[ Μανώλης Αναγνωστάκης ]

.

Σ' όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας,
ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι


Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν, συζητούν, αγορεύουν σε συνέδρια και σε σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού, από προοδευτική πάντα σκοπιά, αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική -πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει ν' αλλάξει, τουλάχιστο στο αμέσως προσεχές μέλλον.

"Με προκαλούν", είπες.

   Μέσα στο γραφείο του ο Ποιητής, μιλά αργά στον ευγενικό επισκέπτη του για την αποστολή της ποίησης στον καιρό μας, για την αδιαφορία των νέων προς τη γλώσσα, για την πολυπλοκότητα των πνευματικών προβλημάτων στην αντιφατική εποχή μας.
   Να φανταστείς ένα άλλο δωμάτιο με τέσσερις καθόλου ευγενικούς επισκέπτες, να μαστιγώνουν τον Ποιητή, να τον ξεγυμνώνουν, να του σβήνουν αναμμένα τσιγάρα στα χέρια, να του ρίχνουν κουβάδες νερό να συνέλθει για να ξαναρχίσουν.
   Μέσα σε ποιό δωμάτιο βρίσκεται ο Ποιητής ο αληθινός;
   Τι θα σκεφτόταν άραγε τότε για την αποστολή της ποίησης, για τη γλώσσα, για την πολυπλοκότητα των προβλημάτων της εποχής;
   Κάτω από ποιό φορτίο λύγισαν οι δικοί σου ώμοι και κάτω από ποιό οι δικοί μου;
   Ποιά ζυγαριά θα μας μετρήσει;


Οι τίτλοι στα "Περιεχόμενα" άμα τους διάβαζες στη σειρά, φτιάχναν ένα καινούριο ποιήμα, χωρίς λόγια περιττά, χωρίς φιλολογία, χωρίς φτιασίδια.


Μανώλης Αναγνωστάκης:
ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ '68-'69

Όλα τα κομμάτια που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο γράφτηκαν τους τελευταίους μήνες του 1968 και τους πρώτους του 1969. Σε πολύ περιορισμένο αριθμό δακτυλογραφημένων αντιγράφων κυκλοφόρησαν τον ίδιο χρόνο (1969) και διαβάστηκαν από φίλους.

Έκτοτε γράφτηκαν πολλά ποιήματα...

[κ' εδά κάποια απ' αυτά]
.