Nαι, σαν ποινή, η σταύρωση, ήταν απάνθρωπη και σαδιστική.
Και αντί να την καταγγείλουμε σαν τέτοια (που είναι η διεθνής αμνηστία, γιατί χάνεται πάντα τέτοιες μέρες;) ο κόσμος αρέσκεται στο να την αναπαριστά στις εκκλησίες και στον Τζεφιρέλι... Αίσχος!
Σαν σήμερα όμως ο καθένας σταυρώνεται για ότι αυτός γουστάρει,
άλλος για τις αμαρτίες τους, άλλος χάριν ηδονής και άλλος για το Rock 'n' Roll..!
Εγώ απλά σταυρώνω στο στέρνο τα χέρια και παρατηρώ,
βαρέθηκα ρε αδερφέ τόσα χρόνια τα ίδια παραμύθια
άσε που δεν έχουν και σασπένς: όλοι ξέρουνε το τέλος
Δυο χιλιάδες δώδεκα φορές ντάρκιδες και μαύροι ήλιοι, διηγήματα του Moorckock και ιστορίες σαν του David Carradine και τραγούδια απ΄ τους Iron Cross, Mon côté punk, και τους Black Thunders:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου