Γιατί δεν μ' αρέσει

ένα κατά τ' άλλα αξιόλογο τραγούδι..!


Όταν το πρωτοάκουσα [ το Πάμε ] -συνέπεσε με τα πρώτα ρεπορτάζ γι' αυτή τη ντροπή της ανθρωπότητας, για το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο- ομολογώ ότι κατενθουσιάστηκα! Αν και γενικώς δεν μ' αρέσουν οι Active Member μέχρι και σε συναυλία τους πήγα, παρακινούμενος από αυτό και από 2-3 ακόμα -όλα κι όλα- ενδιαφέροντα κομμάτια τους..!

Εκτός του ότι ήταν (και λογικά εξακολουθεί να είναι) το μοναδικό -ελληνικό- τραγούδι σχετικά με  το συγκεκριμένο θέμα, βρήκα εκπληκτική -και άκρως διεθνιστική- την ιδέα παράλληλης απόδοσης των στίχων σε 5 διαφορετικές γλώσσες..! Παρόλα αυτά, κάτι δεν μου πήγαινε καλά και σίγουρα αυτό δεν ήταν οι ιδεολογικές μας διαφορές, κάτι καθαρά αισθητικό μ' ενοχλούσε, και μου πήρε καιρό για να το καταλάβω...

Και εντάξει, ένα κομμάτι τέτοιας θεματικής το περιμένω και μουσικά πιο "επιθετικό" αλλά οκ! μπορώ να καταλάβω μια πιο "εσωτερική" προσέγγιση ενταγμένη στο ιδιαίτερο μουσικό ύφος του δημιουργού, πάσο..! Αλλά στους στίχους είμαι κάθετος, "εκπτώσεις" δεν χωράνε..!

Γι΄ αυτό και το διφορούμενο ρεφρέν ήταν τελικά εκείνο που μου κατέστρεψε εντελώς την αρχική θετική προδιάθεση..! Ας θυμηθούμε λοιπόν  τι λέει το ρεφρέν, που ως συνήθως αντικατροπτίζει και την κεντρική ιδέα ενός τραγουδιού:

"Πάμε, σαν διψασμένα πουλιά, μέχρι το Γκουαντανάμο να πάρουμε τη φωτιά"

Είμαι σίγουρος ότι ο δημιουργός (B.D Foxmoor) Θεωρεί την εκεί αμερικάνικη βάση σαν το κατεξοχήν σύμβολο του νεοφασισμού και της παγκόσμιας νέας Τάξης, στρατόπεδο συγκέντρωσης συμβολικά αντίστοιχου του Άουσβιτς. Όλα καλά και σύμφωνοι έως εδώ. Αλλά αυτή η ελαφρότητα του "πάμε μέχρι το" (αντίστοιχη με το "πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη" ή το "πάμε πλατεία") με χαλάει αφάνταστα -όσο και αν έμμεσα επικαλείται την αμεσότητα του προφορικού λόγου και της ραπ αργκώ.

Και άντε και πήγαμε, σαν τι? Σαν διψασμένα πουλιά -πόσο επιθετικά μπορούν να είναι αυτά?  Και να κάνουμε τι? Να πάρουμε τη φωτιά! Δηλαδή να ξεκινήσουμε αντάρτικο αλά Φιντέλ και Τσε
(πως αλλιώς θα φτάσουμε στην Κούβα) μόνο και μόνο για να κάνουμε τους σαλταδόρους και να κλέψουμε τη φωτιά..? Όπου παρεμπιπτόντως η φωτιά είναι το σύμβολο του low bap (βλ. "χρέωσε τα στη φωτιά") και αυτό είναι που δίνει και διφορούμενο νόημα στους στίχους.

Ακολουθώ ποιητική αδεία την μεταφορά και λέω έστω και ότι βρίσκεσαι μπροστά σε ότι πιο απάνθρωπο έστησε ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός και το μόνο που σκέφτεσαι -αντί να το ισοπεδώσεις και να ελευθερώσεις τους κρατούμενους- είναι να του πάρεις τη φωτιά..? Όσο διψασμένος και να ΄σαι πουλί μου, όσο και να 'χεις χαρμανιάσει πάρε φωτιά απ' τον διπλανό σου αν ξέμεινες ή πετάξου στο περίπτερο, είναι τώρα λόγος αυτός να πάμε μέχρι το Γκουαντάναμο..?

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας τύπος που γράφει εδώ και 20 χρόνια στίχους δεν ξέρει να επιλέγει λέξεις. Δεν πρόκειται λοιπόν για ατύχημα αλλά για δυστύχημα που καταστρέφει και τις όποιες καλές προθέσεις ολόκληρου του κομματιού. Δεν ξέρω -και δεν με αφορά το- πως αλλιώς θα μπορούσε να έχει γραφτεί. Πάντως κάτι του στυλ "(πάμε για) ντου στο Γκουαντανάμο/ σαν λυσσασμένα σκυλιά/ πάμε να του βάλουμε φωτιά /ή να ελευθερώσουμε τ' αγρια πουλιά" εννοείται πως θα ταίριαζε καλύτερα στην περίσταση. Αν βέβαια ο στόχος του ήταν η απέχθεια ή και η έκφραση της οργής για το τερατούργημα του Γκουαντάναμο.

Αλλά εδώ μάλλον έχουμε να κάνουμε με κάτι άλλο: με δημοσιότητα, επιτυχία, πωλήσεις..! Αυτός είναι ο θαυμαστός κόσμος του θεάματος και ο B.D Foxmoor εδώ και χρόνια έχει μάθει να ελίσσεται σ' αυτόν και να εξαργυρώνει τις όποιες ευαισθησίες του. Και οι στίχοι του δεν θα μπορούσαν να μην επηρεαστούν από τα νταραβέρια του με παραγωγούς και δημοσιογράφους.

Πρόβλημα του και επιλογή του -και αν δεν ήταν o Άγγλος σύντροφος να με ρωτάει για τους Active Member και το συγκεκριμένο τραγούδι ούτε που θα (ξανα)ασχολιόμουν μαζί τους..! Και άντε να το κάνεις αν δεν το εξηγήσεις πρώτα στον εαυτό σου -και στους φανταστικούς σου φίλους..!




Τέλος πάντων, αν και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, καταλαβαίνω τα τυπάκια που γουστάρουν το ραπ σαν μουσικό είδος και ψάχνονται για να συνδεθούν με τις πιο "πολιτικοποιημένες", έστω και θεαματικές, πλευρές του... Για αυτούς όμως που αγαπούν τη μουσική και δεν θέλουν να συμβιβάζονται με ημίμετρα είναι πάντα καλύτερα όταν γράφουν τους δικούς τους στίχους και τζαμάρουν/ραπάρουν με την παρέα τους -και όλο και κάτι καλό βγαίνει και παραέξω..! Και για 'κείνους που θέλουν να την ψάξουν με πιο αυθεντικές προτάσεις από αυτές της μουσικής -εναλλακτικής ή πολυεθνικής- βιομηχανίας ας εξερευνήσουν και μια σκοτεινή πλευρά της σελήνης [ εδώ ] ...
.

[ 11/9 ]

.

Όταν θα φύγεις και ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις απ΄ τη Μέση Ανατολή όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις το Γκουαντάναμο στην άκρη
και δίχως φόβο η ζωή αρχίζει να κυλάει ξανά

Τότε οι λήτες θα τα χάνουν
και άνεργοι θα θρηνούν

θα πέφτουν μανιασμένες οι μολότωφ
και θα ρωτούν

Τι έγινε ΄κείνος ο πύργος που έβλεπε

τ΄ αεροπλάνα να περνούν..?

( Γιάννης Καγγέλακας )

Υ.Γ(1):
Η 11η Σεπτέμβρη
στη Χιλή












Υ.Γ(2):
Η 11η Σεπτέμβρη 
στην Καταλωνία
.

Low Bap ή tas kebab (άκου μάνα)

.

φτηνά εισητήρια για την εργατιά

μην τους τα φάμε όλα ρε παιδιά

όσα πάνε κι όσα 'ρθουνε

για να ξαναρθούνε

άκου μάνα

για όλους έχει ο θεός

και 'συ μου λεγες να τρως

κι έτσι έγινα χοντρός

Low Bap & Τas Κebab

και δεν τρώω δανεικά

έχω μάνα δυό παιδια

τα τραγούδια μου πουλώ

και δεν μπαίνω στο σωρό

τρώω λίγα και καλά

και πουλάω και μαγκιά

.

Low Bap ή tas kebab (άκου να δεις)

.
Τα 'γραφε η Fanzinita, για το Low Bap, και γίνονταν πικρόχολη και κακιά αλλά να που έρχεται η συνέντευξη του BD Foxmoor στη lifo για να επιβεβαιώσει και με το παραπάνω τα γραφόμενα μας. Τα περί "μιας ξωτικής ποικιλίας του θεάματος που ευδοκιμεί στο φτωχό και ποτισμένο με αίμα Πέρα(σ)μα σαν αναίμακτη αντίδραση, αντιστασιακή μόδα και εναλλακτικός βιοπορισμός"...

Ο διάλογος που ακολουθεί είναι φανταστικός, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Οι απαντήσεις ωστόσο είναι πέρα για πέρα αληθινές! Καλή ανάγνωση και καλό σαββατοκύριακο αγαπημένε μου αναγνώστη:

- Ράπερ χωρίς γκέτο καουμπόις χωρίς λάσο ή αλλιώς ζήσε τον μύθο σου στην ελλάδα και φτιάξε το γκέτο σου για να υπάρχεις:

› Μεγάλωσα στα Προσφυγικά. Στο Πέραμα λέμε ότι όταν περνάς τη λεωφόρο έρχεσαι σε επαφή με αυτούς που δεν πρέπει - τους φασίστες. Όταν είσαι από τη λεωφόρο και κάτω, είσαι με τους δικούς σου. Αυτά μας σημαδέψανε από παιδιά. Φροντίσανε και οι παπάδες και οι μπάτσοι της περιοχής, αλλά και οι εσωτερικοί μετανάστες ακόμα, οι Μανιάτες, οι Κρητικοί, διάφοροι άνθρωποι που ήρθαν στο Πέραμα για δουλειές, όλους εμάς να μας κρατήσουν μακριά, λέγοντάς μας «Τουρκόσπορους». Όλοι αυτοί είχαν την ανάγκη να φωνάζουν τους μύθους τους -οι πρόσφυγες πάλι φρόντιζαν να πνίγουν τις ιστορίες τους-, οι περισσότεροι από αυτούς καταπίνανε ζωή και χρόνο, όχι σαν τους άλλους τους φωνακλάδες. Στα λέω για να δεις πόσο περίεργα μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί που δεν θέλει τίποτα από όλα αυτά...

- Λες και τα παιδιά που μεγάλωσαν στα Καμίνια και τη Δραπετσώνα, στα Μυκωνιάτικα και τα Προσφυγικά, στις Εργατικές ή στα Λυώμενα και τα Τσαντίρια δεν τα έζησαν όλα αυτά..? Και η βαθιά πολιτική σκέψη συνεχίζει το ξεδίπλωμα της:

› Όλοι νόμιζαν ότι είχα βαθιά πολιτικά αίτια, αλλά εγώ τους φασίστες τους κυνήγαγα για λόγους αισθητικής...

- Ο παρελθοντικός χρόνος εδώ προφανώς και έχει τη σημασία του αλλά ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει με ποιά κριτήρια επιλέγεις το όνομα σου:

› Το όνομα Active Member ήταν μια απόρροια του κώδικα. Ο κώδικας του χιπ χοπ είχε τη λογική «θα φωνάξω για να ακουστώ». Έπρεπε να διαλέγεις επιβλητικό τίτλο για δυο λόγους: για να τραβάς την προσοχή και για να 'χεις να κυνηγάς κάτι σπουδαίο σε όλη σου τη ζωή...

- Κάτι πιασάρικο ρε αδελφέ..! Και επειδή αυτό που κάνεις είναι και πρόταση προς τον έξω κόσμο πρέπει να λειτουργείς και αμεσοδημοκρατικά σαν μπάντα:

› Πάντα μόνος μου ήμουνα ως Active Member - διακοσμητικοί ήταν όλοι. Εγώ έγραφα τους στίχους, εγώ τους έλεγα πώς να τα πούνε όλα...

- Κάτι δηλ. σαν "το κράτος είμαι εγώ"..! Και σ' αγαπώ ω εταιρεία:

› Στη Warner δεν μας ενόχλησε ποτέ κανείς - πρώτα έβγαινε ο δίσκος και μετά τον ακούγανε. Εξάλλου, ήμασταν το πιο επικερδές γκρουπ τους. Αυτά που ακούγονται για τις πολυεθνικές δεν ισχύουν - τα πιο τραγικά πράγματα στην Ελλάδα συμβαίνουν στις ανεξάρτητες δισκογραφικές...

- Χμ! Αν θυμάμαι σωστά έχετε (πληθυντικός ευγενείας) φτιάξει μια δική σας (ο.π) ανεξάρτητη δισκογραφική... Το low bap άλλωστε είναι στάση ζωής, ή και εδώ κάνω λάθος..?

› Το low bap είχε από την αρχή επεξήγηση. Ότι ο δικός μας τρόπος για να κάνουμε μουσική συνοδεύεται από τραγούδια που επιβάλλεται να μπορείς να τα στηρίξεις και με τις πράξεις σου. Νιώσαμε την ανάγκη, εμείς που μεγαλώσαμε σε αυτές τις γειτονιές, να το ξαναπούμε αυτό: μην πεις τίποτα που δεν μπορείς να στηρίξεις...

- Α..! Γι΄ αυτό και στο Γκουαντάναμο θα τους πάρετε (και δεν θα τους βάλετε) τη φωτιά, τώρα εξηγούνται όλα! Αλλά το freestyle και όλο αυτό το πανηγύρι με τη δημοσιότητα αλλά και με τα μπλουζάκια και τ΄ αξεσουάρ δεν συμβάλει στο να γίνετε μόδα..?

› Το πόσο λάιφ-στάιλ έχει γίνει το χιπ χοπ με ενοχλεί. Όλη αυτή η υποτιθέμενη κουλτούρα του δρόμου είναι μια παρωδία ζωής. Οι μεγαλύτεροι χιπχόπερς στον κόσμο ήταν αριστοκράτες, μεγαλοαστοί, χωριάτες, μετανάστες, δεν είχαν σχέση με τις πόλεις. Στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο αυτό που έχει γίνει - έχουμε και δω το χιπ χοπ που μας αξίζει. Αυτό το πραγματάκι άρχισε όταν ξεκινούσε το αμερικάνικο χιπ χοπ να γίνεται λάιφ-στάιλ κι όλοι πιθηκίζανε αυτά που άκουγαν από 'κει. Εγώ, αν έβγαινα κι έλεγα ότι θα πάρω ένα μπιτόνι πετρέλαιο και θα κάψω τη Βουλή και δεν το έκανα σε 3 μέρες, θα με έφτυνε όλο το Πέραμα...

- Εντάξει τώρα, μπορούσες να το πεις και να το κάνεις κατεβαίνοντας στις τελευταίες πορείες ενάντια στο ΔΝΤ..! Αλλά δεν μας απάντησες για αυτό το λάιφ-στάιλ εσείς τελικά δεν φταίτε, οι άλλοι φταίνε για όλα..?

› Φυσικά οι ίδιοι άνθρωποι γίνανε εθνικιστές, ή άρχισαν να κάνουν διαφημίσεις. Εγώ έχω πειστεί ότι θα ζω από αυτά που γράφω και από τις συναυλίες. Αυτοί κάνουν διαφημίσεις γιατί ποτέ δεν θα ζούσαν από αυτά που γράφουν. Εξάλλου, αυτοί τα έχουν ανάγκη τα λεφτά γιατί έχουν φτιάξει έτσι τη ζωή τους. Ο Αρτέμης κι ο Ευθύμης ήταν δυο βλαμμένοι μπούληδες που ήξεραν ακριβώς τι θα γίνουν και δεν τους έδωσα ποτέ σημασία. Ντυνόντουσαν σαν δυο μαύροι πάνθηρες και εγώ έβλεπα ένα ζευγαράκι τενίστριες από το Πολιτεία τένις κλαμπ.

- Σωστά τα λες για τους λακαμάδες από τα βουπου αλλά εγώ ούτε σ' εσένα έδωσα ποτέ σημασία, άσχετα αν μου αρέσουν 2-3 τραγούδια σας. Γιατί ξέρεις τι βλέπω πίσω από τη μόδα για παχουλές με τα λογότυπα freestyle και no sponsors που λανσάρετε..? Έναν φτωχομπινέ έντεχο-ραπ φιδέμπορα εναλλακτικού βιοπορισμού, πέφτω έξω..?

› Εγώ είμαι ακόμα ο αλητάμπουρας από το Πέραμα. Αλλά μέχρι να πεθάνω, και το τελευταίο τραγούδι που θα γράψω θα το πληρωθώ...

- Έρχεσαι στα λόγια μου, όσο και αν προσπαθείς να το αποφύγεις..! Και στο ύφος (έντεχνες λούπες με γλυκανάλατα ρεφρέν και ολίγη σάλτσα πολιτικής) και στην στάση (φτηνά εισητήρια για την εργατιά), άντε ειστε στα λόγια λίγο πιο σκληροί αλλά και πάλι στα ίδια πολιτιστικά φεστιβάλ παίζετε και στα ίδια κανάλια βγαίνετε, στον κύκλο του "έντεχνου" λοιπόν σας κατατάσσω, μαζί με μάλαμες, πλιάτσικες, θανάσιδες κλπ αηδίες...

› Όταν το έντεχνο ακόμα απευθύνεται σε κόσμο εγώ ανησυχώ πολύ. Όλη αυτή η μεσοβέζικη μαλακία του ότι παίρνουμε ρανίδες ελευθερίας και μετά επιστρέφουμε στο ξεμπουρδέλιασμα που ζούμε καθημερινά μού κάνει σαν πρέζα. Στο έντεχνο εγώ βάζω τον Μάλαμα, τον Χατζηγιάννη, τους Locomondo, τη Μόνικα, τον Πλιάτσικα. Τον ίδιο κόσμο έχουν όλοι αυτοί...

- Στον ίδιο κόσμο, την ίδια πρέζα πλασάρετε και εσείς...
.

ΚΚΕ vs Banda Bassotti = X

(Θεαματικές Διευθετήσεις Κομμουνιστών)

Αν ο πολιτικός στίχος αντανακλά και πολιτικές θέσεις οι ιταλοί Banda Bassotti θα έπρεπε να είναι και πολιτικοί αντίπαλοι του ΚΚΕ. Πως όμως γίνεται να τραγουδάς π.χ. για τον αναρχικό Pineli και το σκηνικό της Piazza Fontana, για τους Zapatistas και τον ένοπλο αγώνα, τα οδοφράγματα και τους πολιτικούς κρατούμενους, την ΕΤΑ και τη Χώρα των Βάσκων, τον (αντί)φασισμό και τους μετανάστες και να παίζεις στα φεστιβάλ της ΚΝΕ..?

Kαι πως ένα κόμμα που σε κάθε ευκαιρία καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται (και παράλληλα δεν αναγνωρίζει την ένοπλή πάλη και τους πολιτικούς κρατούμενους και συκοφαντεί/χειραγωγεί τις εξεγέρσεις της νεολαίας) καλεί σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ του ένα συγκρότημα που σε πολλά τραγούδια του ασχολείται με όλα όσα αυτό καταδικάζει..?

Ε θα μου πεις τώρα, και θα χεις και δίκιο, κομμουνιστές δηλώνουν και οι δυο: ξέρουν καλά από λυκοφιλίες, σύμφωνα μη επίθεσης ή συμφωνίες τύπου Βάρκιζας και από κυβερνήσεις εθνικής συμφιλίωσης..! Θεαματικές Διευθετήσεις μεταξύ Κομμουνιστών: είμαι σίγουρος πως οι Banda Bassotti επί –κόκκινης- σκηνής θα περιορίσουν το ρεπερτόριο τους στα "κομματικώς ορθά" και στις διασκευές του Bella Ciao και του Pantiera Rosa και θα ζήσουν αυτοί καλά και οι Κνίτες καλύτερα..! Σε τελική ανάλυση όλο και κάποια αμοιβή θα υπάρχει (λες να παίζουν για την ψυχή της σοσιαλίστριας μάνας?) και κυρίως τους παραχωρείται τζάμπα δημοσιότητα, έτοιμο ακροατήριο και ευκαιρία για άνοδο πωλήσεων του νέου τους cd (που διαφήμισε μέχρι και ο Οδηγητής –sic!).

Δεν είναι και συχνά Red Skins πρώτο όνομα στην πίστα, αυτοί τη δουλειά τους και το Κόμμα τη δικιά του. Άλλωστε στα Ιταλικά (και Ισπανικά ενίοτε) τραγουδάνε οι άνθρωποι, ποίος θα τους καταλάβει? Μια χαρά πολιτι(σμι)κή υπεραξία για την ΚΝΕ, φτηνός και ακίνδυνος Διεθνισμός για όλους και ευκαιρία για προεκλογική προπαγάνδα από το Κ.Κ..!

Υ.Γ: Η παραπάνω ιστορία μου θύμισε ένα παρόμοιο σκηνικό με πρωταγωνιστές τους «αντιεξουσιαστές» SKA-P και το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE). Σαφώς πιο εμπορικοί οι πρώτοι αλλά όπως και οι Banda Bassotti συνδέονται με την εναλλακτική/ελευθεριακή σκηνή της Ιβηρικής, συνεργάζονται με ακτιβιστές, παίζουν και σε συναυλίες αλληλεγγύης. Μέχρι που πριν δυο χρόνια περίπου ‘πέσαν τα προσχήματα και οι SKA-P εμφανίστηκαν σε φεστιβάλ νεολαίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος (για την ψυχή της ελευθεριακής μάνας?). Η ρήξη με τον «χώρο» ήταν άμεση και ελευθεριακές πέτρες τους ακολουθούν σε κάθε τους συναυλία επί ισπανικού εδάφους. Τα ίδια και χειρότερα εύχομαι να περιμένουν και τους Banda Bassoti στη Ρώμη, και ας είναι και Μαοϊκές οι πέτρες που θα τους χαλάνε τη γιορτή..!

.