Υποσημείωση:
Αυθεντικό και μέσα από την ζωή το ερωτηματικό -ποτάνα κοινωνία..! Και εμπνευσμένο παράλληλα από τον Παράλληλο που κάπου (ανάθεμα και αν κατάλαβα που) γράφει: «ο νευρωσικός χτίζει παλάτια στον αέρα, ο ψυχωσικός τα κατοικεί, ο ψυχίατρος εισπράττει τα νοίκια»..!
. . .
Ας το πούμε απλά. Δε γουστάρουμε να πάμε φαντάροι. Δε θέλουμε το στρατό ούτε για εμάς, ούτε για κανέναν. Μας απωθεί ένας μηχανισμός εξουσίας, ιεραρχίας, απόλυτης πειθαρχίας, παραλογισμού, ισοπέδωσης της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας. Ένας μηχανισμός που υπάρχει για να ασκεί βία προς τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους “μετέχοντες” σε αυτόν.
Γνωρίζουμε τι ρόλο έχουν παίξει οι στρατοί ως σφαγείς της ιστορίας, κατακτητές, δυνάμεις κατοχής ή εσχάτως “ειρηνευτικές δυνάμεις” και “ανθρωπιστικές αποστολές”. Ξέρουμε και τα παράσημα του “δικού μας” εθνικού στρατού. Το ρόλο του στις δικτατορίες τόσο τις προπολεμικές όσο και κυρίως της επταετίας. Τις διεθνείς του αποστολές στην Ουκρανία, στην Κορέα, στη Βοσνία, το Κόσοβο, το Αφγανιστάν.
Αν υπάρχει κάποιο νόημα στη λέξη πατρίδα σίγουρα για εμάς δεν είναι το μίσος για το γείτονα Τούρκο, Μακεδόνισσα, Αλβανό κτλ. εργαζόμενο, μαθήτρια, φοιτητή που αναγκάζεται να καταπίνει τις αντίστοιχες αηδίες περί εθνικού συμφέροντος που μας ταΐζει και η εγχώρια άρχουσα τάξη και η στρατοκρατική κάστα (ευτυχώς αδύναμη και σε απαξίωση όσο ποτέ σε αυτή τη χώρα). Μας είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, έναντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι)...
Ότι και να πω είναι λίγο, ότι και αν σκεφτώ είναι ελάχιστο...
Ακούω όμως τον Βγενόπουλο να δηλώνει πως "τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι ηθικοί αυτουργοί που δυστυχώς δεν θα τιμωρηθούν ποτέ" και αναρωτιέμαι, για τον εαυτό του μιλάει;
Όταν «τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή» είναι ή όχι συνένοχοι ηθικής αυτουργίας ο κάθε Βγενόπουλος και τα στελέχη του; [ η μαρτυρία είναι από εργαζόμενο της Marfin Bank ]
«Στην ορολογία, την κουλτούρα, τη γλώσσα των αναρχικών δεν υπάρχουν οι λέξεις "ατύχημα", "παράπλευρη απώλεια", "κατά λάθος". Η αδιανόητη απώλεια 3 ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας μοναδικής στα μεταπολιτευτικά χρονικά πορείας. Πως να αντέξεις την αντίφαση; Μια οργή μέχρι τον ουρανό και μια καρδιά σπασμένη χίλια κομμάτια...»
Συμφωνώ και επαυξάνω: τα ιδανικά της αναρχίας είναι κοινωνικά και κατ’ επέκταση βαθιά ανθρωπιστικά, αφορούν την ελευθερία, την αλληλεγγύη, την ισοτιμία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την κατάργηση της ιδιοκτησίας, της μισθωτής εργασίας κοκ. Ποιος μπορεί να παλεύει για έναν ελεύθερο κόσμο και μια νέα κοινωνία πυρπολώντας κτήρια με κόσμο στο εσωτερικό τους; Από λάθος ή από αδιαφορία, ο χρόνος θα δείξει, αλλά όποιος επικροτεί δεν μπορεί να είναι αναρχικός παρά μόνο μισάνθρωπος...
