.
Όχι απλά διαρκείας, οριστική
και αμετάκλητη η δική σου απεργία
και μας καλεί εκεί
όπου τα δάκρυα δεν προκαλούν
χημικά και ασφυξιογόνα,
ρέουν φυσικά ή ασφυκτιούν
όπως οι ζωές μας
Μαύρος κρίνος
και κόκκινο γαρίφαλο
και ένα απαλό χτύπημα
στην πόρτα της εξόδου
τα κενά της απουσίας ποτέ
δεν γέμισαν λέξεις και λιβάνια
δεν μετριέται με το χρόνο η ζωή
αλλά με το ειδικό της βάρος
Ωφέλιμο φορτίο
οι μνήμες και τα λόγια σου
αυτά είναι που δεν σβήνουν
αυτά που σε κρατούν ανάμεσα μας
ενόσω ταξιδεύεις
Επάρατος νόστος,
στα πιο γόνιμα μυαλά φυτρώνουν μανιτάρια.
Και στον ύπνο του αδίκου τον βαθύ,
που ο πολιτισμός σε καταδίκασε ερήμην,
τα όνειρα θεριεύουν και τον απειλούνε
Θα σε ονειρεύομαι που ονειρεύεσαι
και δεν θα σου ξαναγράψω,
σου κλείνω όμως από τώρα ραντεβού
για την επόμενη γενική απεργία
στην κόκκινη πλατεία
Εμείς όχι,
οι αντιλήψεις μας ωστόσο
κάποτε θα συναντηθούνε
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου