[ Αλρώ: επαύριο ]

.

Άρωμα

Τις ήσυχες νύχτες

ανησυχείς για 'σένα.

Λίγο πριν το χάραμα

σαν άρωμα γλιστρώ.

Να προλάβω να σε φτάσω

να σε προσέξω, να σε αγγίξω

να σε φιλήσω φεύγοντας.

Και μες από τον ύπνο σου

να ξυπνάς

να διψάς.

Και όνειρο,

να λες πως ήταν.

Κι όμως

Λέγαμε,

πως έρχεται ο καιρός

και ήρθε.

Πως θα είναι βροχερός

και είναι.

Όχι από νερό

μα μονάχα, από άγρια μίση

μερόνυχτα πονήματα

και τρομερές οργές.

Τρέμει η γη

από σύμπνοια

ζώντας απείθαρχες ζωές.

Πέτρες γεμάτες σοφία

ερείπια κυήματα

ενός ύστερου πολιτισμού

και απερχόμενου.

Νοτισμένο αλμυρό ποίημα

Αιγιάλια αβάσταχτη προσμονή

στης προκυμαίας την άκρη.

Μες στα σκοτάδια γνέφει

στο νοτισμένο αλμυρό αυτό ποίημα

και ούτε καν το βλέπει.

Παρά ενστικτωδώς το ψηλαφίζει, το χαϊδεύει

λέξη προς λέξη.

Δίνοντας νόημα στο απύθμενο χρώμα της νυχτιάς.

Ενός βυθού αντίστροφου.

Στο βάθος του ορίζοντα την απέναντι όχθη

πεφταστέρια, να σηματοδοτούνε

στα δυο του μάτια, τα αστρικά της κλάματα.

Το κύκνειό τους άσμα.

[ απλά, λιτά και αδιαπραγμάτευτα,
  2000 αντίτυπα, αντιεμπορευματικά
  Αλρώ: alalex4480@yahoo.gr ]

.