.
Τα 'γραφε η Fanzinita, για το Low Bap, και γίνονταν πικρόχολη και κακιά αλλά να που έρχεται η συνέντευξη του BD Foxmoor στη lifo για να επιβεβαιώσει και με το παραπάνω τα γραφόμενα μας. Τα περί "μιας ξωτικής ποικιλίας του θεάματος που ευδοκιμεί στο φτωχό και ποτισμένο με αίμα Πέρα(σ)μα σαν αναίμακτη αντίδραση, αντιστασιακή μόδα και εναλλακτικός βιοπορισμός"...
Ο διάλογος που ακολουθεί είναι φανταστικός, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Οι απαντήσεις ωστόσο είναι πέρα για πέρα αληθινές! Καλή ανάγνωση και καλό σαββατοκύριακο αγαπημένε μου αναγνώστη:
- Ράπερ χωρίς γκέτο καουμπόις χωρίς λάσο ή αλλιώς ζήσε τον μύθο σου στην ελλάδα και φτιάξε το γκέτο σου για να υπάρχεις:
› Μεγάλωσα στα Προσφυγικά. Στο Πέραμα λέμε ότι όταν περνάς τη λεωφόρο έρχεσαι σε επαφή με αυτούς που δεν πρέπει - τους φασίστες. Όταν είσαι από τη λεωφόρο και κάτω, είσαι με τους δικούς σου. Αυτά μας σημαδέψανε από παιδιά. Φροντίσανε και οι παπάδες και οι μπάτσοι της περιοχής, αλλά και οι εσωτερικοί μετανάστες ακόμα, οι Μανιάτες, οι Κρητικοί, διάφοροι άνθρωποι που ήρθαν στο Πέραμα για δουλειές, όλους εμάς να μας κρατήσουν μακριά, λέγοντάς μας «Τουρκόσπορους». Όλοι αυτοί είχαν την ανάγκη να φωνάζουν τους μύθους τους -οι πρόσφυγες πάλι φρόντιζαν να πνίγουν τις ιστορίες τους-, οι περισσότεροι από αυτούς καταπίνανε ζωή και χρόνο, όχι σαν τους άλλους τους φωνακλάδες. Στα λέω για να δεις πόσο περίεργα μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί που δεν θέλει τίποτα από όλα αυτά...
- Λες και τα παιδιά που μεγάλωσαν στα Καμίνια και τη Δραπετσώνα, στα Μυκωνιάτικα και τα Προσφυγικά, στις Εργατικές ή στα Λυώμενα και τα Τσαντίρια δεν τα έζησαν όλα αυτά..? Και η βαθιά πολιτική σκέψη συνεχίζει το ξεδίπλωμα της:
› Όλοι νόμιζαν ότι είχα βαθιά πολιτικά αίτια, αλλά εγώ τους φασίστες τους κυνήγαγα για λόγους αισθητικής...
- Ο παρελθοντικός χρόνος εδώ προφανώς και έχει τη σημασία του αλλά ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει με ποιά κριτήρια επιλέγεις το όνομα σου:
› Το όνομα Active Member ήταν μια απόρροια του κώδικα. Ο κώδικας του χιπ χοπ είχε τη λογική «θα φωνάξω για να ακουστώ». Έπρεπε να διαλέγεις επιβλητικό τίτλο για δυο λόγους: για να τραβάς την προσοχή και για να 'χεις να κυνηγάς κάτι σπουδαίο σε όλη σου τη ζωή...
- Κάτι πιασάρικο ρε αδελφέ..! Και επειδή αυτό που κάνεις είναι και πρόταση προς τον έξω κόσμο πρέπει να λειτουργείς και αμεσοδημοκρατικά σαν μπάντα:
› Πάντα μόνος μου ήμουνα ως Active Member - διακοσμητικοί ήταν όλοι. Εγώ έγραφα τους στίχους, εγώ τους έλεγα πώς να τα πούνε όλα...
- Κάτι δηλ. σαν "το κράτος είμαι εγώ"..! Και σ' αγαπώ ω εταιρεία:
› Στη Warner δεν μας ενόχλησε ποτέ κανείς - πρώτα έβγαινε ο δίσκος και μετά τον ακούγανε. Εξάλλου, ήμασταν το πιο επικερδές γκρουπ τους. Αυτά που ακούγονται για τις πολυεθνικές δεν ισχύουν - τα πιο τραγικά πράγματα στην Ελλάδα συμβαίνουν στις ανεξάρτητες δισκογραφικές...
- Χμ! Αν θυμάμαι σωστά έχετε (πληθυντικός ευγενείας) φτιάξει μια δική σας (ο.π) ανεξάρτητη δισκογραφική... Το low bap άλλωστε είναι στάση ζωής, ή και εδώ κάνω λάθος..?
› Το low bap είχε από την αρχή επεξήγηση. Ότι ο δικός μας τρόπος για να κάνουμε μουσική συνοδεύεται από τραγούδια που επιβάλλεται να μπορείς να τα στηρίξεις και με τις πράξεις σου. Νιώσαμε την ανάγκη, εμείς που μεγαλώσαμε σε αυτές τις γειτονιές, να το ξαναπούμε αυτό: μην πεις τίποτα που δεν μπορείς να στηρίξεις...
- Α..! Γι΄ αυτό και στο Γκουαντάναμο θα τους πάρετε (και δεν θα τους βάλετε) τη φωτιά, τώρα εξηγούνται όλα! Αλλά το freestyle και όλο αυτό το πανηγύρι με τη δημοσιότητα αλλά και με τα μπλουζάκια και τ΄ αξεσουάρ δεν συμβάλει στο να γίνετε μόδα..?
› Το πόσο λάιφ-στάιλ έχει γίνει το χιπ χοπ με ενοχλεί. Όλη αυτή η υποτιθέμενη κουλτούρα του δρόμου είναι μια παρωδία ζωής. Οι μεγαλύτεροι χιπχόπερς στον κόσμο ήταν αριστοκράτες, μεγαλοαστοί, χωριάτες, μετανάστες, δεν είχαν σχέση με τις πόλεις. Στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο αυτό που έχει γίνει - έχουμε και δω το χιπ χοπ που μας αξίζει. Αυτό το πραγματάκι άρχισε όταν ξεκινούσε το αμερικάνικο χιπ χοπ να γίνεται λάιφ-στάιλ κι όλοι πιθηκίζανε αυτά που άκουγαν από 'κει. Εγώ, αν έβγαινα κι έλεγα ότι θα πάρω ένα μπιτόνι πετρέλαιο και θα κάψω τη Βουλή και δεν το έκανα σε 3 μέρες, θα με έφτυνε όλο το Πέραμα...
- Εντάξει τώρα, μπορούσες να το πεις και να το κάνεις κατεβαίνοντας στις τελευταίες πορείες ενάντια στο ΔΝΤ..! Αλλά δεν μας απάντησες για αυτό το λάιφ-στάιλ εσείς τελικά δεν φταίτε, οι άλλοι φταίνε για όλα..?
› Φυσικά οι ίδιοι άνθρωποι γίνανε εθνικιστές, ή άρχισαν να κάνουν διαφημίσεις. Εγώ έχω πειστεί ότι θα ζω από αυτά που γράφω και από τις συναυλίες. Αυτοί κάνουν διαφημίσεις γιατί ποτέ δεν θα ζούσαν από αυτά που γράφουν. Εξάλλου, αυτοί τα έχουν ανάγκη τα λεφτά γιατί έχουν φτιάξει έτσι τη ζωή τους. Ο Αρτέμης κι ο Ευθύμης ήταν δυο βλαμμένοι μπούληδες που ήξεραν ακριβώς τι θα γίνουν και δεν τους έδωσα ποτέ σημασία. Ντυνόντουσαν σαν δυο μαύροι πάνθηρες και εγώ έβλεπα ένα ζευγαράκι τενίστριες από το Πολιτεία τένις κλαμπ.
- Σωστά τα λες για τους λακαμάδες από τα βουπου αλλά εγώ ούτε σ' εσένα έδωσα ποτέ σημασία, άσχετα αν μου αρέσουν 2-3 τραγούδια σας. Γιατί ξέρεις τι βλέπω πίσω από τη μόδα για παχουλές με τα λογότυπα freestyle και no sponsors που λανσάρετε..? Έναν φτωχομπινέ έντεχο-ραπ φιδέμπορα εναλλακτικού βιοπορισμού, πέφτω έξω..?
› Εγώ είμαι ακόμα ο αλητάμπουρας από το Πέραμα. Αλλά μέχρι να πεθάνω, και το τελευταίο τραγούδι που θα γράψω θα το πληρωθώ...
- Έρχεσαι στα λόγια μου, όσο και αν προσπαθείς να το αποφύγεις..! Και στο ύφος (έντεχνες λούπες με γλυκανάλατα ρεφρέν και ολίγη σάλτσα πολιτικής) και στην στάση (φτηνά εισητήρια για την εργατιά), άντε ειστε στα λόγια λίγο πιο σκληροί αλλά και πάλι στα ίδια πολιτιστικά φεστιβάλ παίζετε και στα ίδια κανάλια βγαίνετε, στον κύκλο του "έντεχνου" λοιπόν σας κατατάσσω, μαζί με μάλαμες, πλιάτσικες, θανάσιδες κλπ αηδίες...
› Όταν το έντεχνο ακόμα απευθύνεται σε κόσμο εγώ ανησυχώ πολύ. Όλη αυτή η μεσοβέζικη μαλακία του ότι παίρνουμε ρανίδες ελευθερίας και μετά επιστρέφουμε στο ξεμπουρδέλιασμα που ζούμε καθημερινά μού κάνει σαν πρέζα. Στο έντεχνο εγώ βάζω τον Μάλαμα, τον Χατζηγιάννη, τους Locomondo, τη Μόνικα, τον Πλιάτσικα. Τον ίδιο κόσμο έχουν όλοι αυτοί...
- Στον ίδιο κόσμο, την ίδια πρέζα πλασάρετε και εσείς...
.
