγους μήνες οδηγούν τον Σερβοβοσνιακό στρατό σε ήττα και στην υπογραφή της ειρηνευτικής συνθήκης του Ντέιτον, που θα σημάνει και το τέλος του Βοσνιακού πολέμου (14/12/95). Για να επαναφέρουν τα σύνορα στην προηγούμενη κατάσταση οι “Σύμμαχοι” μεταξύ των άλλων βομβαρδίζουν μη στρατιωτικούς στόχους και δημιουργούν καινούρια καραβάνια προσφύγων, κλείνουν τα μάτια στις εκδικητικές εκκαθαρίσεις των Κροατομουσουλμάνων, συμβάλλουν στην βίαιη εκκένωση των Σερβικών περιοχών της Κράινα, και χωρίζουν την Βοσνία στα δύο εγκαθιστώντας ειδικό πολιτικοστρατιωτικό καθεστώς στη χώρα. Στο μεταξύ οι Σερβοβόσνιοι αδίκως περιμένουν βοήθεια και ενισχύσεις από το Βελιγράδι, το καθεστώς Μιλόσεβιτς έχει ήδη συνθηκολογήσει και αυτό που τώρα τον ενδιαφέρει είναι το μέτωπο του Κοσόβου.

Που όντως λίγο καιρό μετά θα ανοίξει (1996-1999) με τις γνωστές πλέον συνέπειες: την ολοκληρωτική ήττα του Σερβικού Μεγαλοϊδεατισμού και της ελληνοσερβικής φιλίας, τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς τόσο στη Πρίστινα όσο και στο ίδιο το Βελιγράδι, τη μόνιμη εγκατάσταση Νατοϊκών δυνάμεων στα Βαλκάνια και τον πλήρη έλεγχο τους σε Κόσοβο και Μακεδονία. Οι ίδιες πολιτικές φατρίες (που παραλίγο τότε να μπλέξουν την Ελλάδα στον πόλεμο και που συνεχίζουν να την κυβερνούν έως σήμερα) θα εναρμονιστούν με το καινούριο παραμύθι της βορειοατλαντικής λεηλασίας για την ανοικοδόμηση των Βαλκανίων και θα στρέψουν τον εθνικισμό στην ανάδειξη του ελληνικού κράτους ως ισχυρής βαλκανικής δύναμης/αυτοκρατορίας.

Και όμως κάποια κομμάτια του παζλ αγνοούνται:

Ελάχιστους βαλκάνιους φαίνεται να απασχολούν τα παθήματα των εθνικισμών. Τόσοι νεκροί για το τίποτα, τόσο μίσος για τα πάντα. Μίσος μεταξύ Σέρβων, Κροατών και Μουσουλμάνων, μίσος μεταξύ Ελλήνων, Μακεδόνων και Αλβανών. Ο εθνικισμός γεννά εθνικισμό, κανένας εθνικισμός και κανένας εθνικός στρατός δεν είναι αθώος. Κανένας μπάτσος ή πλανητόμπατσος δεν μπορεί να είναι “ουδέτερος”, καμία δικαιοσύνη “ανεξάρτητη”, καμιά ειρήνη χωρίς ελευθερία δεν μπορεί να διαρκέσει. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη -με απίστευτο κόστος σε ανθρώπινες ζωές- αποκαταστάθηκε η τάξη εις βάρος της “διαπολιτισμικότητας”, εγκαθιδρύθηκε η ειρήνη εις βάρος της ελευθερίας. Παντού στον Αίμο οι Βαλκανικοί εθνικισμοί ηττήθηκαν στρατιωτικά όχι όμως και κοινωνικά. Και αυτή είναι μια μάχη που οφείλουν να δώσουν οι ίδιες οι κοινωνίες τόσο ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές όσο και εναντίον των ίδιων των πολιτικών και στρατιωτικών τους αντιπροσώπων.

Παντού στην Γιουγκοσλαβία και απ' όλες τις πλευρές διαπράχτηκαν εγκλήματα πολέμου ακόμα και οι “ειρηνευτικές δυνάμεις” εγκλημάτησαν εναντίον της ανθρωπότητας για να επιβάλλουν την ειρήνη. Όμως όλα από κάπου ξεκινούν και μας αρέσει δεν μας αρέσει κάποιοι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη τόσο για την έναρξη των εχθροπραξιών όσο και για τις σφαγές που ακολούθησαν. Και όταν μιλάμε για την Σρεμπρένιτσα οι 8.000 επισήμως νεκροί σφαγιάστηκαν μόνο και μόνο γιατί ήταν Μουσουλμάνοι, και αυτό δεν λέγεται πόλεμος αλλά γενοκτονία. Και σφαγιάστηκαν από Σέρβους και κάποιους Έλληνες εθελοντές συμμάχους τους, που και αυτοί δεν λέγονται στρατιώτες αλλά φασίστες και δολοφόνοι. Και που τότε παρουσιάστηκαν σαν ήρωες από τα ΜΜΕ και σαν τέτοιοι έγιναν δεκτοί από την ελληνική κοινωνία.

“Όσο για την Ελλάδα, δύσκολα θα καταλάβαινε ότι έγινε πόλεμος αν δεν βομβαρδιζόταν η Σερβία το 1999. Οποιαδήποτε ανάλυση για την πνευματική, πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ σχετικά με το τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία θα είναι θλιβερή. Γιατί αν ακόμη και σήμερα ο Έλληνας πολίτης του 21ου αιώνα σκέφτεται ότι πρέπει να καταδικάσει το έγκλημα μόνο αν τον βολεύουν ο θύτης και το θύμα, τότε αυτό προκαλεί θλίψη.” Και σίγουρα τέτοιες μεροληπτικές αντιλήψεις όχι μόνο δεν βοηθούν στην κατανόηση και στο ξεπέρασμα των εθνικισμών αλλά επωάζουν και τις εθνικές εκκαθαρίσεις του μέλλοντος. Ο Άγιος Παντελεήμονας πχ δεν είναι και πολύ μακριά...

Χρήσιμη βιβλιογραφία και εναλλακτικές πηγές αυτενέργειας:

1. Βοσνία Ερζεγοβίνη: η μάχη της πολυεθνικής κοινωνίας, Συλλογή κειμένων του αντιπολεμικού  κινήματος, Συλλογικό, Βιβλιοπέλαγος 1996.

      2. Σρεμπρένιτσα: το μεγαλύτερο έγκλημα του “πολιτισμένου κόσμου” στην Ευρώπη μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο, Συλλογικό, carthago/αντισχολείο, 1999

3. Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη "Γιουγκοσλαβία: η έκρηξη του εθνικισμού" (Αθήνα 1991) και "Η δολοφονία της Γιουγκοσλαβίας (εκδ. Παρασκήνιο).

4. Γιώργου Μητραλιά "Γιουγκοσλαβία, Έγκλημα και τιμωρία. Το χρονικό μιας καταστροφής" (Αθήνα 1994, εκδ.Ιαμός). 

5. Αργύρης Ντινόπουλος “Zar je ovo Sarajevo?”(εκδ. Κορυφή, 1993)

6. Νεμπόισα Ποπόφ "Ο σέρβικος λαϊκισμός" (Αθήνα 1994, εκδ. Παρασκήνιο).

Έξτρα σημειώσεις και επεκτάσεις:

1. Για ένα “εγκυκλοπαιδικό” πολιτικό και στρατιωτικό ημερολόγιο, εδώ.   
2. Έργα και ημέρες του Κάρατζιτς και του Δικαστηρίου της Χάγης: (1), (2),  (3)  
3. Για τους έλληνες εθελοντές και τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα: (1),  (2),  (3),  (4), (5)  
4. Περισσότερα για την ελληνική ιδεοληψία και εξωτερική πολιτική: (1),  (2),  (3)   
5. Σύγχρονες ποδοσφαιρικές μπίζνες υπό τη σκιά του πολέμου: κλικ! 
.

“Srebrenica (Never Again)” #1: το τραγούδι

.

Όλα από κάπου ξεκινάνε, αλλά τι σημασία έχει η αρχή όταν αυτά καταλήγουν σε γενοκτονία και ομαδικούς τάφους; Την θυμάμαι καλά την εποχή, πως να ξεχάσω τον πόλεμο στην Ευρώπη του 20ου αιώνα και τις ελληνικές πολεμικές προετοιμασίες; Παρόλα αυτά υπάρχουν πράγματα που δεν θα 'θελα να θυμάμαι, γεγονότα που 15 χρόνια μετά εξακολουθούν να πονάνε έναν αντιμιλιταριστή κοσμοπολίτη. Και 'μεις εδώ τον πόλεμο γλυτώσαμε ωστόσο όχι μόνο δεν μάθαμε από τα λάθη μας αλλά ακόμα θεωρούμε σωστά τα ελληνοσερβικά μας πάθη και τους βορειοηπειρωτικούς και μακεδονίτικους τσαμπουκάδες μας. Τι ειρωνεία, αλλά αυτά είναι τα γονίδια της φυλής: η λαμογιά και η αρπαχτή, αυτό είναι και το κάρμα ενός έθνους. Κάπως έτσι πιστέψαμε σαν έθνος τότε ότι θα πάρουμε πίσω αλύτρωτες πατρίδες, έτσι πιστεύαμε μέχρι πρότινος ότι κοροϊδεύουμε τους Ευρωπαίους και τους τρώμε κονδύλια, και να η κατάντια της ισχυρής ευρωπαϊκής δύναμης των Βαλκανίων! Γλύτωσε τις σφαγές στο έδαφός της αλλά όχι και τον (οικονομικό) πόλεμο, γλυτώσαμε το ΝΑΤΟ αλλά όχι και το ΔΝΤ, να χαίρεσαι την Ελλάδα σου λοιπόν και πάλι καλά να λες.

Αλλά βρες και κάτι να πεις στα παιδιά των Βόσνιων μουσουλμάνων που μεγάλωσαν στην υγρασία του αίματος και τη σκιά των ομαδικών τάφων. Αν έχεις μεγαλώσει έτσι πως να μην βαφτίσεις το συγκρότημα σου “γενοκτονία”; Κάθε τραγούδι έχει την δική του ιστορία, αλλά αν ένα τραγούδι όπως το “Srebrenica (Never Again)”, έστω και ως αφορμή, σου προκαλεί τόσες σκέψεις και επιπλέον δεν σε αφήνει να ξεχάσεις, τότε μάλλον αξίζει τον κόπο. Και το τραγούδι και η ιστορία.





Ξεκινώ με το τραγούδι [περισσότερα mp3 εδώ, -right click → “save link as” ] και ξεκλέβω χρόνο για να γράψω την ιστορία... Στο μεταξύ αξίζει τον κόπο και ένα -καθεστωτικό μεν αλλά και άκρως κατατοπιστικό δε- ντοκυμαντέρ για την σφαγή της Σρεμπρένιτσα:





Όπως αξίζει τον κόπο ένα κλικ για μια σύντομη εξιστόρηση και μια υπενθύμιση για την πολεμοχαρή ελληνοσερβική συμμαχία εκείνης της εποχής:




«Νοιώθαμε ικανοποίηση όταν σκοτώναμε μουσουλμάνους. Υπήρχαν στιγμές που το γιορτάζαμε για να απομακρύνουμε την ένταση της μάχης». Έλληνας εθελοντής στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ (13-11-2004)

συνεχίζεται...
.

Muslimcore:

To Taqwacore είναι ένα σχετικά νέο είδος punk που εμπνέεται από το Ισλάμ και τον πολιτισμό του. Αρχικά φαίνεται ότι επινοήθηκε από το ομώνυμο μυθιστόρημα και την μπάντα του Michael Muhammad Knight, ενός Πακιστανού φοιτητή ισλαμικών σπουδών στις ΗΠΑ. Αν και το "Muslimcore" (μουσουλμανικό χαρντ κορ) ξεκίνησε το '90 άρχισε να γνωρίζει όμως άνθιση στη Δύση μετά την 11η Σεπτέμβρη..! Και εδώ έρχονται και τα ωραία, το διπλό πρόσωπο του Αμερικάνικου Ονείρου: απ' τη μια αφανίζει ολόκληρες χώρες και λαούς και από την άλλη "αγκαλιάζει" τα νόθα τέκνα του. Η μουσική βιομηχανία και το ΜTV έχουν πέσει με τα μούτρα στην όλη ιστορία αφομοιώνοντας και αφοπλίζοντας το πανκ των εμιγκρέδων, κατασκευάζοντας ένα νέο προϊόν που στην Αμερική πουλάει σαν τρελό. Απ' την άλλη, όπως συμβαίνει με όλες τις υπό-κουλτούρες και τα κινήματα τέχνης (όπως π.χ με την κουλτούρα των γκέτο και το ραπ), έχει πάντα αξία και ενδιαφέρον να ακούς τους ίδιους τους μουσουλμάνους να μιλούν και να τραγουδούν για τον εαυτό τους στη μέση της θύελλας. Θεωρητικά το Ισλάμ δεν απαγορεύει την μουσική αλλά το πανκ είναι βλάσφημο από τη φύση του, άντε πήγαινε με καρφιά και Μοϊκανα στο τζαμί και τραγούδα Allah's Slave ή Mohammed Was a Punk Rocker..! Δεκαπέντε χιλιάδες συγγράμματα και διαλέξεις ακαδημαϊκών από τη Δύση για τη μπούργκα δεν πιάνουν μια μπροστά στο Never Mind the Burga μιας μουσουλμανικής μπάντας! To Taqwacore είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο, όσο επαναστατικό ή underground και αν παρουσιάζεται δεν παύει να είναι ένα μουσικό προϊόν με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα..! Μετά από πολύ ψάξιμο στο διαδίκτυο κατάφερα να βρω "ελεύθερη" μια μόνο πολύ καλή συλλογή: εδώ!

Καλή ακρόαση και ο Αλλάχ μαζί σας!

[ punx not tanx ]

.

Διατάραξη Κοινής Ησυχίας. (1984)
Disturbing The Peace (Greek Punk Compilation)
.

Macedonian Punk/HC  compilation
(part.1 1979-2001)

..

.

[ Haydamaky - Ace of Spades ]

.

Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
μόνο μέ την χαρά της ανακάλυψης μιας υπέροχης διασκευής (της διασκευής των άγγλων μηχανοκέφαλων) και για καλή χρονιά
-ο Σεπτέμβρης άλλωστε δεν σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σεζόν..? Τι δουλειά έχει η πρωτοχρονιά μεσ' το καταχείμωνο..? Τεσπά, άλλου παπά ευαγγέλιο, για τις διασκευές ήθελα να πω και λέω ότι: καλή διασκευή δεν είναι αυτή που απλά πατάει σωστά πάνω στις νότες του αρχικού τραγουδιού, αυτή μπορεί να είναι μια καλή εκτέλεση. Καλή διασκευή είναι αυτή που πατάει σαν σκαλοπάτι επάνω στις αρχικές μελωδίες και τις χρησιμοποιεί για να πάει κάπου αλλού..! Που..? Δεν έχει και πολύ σημασία, αλλού..! Στην περιπτωσή μας πάντως μέχρι την Ουκρανία -για να μας δείξει επιπλέον μια ορθή χρήση του ακορντεόν, τον Λοϊζο και τον Μαρκόπουλο και τους κουλτουριάριδες μου μέσα..!

http://www.youtube.com/watch?v=jn43ZbW4XY0&feature=player_embedded 

Καλή απόλαυση και καλό χειμώνα..!

Υ.Γ: Για την ανακάλυψη, και για ακόμα περισσότερες ουκρανικές ανακαλύψεις, κλικ εδώ!

.

¡ mediBALKANterranean !

.
A music trip
Concetrating on the Balkans and the Mediterranean 
-but going further that that
Ένα μουσικό ταξίδι με επίκεντρο τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο -αλλά και ακόμα παραπέρα..!

Ένα ψηφιακό ταξίδι
σε περιοχές εθνικισμών και πολέμων και σε εποχές οικονομικής κρίσης με διαβατήριο την αλληλεγγύη. Η γειτονία των Βαλκανίων -αφετηρία και τερματισμός- είναι μια σκληροπυρηνική γειτονία, έτσι "σκληροπυρηνικά" είναι στην πλειοψηφία τους και τα μουσικά φορτία αυτού του μπάρκο.

A digital trip in regions of nationalisms and wars in times of financial crisis with solidarity serving as our passport. The Balkan neighborhood - departure and arrival of the trip - is a hardcore neighborhood, so the music cargo of this sail is hardcore in its majority.

Αρχικά τα κριτήρια των επιλογών υπήρξαν γεωγραφικά αλλά σιγά-σιγά εμπλουτίστηκαν είτε με  αναρχικά συγκροτήματα είτε με ανεξάρτητες και DΙY παραγωγές. Όπου αυτό ήταν δυνατόν αναζητήθηκαν -με μεγάλη επιτυχία τελικά- αντικαθεστωτικές φωνές και μελωδίες. Τα αισθητικά κριτήρια μπήκαν σε δεύτερη μοίρα και το Punk αποδείχτηκε ο πιο αξιόπιστος απ' όλους τους χάρτες. Ακόμα και αν μας ξέφυγαν δυο-τρεις συμβατικοί καλλιτέχνες -έτσι, για το φολκλόρ του όλου πράγματος-, η κεντρική ιδέα  παρέμεινε σταθερή σε όλη αυτή τη φανταστική περιπλάνηση:
η επαφή με τις διαφορετικές κουλτούρες της "Βαλκανικής Μεσογείου" και η γνωριμία με τον υπόγειο κόσμο τους.

Initially, selections were made on a geographical basis but little by little they were enriched with anarchist bands or DIY productions. Whenever possible radical anti state voices and melodies were sought - and eventually found, while aesthetic criteria were relegated to the background and Punk turned out to be the most reliable chart. Even if a couple of conventional artists slipped through the net - just for the folkloric hell of it - the underlying idea remained unswerving throughout this fantastic wandering: To get in contact with the various cultures of the "Balkan Mediterranean" and get to know their underground world.

Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός μισούν τις προσμίξεις και τις ανταλλαγές κουλτούρας, η Fanzin ITA πάλι είναι πολύ χαρούμενη και γι' αυτό το ηχητικό μπαστάρδεμα αλλά και για τις προοπτικές αλληλεγγύης που μπορούν ν' ανοίξουν τέτοιου είδους αναζητήσεις και επαφές.

Afterall it's a well known fact that nationalism and racism hate cross cultural mixing and exchange; Fanzin ITA, on the other, is very happy for this sonic bastardization as well as for the prospects for solidarity that may open up through such quests and contacts.

Αν τα κράτη, οι στρατοί και οι πολιτικοί χωρίζουν τους λαούς,
η αλληλεγγύη και η ανταλλαγή κουλτούρας μπορούν να τους ενώσουν ενάντια στα σύνορα, τα κράτη και τους πολιτικούς. Και όπως οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα έτσι και η δημιουργία δεν πρέπει ν' αναγνωρίζει σύνορα και –πνευματικές– ιδιοκτησίες.

If states, armies and politicians keep peoples apart, solidarity and cross cultural exchanges may unite them against borders, states and politicians. And just as proletarians know no homeland, creativity should not recognize borders and copyrights

Το ιστιοπλοϊκό μας τρένο έχει στο τιμόνι την Αλληλεγγύη και για πυξίδα του την Εντροπία. Η σημαία του είναι πειρατική, στην πλώρη γράφει "Ελευθερία" και στην πρύμνη: Θάνατο στο Φασισμό..! Και για πλήρωμα του μπάντες που μπάρκαραν από:

Our sailing train has Solidarity in its steer and Entropy as its compass. It flies the Pirate banner and it reads Freedom at the fore and Death to Fascism at its stern! And its crew comprises of bands who embarked from:

Greece (GR), Bulgaria (BL), Romania (RO), Albania (AL), Macedonia (MK), Kossova (KO), Italy (IT), Serbia (CS), Montenegro (ME), Croatia (HR), Slovenia (SI), Poland (PO), Hungary (HU), Germany (DE), France (FR), Spain (ES), Morocco (MA), Algeria (DZ), Egypt (AG), Palestine (PS), Israel (IL), Lebanon (LB), Cyprus (CY), Turkey (TR), Armenia (AM), Belorussia (BY), Uzbekistan (UZ), Russia (RU)..!

Καλώς ήρθατε λοιπόν στο βαλκανομεσόγειο πέλαγος,
So, welcome to the mediBALKANterranean Sea
καλό μουσικό ταξίδι και καλές ανταλλαγές.
Happy music trip and happy exchanges

Αύγουστος/August 2010
Fanzinita.blogspot.com

First Sea D:


01.  Aktivna Propaganda - Outro (SI)
02.  Ohra Spiroxeti - Albaniko (GR)
03.  Blla Blla Blla - Lugat (MK/AL)
04.  Bernays Propaganda - Anonymous Enemy (MK)
05.  Les Anarchistes [Pietro Gori] - L Estaca (IT)
06.  Hladno Pivo - Sreca (HR)
07.  Vox Populi - On je Lud (CS)
08.  Golliwog - I was made to believe (SI)
09.  Aurora - Balkan Express (HU)
10.  DST - Vatra (ME)
11.  Moskwa - Ja Wiem Ty Wiesz (PL)
12.  Freibeuter AG - Asozial (DE)
13.  Demokhratia - Legal prostitution (DZ)
14.  Puagh - No abandones (ES)
15.  Mon Côté Punk - Youssef (FR/MA)
16.  DAM - Mes Endroits (PS)
17.  Al Tasimi - Idan Hadash (EG)
18.  Detox - Surrounded by filth (LB)
19.  Phony Pony - Guess Again (IL)
20.  Nuclear Mutants - Rape (CY)
21.  Duman -  Özgürlügün Ülkesi (TR)
22.  NATO - without pants (AM)
23.  Slezy Solnsta - Bbepx No Teyehnio (UZ)
24.  Critica Radicala - Ciocolata I (RO)
25.  Milena - Otgore (BL)



Second Sea D:

01.  PMG Kolektiv - Ej! (MK)
02.  Kontrol  - Programa (BL)
03.  Gkoulagk - sarkovoro arni [Carnivorous Lamb] (GR)
04.  No Name Nation - Турбо Револуција (MK)
05.  Hosenfefer - Knife In My Back (KO/CS)
06.  Troja - Amaneti i Clown-it (KO/AL)
07.  Hitchcock - Through My Eyes (HR)
08.  Rootwater - haydamaka (PO)
09.  Les Vieilles Salopes - La nuit avec vous (FR)
10.  Kalashnikov - il risveglio dei demoni (IT)
11.  Uzbeks - Satanic Bible (IL)
12.  Kiril Dzajkovski [E.Redz.& R.Tweed] - Raise Up Your Hand (MK)
13.  Shukar Collective - malademna (RO)
14.  Aylin Aslım -  Ben Kalender Meşrebim (TR)
15.  Blla Blla Blla - Babayaro (MK/AL)
16.  Razor Bois - Straight Outta Moscow (RU)
17.  Athena - Yaylanın  Çimenine (TR)
18.  Fuck It All - Minsk City Hardcore (BY)
19.  Brigadir - Дух Oi! [Non Servium Cover] (RU)
20.  Rashit [Yukseliyor] - Atesim (TR)
21.  Kaljan Cerkov - Norodnaja (BY)
22.  Bashlachev - Время колокольчиков (RU)
23.  Xasma - I patrida moy (GR)

Υ.Γ:
Όλο το υλικό αυτών των δυο συλλογών αναζητήθηκε και αλιεύθηκε στον παγκόσμιο ιστό. Πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα αποδείχτηκαν τα παρακάτω μπλοκ'ς:
P.S:
All material in those two compilations was sought and fished out of the world wide web. The following blogs turned out to be very interesting and useful:

* http://www.myspace.com/brigadiroi * http://www.myspace.com/nonamenationmk *http://www.myspace.com/detoxlb * http://www.myspace.com/demokhratia
* http://enemy-of-the-music-business.blogspot.com/ *  http://punkdownload.blogspot.com/ *
http://cloudsofcancer.blogspot.com/ * http://turkishpunk.blogspot.com/
* http://mkd-muzika.blogspot.com/ * http://ulicata-ne-zblizuva.blogspot.com/ *
http://pankcina.blogspot.com/ * http://ya-cant-go-home.blogspot.com/
* http://metalium.blog.hr/ * http://slo-punk-rock.blogspot.com/ *
http://mp3-razmena.blogspot.com/ * http://pankerijada.blogspot.com/
* http://giorasftp.blogspot.com/ * http://unavidadelucha.blogspot.com/ *
http://boots-braces-angryfaces.blogspot.com/ * http://necista-savjest.blogspot.com/
* http://gnwp.ru/hardcore * http://radiomolotov.blogspot.com/ *
http://pirate-industry.blogspot.com/ * http://www.diymusic.org/
* http://diy.radio98fm.org/ * http://wxra.squat.gr/
.

¿ Who's the Terrorist..?

.

"You attack me, but still you cry out,
When I remind you it was you who attacked me,
You silence me and shout:
'But you let small children throw stones!
Don't they have parents to keep them at home?'
What?!?!
You must have forgotten you buried our parents
Under the rubble of our homes.
And now my agony is so immense.
Who's the terrorist?"

.
[ Click for ] info & mp3 from Palestinian Hip Hop group DAM

Slingshot Hip Hop,
a documentary film about Palestinian hip-hop music [ click ]
.