[ Νότης Γέροντας ]

Υβριστική Ωδή




Εμείς δεν πολεμήσαμε
μα κάρφωσαν τον πόλεμο
στις πιο απίθανες σπηλιές του οργανισμού μας
ένα τανκ έρπει στα γενετήσια συμπραττόμενα
τα αιδοία έγιναν κρατήρες που άνοιξαν οι νάρκες
η ουρήθρα έγινε ο τηλεθεατής ενός υποβρύχιου αεροπλάνου

Εμείς δεν πολεμήσαμε
μα έχυσαν την έρημο στα μακαρόνια μας
οι διοικητές των σούπερ μάρκετ φόρεσαν πολιτικά
ο αρακάς τρώγεται ή εκτοξεύεται
οι δρόμοι της πρωτεύουσας ανακατασκευάστηκαν στο διάστημα
για να μπορούν να μας πυροβολούν από ψηλά

Εμείς δεν πολεμήσαμε
όμως από τα ταβάνια μας στάζει αίμα
ένας μεταφυσικός ξυλοδαρμός περιβάλλει την αύρα μας
λέρωσαν το χιόνι και έριξαν στην κατάψυξη εκρηκτικά ψάρια
η γρια που πουλάει φιστίκια στο δρόμο
είναι γυναίκα του μεσίτη που θέλει να πουλήσει τον πλανήτη

Εμείς δεν πολεμήσαμε
γιατί έχουμε ειρήνη
που είναι ντυμένη σκόνη στα σκοτάδια της κουζίνας
και άλλοτε κρύβεται και ψήνεται στη σχάρα
μεταμφιεσμένη σαν αδελφοσύνη
και άλλοτε μπλε σκαραβαίος ανάμεσα στα μαχαιροπήρουνα

Εμείς δεν πολεμήσαμε
κάθε μπαλκόνι έχει ένα πεζοναύτη που φυλάει τα σύνορα
και ειρηνικά τμήματα πάνοπλου στρατού
ποτίζουν τις γλάστρες στις πολυκατοικίες
όπου φυτρώνουν λουλούδια θεσπέσια λουλούδια
απλώνουν τις φαρμακερές ρίζες τους και κατατρώγουν το τσιμέντο

Εμείς δεν πολεμήσαμε
και ο άναρθρος λόγος του εναέριου σκυλόψαρου
που σου ξεκολλάει το δέρμα άγαρμπο χάδι
βγάζοντας τα έντερα ξεκοιλιάζοντάς σε
λουρίδες λουρίδες σαν ένδοξη σημαία των πεδίων
με μια γαλανόλευκη νεκροκεφαλή πειρατικού πλοίου της δικαιοσύνης

Εμείς δεν πολεμήσαμε
το αλφάβητο έγινε ένας ύπουλος μηχανισμός ισότητας
που προστατεύει από το κρύο τη βροχή τον κεραυνό και τις πλημμύρες
εκθέτοντάς σε στη χαοτική συνύπαρξη με τον άφαντο Άλλον
ενώ τα χελιδόνια προσπαθούν να κλαδέψουν τις στέγες των νοσοκομείων
και να φάνε τις πλάκες των τάφων γιατί δεν υπάρχουν ούτε άρρωστοι ούτε νεκροί

Εμείς δεν πολεμήσαμε
γιατί μόνο στον έρωτα μπορούμε να βάλουμε σταυρό στα ψηφοδέλτια
μασκαρεμένος σε κάτι το έναστρο σαν πορνογαλαξίας
γιατί πάντα είναι Απόκριες πάντα είναι ειρήνη
και ο γύφτος χτυπά τρελά δαιμονισμένα χαρούμενα ασταμάτητα
μέχρι να σκάσει η αρκούδα να σωριαστεί ξέχειλη από ελευθερία
το ντέφι του

ΣημείωσηΤουΜεταφορέα:

Ο Νότης Γέροντας ...έκανε υπερατλαντικά ταξίδια για μια 15ετία περίπου, αγαπούσε τη λογοτεχνία και λάτρευε την ποίηση. Από τα μικράτα του απομονώνονταν διαβάζοντας’ μικρό παιδί ακόμα έγραψε το πρώτο του ποίημα. Άφησε μεγάλο έργο συγγραφικό, σε ποιήματα και πεζά. Ήταν ψυχή ελεύθερη, ασυμβίβαστη, ερωτική, αγέρωχη και συνάμα ευαίσθητη. «Έφυγε» στις 16 Οκτωβρίου του 2007, σαν άγγελος... ταξιδεύοντας σε θάλασσες ουράνιες.

Η ποιητική συλλογή «στον ύπνο του ποιητή» έφτασε στα χέρια μου από τη συντρόφισσα του Μ, που συγκέντρωσε, επιμελήθηκε και εξέδωσε τους στίχους του Ν. Γέροντα. Και η «υβριστική ωδή» ήταν κάτι σαν αφιέρωση στο «φανζην», περισσότερο σαν ανταλλαγή κουλτούρας ήταν -που είναι και η μοναδική ανταμοιβή των αντιεμπορευματικών αυτο-εκδόσεων... Αυτού του είδους την ανταλλαγή συναισθηματικών φορτίων και δημιουργημάτων εγκαινιάζει -έστω και καθυστερημένα- η ετικέτα κουλτουράκια και φυσικά θα ακολουθήσουν και άλλες σχετικές αναρτήσεις...