Εκδρομικές απορίες, σε δεύτερο χρόνο...

Ο Σαντάνσκι, (αριστερός αντάρτης της εποχής του, στέλεχος του VMRO και απο τους πρωταγωνιστες της εξέγερσης του Ίλιντεν για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας) έδωσε το όνομα του στην πόλη ή εξαιτίας της πόλης ονομάστηκε έτσι ο αντάρτης;

Είναι το Σαντάνσκι μια ιστορική γραφική λουτρόπολη όπως την παρουσιάζουν τα φυλλάδια της Βουλγάρικης πρεσβείας και των ταξιδιωτικών γραφείων;

Αφού έτσι και αλλιώς τα ίδια νερά διασχίζουν τα σύνορα γιατί αλλάζουν όνομα στο τελωνείο τα ποτάμια; Αξιός ή Βαρδάρης;

Καθαρή Δευτέρα και ένα καρεδάκι εκδρομέων αποφασίζουμε να αφήσουμε πίσω μας τα πατροπαράδοτα και να πάρουμε μια μικρή γεύση από τη γειτονική Βουλγαρία. Έτσι φλασαριστά, χωρίς προετοιμασία, απο καθαρή περιέργεια και με μια ψευδαίσθηση περιπέτειας ανάμεσα στις λιγοστές προμήθειες μας.

'Ομως αυτό που τελικά εγώ πήρα επιστρέφοντας ήταν μια ιδέα του ελληνικού εθνικισμού εκτός των συνόρων. Γιατί το Σαντάνσκι για τους Ελλαδίτες (και κυρίως αυτούς του βορρά) φαίνεται να είναι απλά ένας αποικιοκρατικός παράδεισος καταναλωτισμού, τζόγου και πορνείας...

Λίγες ώρες στο κέντρο της πόλης και παντού συναντά κανείς Έλληνες και μάλιστα με ύφος "σας αγοράζω όλους". Τα ελληνικά μοιάζει να είναι η δεύτερη γλώσσα της περιοχής και ευτυχώς που οι ταμπέλες επιμένουν βουλγάρικα, γιατί ευκολα ...αποπροσανατολίζεσαι!. Στα εμπορικά οι "πατριώτες" παζαρεύουν σα λιγούρια επώνυμα είδη στη μισή τιμή, ενώ μας προκαλούν εντύπωση και τα τόσα πολλά "καζίνο" σε μια μικρή πόλη της επαρχίας. Μια μόνο υποψία πορνείας και αυτή τραβηγμένη αλλά είναι πολλές οι ιστορίες που ακούγονται όπως και τα μπαρ με τα φιμέ τζάμια για να είναι όλες ψεύτικες...

Λίγη τσίπα να 'χεις πάνω σου και δεν είναι δύσκολο να ντραπείς που θεωρείσαι έλληνας και να θέλεις να διαχωριστείς (και να νιώθεις άβολα που δεν μπορείς να το κάνεις εντελώς ορατό αυτό) από το μπούγιο των περαστικών εισβολέων της κατανάλωσης..Σε μια όμορφη ομολογουμένως πόλη που έχει την ατυχία να συνορεύει με την ελλάδα και που όχι μόνο προσαρμόζεται αλλά επιδιώκει να εκμεταλλευτεί και τουριστικά αυτή της την γκαντεμιά.

Παρόλες της αντιφάσεις της γούσταρα πολύ αυτή την εκδρομή. Καταρχήν γιατί ευχαριστήθηκα την παρέα, την διαδρομή, το ταξίδι και τους προβληματισμούς του. Αλλά ομολογώ ότι φχαριστήθηκα και το "αγενές" ως και "εχθρικό" βλέμμα της σερβιτόρας στο μαγαζί που φάγαμε: μπορεί να πέφτω και έξω αλλά ο τρόπος της έμοιαζε να λέει "ουφ, κωλοέλληνες"...