Πριν φύγουμε... όλοι μου λέγανε: “Πάρε χώμα. Ρούχα, παπούτσια άσ' τα πίσω. Χώμα μην ξεχάσεις”. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Τι να το κάνω το χώμα, βρε παιδιά; Σε γη πάω, στεριά θα είναι κι εκεί. Δηλαδή τι; Να το βάλω σε βάζο και να το κλαίω σα χαμένο συγγενή ή να το φυτέψω σε γλάστρα και να τη βαφτίσω πατρίδα; Άλλο χώμα, άλλο ρίζες. Εγώ τις ρίζες μου τις βγάζω από τη μία γη, τις πάω αλλού και πάλι πίσω άμα θέλω. Το χώμα ποτέ δεν θα λείψει από τον κόσμο. Ούτε και η λάσπη...[ Στ. Κ. ]
.
5 σχόλια:
Ήμουν στα Εξάρχεια τις προάλλες,
περπατούσα στους στριμωγμένους δρόμους
παρατηρώντας το χώρο και τη δυναμική του.
Και ξέρεις τι με εξέπληξε περισσότερο απ' όλα, Del Foc;
Πόσο ξένη ένιωσα ξαφνικά
χωρίς το άκουσμα της ελληνικής γλώσσας,
χωρίς τα πληθωρικά φωνήεντα ν' ανασαίνουν στ' αυτιά μου...
Τι σημαίνει, άραγε, πατρίδα;
Κατά τη γνώμη μου, σίγουρα όχι το χώμα.
Τούτο δεν φέρει κανένα νόημα
μονάχα νοσταλγία,
μια απροσδιόριστη, συγκεχυμένη νοσταλγία.
Μην είναι οι κάμποι, τα βουνά..? Οι μνήμες των παιδικών μας χρόνων..? Ένας τόπος να ξεκινάς και πιο πολύ να επιστρέφεις..? Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα και με μίσησαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού... Και ο καθένας έχει έναν τουλάχιστον τέτοιο τόπο, όταν όμως προσπαθούμε να ενώσουμε τόσα διαφορετικά τοπία το λιγότερο που μπορεί να προκύψει είναι μια θεωρητική κατασκευή που εγκυμονεί διαχωρισμούς και πολέμους..!
Για μια επίσκεψη στη δική μου πατρίδα, Ουτοπία εν Κρανίω, μπορείς να δεις εδώ: http://fanzinita.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html
Υ.Γ: Τυχαίνει να έχω κάποιους Καταλανούς και Βάσκους φίλους και να έχω μοιραστεί ένα μέρος της “σχιζοφρένειας” τους, ποια να είναι άραγε η πατρίδα του καθενός τους? Η Ε.Ε..? Η Ιβηρική..? Η Ισπανία..? Η Καταλωνία/Βασκωνία..? Το χωριό τους..? Και ποια η γλώσσα τους..? Τα δια νόμου και ροπάλου Ισπανικά ή τα Καταλανικά/Βασκικά..? Αλήθεια, οι Κούρδοι είναι αναγκαστικά και Τούρκοι..? Και γιατί να τους απαγορεύεται να μιλούν τη γλώσσα τους..? Οι Γιουγκοσλάβοι κάποτε ήταν Γιουγκοσλάβοι και μίλαγαν γιουγκοσλάβικα (σερβοκροάτικα για την ακρίβεια). Πως χωρίστηκαν (και με πόσο αίμα) και πως διάολο χώρισαν τα σέρβικα και τα κροατικά και γεννήθηκαν τα Βοσνιακά..? Και στην Ελλάδα τι απέγιναν τα Βλάχικα, Αρβανίτικα, Σλαβικά, τα Εβραϊκά (της Θεσσαλονίκης)..? Η καθαρεύουσα, η για πολλά χρόνια γλώσσα της πολιτικής, της θρησκείας και των ακαδημαϊκών (του επίσημου δηλ. κράτους) δεν ήταν επιβεβλημένη από μοναρχίες και δικτατορίες..? Και αν τα Κυπριακά είναι ξεχωριστή γλώσσα (που είναι) γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα Κρητικά ή τα Κερκυραϊκά π.χ..? Και τι θα πει Ιδίωμα..? Στα Ισπανικά πάντως idioma σημαίνει γλώσσα..!
Αν μιλούσαμε για τη γλώσσα του σώματος
και όχι για εκείνη του στόματος,
θα αναρωτιόσουν ακόμα, Rosa Del Foc;
Ίσως όχι, διότι παρά τα υποσύνολά της
την αναγνωρίζεις ως μια και ενιαία, έτσι δεν είναι;
Ο δε 'αυτουργός'... κοινός,
η ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνικότητα,
η οποία, ναι, συχνά παρεκκλίνει
προξενώντας αιμορραγίες (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Αυτό ακριβώς Κρανιουτοπία: η ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνικότητα..! Η γλώσσα σαν μέσο (επικοινωνίας) και όχι σαν (πατριωτικός ή εθνικιστικός) σκοπός. Μια Εσπεράντο για τους ντεσπεράντος, πορφαβόρ!
Δημοσίευση σχολίου