Rosa Del Foc #2

.

.

δύο παραπομπές με αφορμή ένα ψευδώνυμο:
Rosa Del Foc – στα Καταλανικά – σημαίνει «τριαντάφυλλο της φωτιάς»
ή – επί του ποιητικότερου - «πυρακτωμένο ρόδο»...

Παραπομπή #2:


Aroma y espinas de la Rosa de Fuego. Hoy se cumplen 80 aρos del asesinato del Noi del Sucre

en la calle Cadena . 10 Mar 2003

Άρωμα και αγκάθια από το Ρόδο της Φωτιάς. Σήμερα συμπληρώνονται 80 χρόνια απ’ τη δολοφονία του Νόι δε Σούκρα (Αγόρι της ζάχαρης ) στην οδό Καδένα. 10 Μαρτίου 2003
Πριν από τρία χρόνια δημοσιεύτηκε σ’ αυτή την εφημερίδα μια ανακοίνωση που γνωστοποιούσε ότι ο αποθανών είχε γεννηθεί στο Ρόδο της φωτιάς στις αρχές του 20ου αι. Δεν επρόκειτο για κάποια παράξενη πολιτεία, αυτό είναι το όνομα με το οποίο ήταν γνωστή διεθνώς η Βαρκελώνη εξαιτίας των βομβών που εκείνη την εποχή έσκαγαν στους δρόμους της, όταν ο αναρχισμός εκδηλωνόταν βίαια.

Στη φωτογραφία: η πλατεία ενθυμάται τη δολοφονία του Αγοριού καταμεσής στο Ραβάλ σαν σήμερα πριν 80 χρόνια. Αργότερα ακολούθησε η άνοδος του αναρχοσυνδικαλισμού με τη δημιουργία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT) και η εμφάνιση μορφών τόσο γνωστών όπως ο Σαλβαδόρ Σεγου, το Αγόρι της Ζάχαρης, απ’ τη δολοφονία του οποίου συμπληρώνονται σήμερα 80 χρόνια. Μια περιήγηση- σήμερα είναι της μόδας οι περιήγηση – μπορεί να διατρέξει την πόλη για να θυμηθεί το άρωμα και τα αγκάθια του Ρόδου της Φωτιάς.

Στην οδό Αγίου Ραφαέλ, δίπλα στην σήμερα όχι και πολύ καλότυχη Ράμπλα Ραβάλ, υπαρχει μια πλάκα από κεραμικό, έργο του Χαβιέ Ολιβέρας, για να θυμίζει ότι σ’ αυτή τη γωνία πέθανε, δολοφονημένος από τους πιστολάδες του Ελεύθερου Συνδικάτου, ο Σαλβαδόρ Σεγού, ο πιο διάσημος ηγέτης της CNT, στις 23 μαρτίου του 1923, μαζί με ένα σύντροφό του τον Φρανσεσκ Κόμας. Ήταν ένα θάνατος ανάμεσα σε πολλούς τα βίαια χρόνια με το πιστολίδι στην βαρκελώνη, όταν τόσο εργάτες όσο και αφεντικά γίνονταν στόχος επιθέσεων. Η πλάκα, που τοποθετήθηκε το 1983 με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Κουάδρος της Καταλωνίας, βρισκόταν σε άθλια κατάσταση όταν το επονομαζόμενο Κομάντο ΔΙκαιοσύνης της Πόλης, την αφαίρεσε για με δική του ευθύνη και ρίσκο τον Νοέμβρη του 2001, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της συντήρησής της. Τώρα λάμπει σε πολύ καλή κατάσταση, και δεν γίνεται αισθητή η απουσία μια δεύτερης πλάκας που βρισκόταν στην παρακείμενη οδό Καδένα, τοποθετημένη αυτή από τη CNT.

Για να ακολουθήσει κανείς τη διαδρομή του Αγοριού της Ζάχαρης θα πρέπει να μεταφερθεί στην Αρένα, που έχει κλείσει εδώ και χρόνια για να μετατραπεί σε πολυχώρο θεάματος. Εκεί πραγματοποιήθηκε η συνάντηση που έθεσε τέρμα στην πιο μεγάλη απεργία στην ιστορία της Βαρκελώνη, αυτή της Καναδιένσε, που διήρκεσε 44 μέρες. Στις 19 μαρτίου του 1919 ο Σαλβαδόρ Σεγού απηύθυνε ένα δυναμικό λόγο στα καταλανικά μπροστά σε 15.000 εργάτες υποστηρίζοντας ότι ήταν καλύτερα να θέσουν τέρμα στην απεργία δεδομένης της επίτευξης των στόχων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η θέσπιση του οχτάωρου, η οποία θα μετέτρεπε την Ισπανία στη δεύτερη χώρα παγκοσμίως που θα εφήρμοζε αυτή την κοινωνική πρόοδο. Η μη εκπλήρωση της υπόσχεσης απ την πλευρά της εργοδοσίας είναι βέβαια άλλη υπόθεση.

Το Σαντς είναι πολύ κοντά για να φτάσει κανείς στο Νο 12 της οδού Βαλεσπίρ, μια μονοκατοικία κλειστή από τότε που αποσύρθηκε από εκεί μια εταιρία τηλεφώνιας. Εκεί στεγαζόταν το Αθήναιο Ρασιοναλίστα του Σαντς, όπου δημιουργήθηκε το 1918 το Συνδικάτο Ούνικο, που θα αντικαταστούσε τα συνδικάτα επαγγέλματος. Ήταν η στιγμή της CNT.

Στο Εσαμπλε βρισκόταν το πρώτο κτίριο που στέγασε την αναρχοσυνδικαλιστική εφημερίδα «Εργατική Αλληλεγγύη», στη γωνία Κονσελ δε Σεν και Βιλαροέλ. Εκείνη η τεράστια οικονομική προσπάθεια είχε πολύ μικρό αποτέλεσμα, μιας και το 1939 η Φάλαγκα οικειοποιήθηκε του χώρου για τις δικές της εφημερίδες «Εθνική Αλληλεγγύη» που προσπάθησε να κληρονομήσει τη αναρχική εφημερίδα, και «Ο Τυπος». Αργότερα το κτήριο στέγασε το Εθνικό Αρχείο της Καταλωνίας, παρότι μια αποδυναμωμενη CNT επιχείρησε να διεκδικήσει την επιστροφή της κληρονομιάς.

Στην Πλα δε Παλάου βρίσκεται η παλιά Ναυτική Σχολή, ένα όμορφο κτίριο του Αδόλφ Φλορένσα. Το κτίριο είχε λίγα χρόνια ζωής όταν το 1936, τον πρώτο χρόνο του Εμφυλίου, εγκαταστάθηκε εκεί η Επιτροπή Στρατευμένων Αντιφασιστών, που για αρκετό καιρό ήταν η μόνη αυθεντική εξουσία στην πόλη. Η λέξη εξουσία δημιουργούσε αποστροφή σε πολλούς αναρχικούς.

Παράλληλα με την κατάληψη της Ναυτικής Σχολής έγινε και η κατάληψη άλλων δύο κτιρίων του Φλορένσα. Το Φομεντο δε Τραβάχο και το Κάσα Καμβό στη Βία Λεϊτάνα, που πέρασαν στη δικαιοδοσία της CNT. Η Βια Λεϊτάνα ονομαζόταν κατά τα χρόνια του πολέμου Βία Ντουρρούτι, καθότι από εκεί περάσε η νεκρική πομπή του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι

Ένα από τα πιο συχνά επισκεπτόμενα μέρη στο Νεκροταφείο του Μοντζουίκ είναι οι τρεις τάφοι του Ντουρούτι, του φίλου του Φρανσίσκο Ασκάσο, που επίσης πέθανε στην αρχή του πολέμου και του Φρανσέσκ Φερρέ ι Γουάρδια, ιδρυτή του Μοντέρνου Σχολείου. Βρίσκονται κοντά στη είσοδο, και πάνω στην πλάκα του Ντουρρούτι είναι χαραγμένο « Εμείς φέρουμε έναν νέο κόσμο στις καρδιές μας»

Η δημοκρατία ονόμασε μερικούς δρόμους και πλατείες με αναρχικά ονόματα. Του Ντουρρούτι και της Τερέσας Κλαραμουντ βρίσκονται στη γειτονιά του λιμανιού. Του Σαλβαδόρ Σεγού, στο Ραβάλ, της Φεδερίκα Μονσενύ στο Γκιναρδό, του Άνχελ Πεστανια, στο Νοου Μπάρις, και ο Γκαρσία Ολιβέρ έχει μια πλάκα τοποθετημένη στη Ράμπλα του Πομπλε νόου.

Στο Πομπλε Νοου έγινε η σύλληψη το 1943 κάποιων ελευθεριακών νέων στο μπαρ Ελένα, τώρα μπαρ Σαμφριο, στη γειτονιά Πλάτα, όπου μοιράζανε την εφημερίδα Ρούτα

Στο Νο 70 της οδού Ζιρόνα συνελήφθη ο Σαλβαδόρ Πουτς Αντικ μετά τη δολοφονία ενός αστυνομικού, και υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι πρέπει να τοποθετηθεί εκεί μια πλάκα για να θυμίζει το νεαρό ελευθεριακό που εκτελέστηκε με στραγγαλισμό το μάρτιο του 1974.

Η περιήγηση είναι ημιτελής, μιας και θα μπορούσαν να καταγραφούν και άλλοι τόπου μιας αναρχικής γεωγραφίας, φτιαγμένης από άρωμα και αγκάθια.

JOSEP M. HUERTAS CLAVERΝA

-LA VANGUARDIA