Ότι και να πω είναι λίγο, ότι και αν σκεφτώ είναι ελάχιστο...
Ακούω όμως τον Βγενόπουλο να δηλώνει πως "τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι ηθικοί αυτουργοί που δυστυχώς δεν θα τιμωρηθούν ποτέ" και αναρωτιέμαι, για τον εαυτό του μιλάει;
Όταν «τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή» είναι ή όχι συνένοχοι ηθικής αυτουργίας ο κάθε Βγενόπουλος και τα στελέχη του; [ η μαρτυρία είναι από εργαζόμενο της Marfin Bank ]
«Στην ορολογία, την κουλτούρα, τη γλώσσα των αναρχικών δεν υπάρχουν οι λέξεις "ατύχημα", "παράπλευρη απώλεια", "κατά λάθος". Η αδιανόητη απώλεια 3 ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας μοναδικής στα μεταπολιτευτικά χρονικά πορείας. Πως να αντέξεις την αντίφαση; Μια οργή μέχρι τον ουρανό και μια καρδιά σπασμένη χίλια κομμάτια...»
Συμφωνώ και επαυξάνω: τα ιδανικά της αναρχίας είναι κοινωνικά και κατ’ επέκταση βαθιά ανθρωπιστικά, αφορούν την ελευθερία, την αλληλεγγύη, την ισοτιμία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την κατάργηση της ιδιοκτησίας, της μισθωτής εργασίας κοκ. Ποιος μπορεί να παλεύει για έναν ελεύθερο κόσμο και μια νέα κοινωνία πυρπολώντας κτήρια με κόσμο στο εσωτερικό τους; Από λάθος ή από αδιαφορία, ο χρόνος θα δείξει, αλλά όποιος επικροτεί δεν μπορεί να είναι αναρχικός παρά μόνο μισάνθρωπος...
Και ο προβληματισμός συνεχίζεται:
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου