22/8/11

[ Cut Postales #4 ]

.
 .

[ Cut Postales #3 ]

.

Από εκεί όπου οι δράκοι 
εγκαταστάθηκαν στην πρωτεύουσα (της Βασκωνίας)
και η λεωφόρος για τον ουρανό 
αν και ημιτελής έχει θεμέλια και όνομα.

Μόνον έναν γνώρισα κάποτε
που την ανέβηκε ως το τέλος
και δραπέτευσε
για τις θάλασσες του Νότου

Στη μνήμη του Β.
.

20/8/11

Rock Bastards

.
Συναντήσαμε τους “Ροκ Μπάσταρδους” σχεδόν τυχαία, στις λαϊκές γιορτές και τα πανηγύρια του Σαντ Φελίου Γκιουτσόλς -μιας καταλανικής λουτρόπολης κοντά στη Χιρόνα. Μα τον Άη Φελιό, φαντάζεστε στα πανηγύρια του Άη Λιά αντί για κρασιά και κλαρίνα, μπύρες και πανκ-ροκ; Πολιτισμικό σοκ και δέος, θεσμικό και αντιθεσμικό κουβάρι, βγάλε άκρη και βράσε όριζα! Οι Μπάσταρδοι της Ροκ συμπαθέστατοι αλλά και οτιναναιστές: λίγο αλητεία, λίγο πανκ, άλλο τόσο καταλανιστές, διεθνιστές και ολίγον τι καριερίστες. Αλλά επί σκηνής η ένταση φουλ και τα γκάζια τσίτα. Καλή φάση: περάσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και αν μη τι άλλο ανταποκρίθηκαν άμεσα και έστειλαν με μέιλ το λινκ με το ντέμο τους, το οποίο με τη σειρά μου μοιράζομαι μαζί σου αναγνώστη μου μοναδικέ! 

 
Για την ιστορία οι φιέστες κρατάνε μέρες (η διάρκεια τους διαφέρει από πόλη σε πόλη) και στο συγκεκριμένο καλοκαιρινό θέρετρο εκτός από τα λούνα παρκ, τις καντίνες και τους μικροπωλητές, είχαν στηθεί και τέσσερις διαφορετικές μουσικές σκηνές με παράλληλες συναυλίες για όλα τα γούστα και τις ηλικίες! Και όπως όπως μας εξήγησε η ντόπια φίλη μας: οι λαϊκές αυτές γιορτές είναι ένα έθιμο με παγανιστικές ρίζες και με αυτό τον τρόπο ο κόσμος αποχαιρετά το καλοκαίρι...

Κι εμείς; Λέμε “καλό χειμώνα” λοιπόν ή μήπως καλύτερα να εφεύρουμε πρώτα μια γιορτή για να εξωραΐσουμε τη μελαγχολία της επιστροφής, στο μάτι του οικο-νομικού κυκλώνα;
.

11/8/11

Jacarandas

.
Οι γλυκές τζακαράντες επιμένουν στο δικό τους
όλα τα δέντρα είναι πράσινα αλλά εκείνες όχι
Κανείς δεν τους βγάζει απ' το μυαλό
πως υπάρχουν χίλιοι τρόποι να είσαι δέντρο
χίλιοι τρόποι για να είσαι ο ίδιος
με άλλον τρόπο
Πως μπορούν να είναι πράσινες όντας γαλάζιες
να έχουν φύλλα αντί για άνθη
να έχουν αντί για φυλλωσιά μια λάμψη όλο δροσιά
να είναι ευτυχισμένες με τον τρόπο τους
και ξέχωρα από άλλους
Πολύ σίγουρες πως ορθώς πράττουν
πως μας αρέσει να είναι έτσι
πως δεν είναι αυτό λόγος για να τις αγαπάμε πιο λίγο
πως πάντα είχαμε την ανάγκη
να υπάρχει κάτι άλλο


"Δεν ανήκω ούτε στην Ισπανία ούτε στο Μεξικό,
σε καμία ομάδα, γενιά, λογοτεχνικό ρεύμα ή κάτι ανάλογο.
Αυτό δεν το έχω επιδιώξει, απλώς πιστεύω πως αυτή ήταν 
η βουλή της μοίρας μου, γιατί πάντα με θυμάμαι
να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, αλλάζοντας χώρες,
ακόμα και περιοχές μέσα στις χώρες"

Tomάs Segovia
.