.
Συναντήσαμε τους “Ροκ Μπάσταρδους” σχεδόν τυχαία, στις λαϊκές γιορτές και τα πανηγύρια του Σαντ Φελίου Γκιουτσόλς -μιας καταλανικής λουτρόπολης κοντά στη Χιρόνα. Μα τον Άη Φελιό, φαντάζεστε στα πανηγύρια του Άη Λιά αντί για κρασιά και κλαρίνα, μπύρες και πανκ-ροκ; Πολιτισμικό σοκ και δέος, θεσμικό και αντιθεσμικό κουβάρι, βγάλε άκρη και βράσε όριζα! Οι Μπάσταρδοι της Ροκ συμπαθέστατοι αλλά και οτιναναιστές: λίγο αλητεία, λίγο πανκ, άλλο τόσο καταλανιστές, διεθνιστές και ολίγον τι καριερίστες. Αλλά επί σκηνής η ένταση φουλ και τα γκάζια τσίτα. Καλή φάση: περάσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και αν μη τι άλλο ανταποκρίθηκαν άμεσα και έστειλαν με μέιλ το λινκ με το ντέμο τους, το οποίο με τη σειρά μου μοιράζομαι μαζί σου αναγνώστη μου μοναδικέ!
Για την ιστορία οι φιέστες κρατάνε μέρες (η διάρκεια τους διαφέρει από πόλη σε πόλη) και στο συγκεκριμένο καλοκαιρινό θέρετρο εκτός από τα λούνα παρκ, τις καντίνες και τους μικροπωλητές, είχαν στηθεί και τέσσερις διαφορετικές μουσικές σκηνές με παράλληλες συναυλίες για όλα τα γούστα και τις ηλικίες! Και όπως όπως μας εξήγησε η ντόπια φίλη μας: οι λαϊκές αυτές γιορτές είναι ένα έθιμο με παγανιστικές ρίζες και με αυτό τον τρόπο ο κόσμος αποχαιρετά το καλοκαίρι...
Κι εμείς; Λέμε “καλό χειμώνα” λοιπόν ή μήπως καλύτερα να εφεύρουμε πρώτα μια γιορτή για να εξωραΐσουμε τη μελαγχολία της επιστροφής, στο μάτι του οικο-νομικού κυκλώνα;
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου