Χορός Στο Νείλος Του Γκρεμού:

.

[ Νείλος ]

Ας ενστερνισθώ τον Νότιο άνεμο

Είναι αστόλιστος

Είναι ερυθρός.

Του Νείλου αιώνια ψυχή

Μην φωλιάζεις πιά ως φλόγινη σιωπή

Ελευθερώσου!

Στίς μάζες της Αιγύπτου που ξεσηκώνονται ενάντια 

στο διεφθαρμένο καθεστώς των Μουμπάρακ, 

σ'ολους αυτούς που υποτιμούν την αραβική ψυχή

Ι.Τζανάκος

(1) ΔανεικόΓραφο, από: Αυτοκαθορισμός

(2) ΙστοριόΓραφο, από: Rosso Nero

(3) ΕιδησιόΓραφο, από News247: Αίμα και αναρχία στην Αίγυπτο

(4) ΥστεριόΓραφο, από γκράφιτι:

 .

مبارك، قبالة يمارس الجنس

Mubarak, fuck off! 

 

 Y. Γ :  

Από την εκδήλωση του Θερσίτη 13/2, για τις εξεγέρσεις σε Μαγκρεμπ και Αίγυπο

 

.

Αγωνίζονται για την Ειρήνη:

.
Ειρήνη, λένε.
Ειρήνη στο μυαλό;
Ειρήνη στη γη;
Τι είδους ειρήνη;

Τους βλέπω να μιλάνε, να διαφωνούν, να παλεύουν.
Για ποια ειρήνη ψάχνουν.
Γιατί σκοτώνουν; Τι σχεδιάζουν;

Μόνο λόγια; Γιατί διαφωνούν;
Είναι τόσο απλό να σκοτώνεις; Αυτό είναι το σχέδιο τους;

Μα, βέβαια!
Μιλάνε, διαφωνούν, σκοτώνουν.
Παλεύουν για την ειρήνη.



Σακέρ Αμπντουραχήμ Ααμέρ,
Βρετανός Σαουδάραβας,
έγκλειστος του Γκουαντάναμο από το 2002

Τα ελληνικά γκουαντάναμο
.

“κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”

.

 Το πανεπιστημιακό άσυλο, από την σκοπιά των κοινωνικών αγώνων, υπάρχει και ισχύει μόνο όσο υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες που το υπερασπίζονται. Όσο γενικεύεται η αποπολιτικοποίηση τόσο φθίνει και η δυναμική του ασύλου. Όπως συμβαίνει πχ και με τα εργατικά κεκτημένα που σήμερα κονιορτοποιούνται, αφού δεν υπάρχουν ισχυροί εργατικοί αγώνες να τα υπερασπιστούν.

Από την σκοπιά της Δημοκρατίας ο θεσμός του Ασύλου, προϊόν και απόρροια του έντονου κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού της μεταπολίτευσης, θεωρητικά υπερασπίζεται τις δημοκρατικές αρχές και διαδικασίες στο εσωτερικό των Παν/μίων. Η νομική σχολή πάλι υποτίθεται ότι αποτελεί, πρακτικά και συμβολικά, το λίκνο του νομικού πολιτισμού μιας κατ' επίφαση Δημοκρατίας.

Προφανώς και η επιλογή του κτηρίου της Νομικής για να στεγάσει την απεργία πείνας και τον κοινωνικό αγώνα των μεταναστών (και όχι τους ίδιους σαν κατάληψη στέγης όπως ο νεοελληνικός ρατσισμός διέδιδε) βασίστηκε στους παραπάνω δημοκρατικούς θεσμούς και συμβολισμούς. Το πανό άλλωστε, επί της Σόλωνος ήταν σαφές: “κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”.

Ακούσαμε τα χίλια μύρια όσα συκοφαντικά και ρατσιστικά αυτές τις μέρες από τους υπερασπιστές  καπιταλιστών και δολοφόνων (βλ. Παπουτσή κλπ πολιτικάντιδες ), από διορισμένους από το υπουργείο δημόσιας τάξης Πρυτάνεων και Κοσμητόρων (βλ. Τσινισιζέλης) και τα γνωστά δημ(ι)οσιογραφικά φερέφωνα του Προ.Πο (όπως ο Βερύκιος και το συνάφι του). Κουβέντα όμως για την ταμπακιέρα.

Καλά, εγώ δεν πιστεύω (σ)τη Δημοκρατία, εκείνη πιστεύει όμως στον εαυτό της? Με το συμπάθιο δηλαδή αλλά εάν Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της πολιτικής ισότητας και ελευθερίας (sic!) σήμερα δεν θα υπήρχε “κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”.

Αλλά όπως λέει μια καταλανική παροιμία: όταν ένας πλούσιος πέφτει κάτω, όλοι τον βοηθάνε να σηκωθεί. Όταν πέφτει ένας φτωχός, όλοι πέφτουν επάνω του. Αυτή είναι η Δημοκρατία:

Όταν καταρρέει η οικονομία, το πολιτικό σύστημα βοηθάει το Κεφάλαιο να σηκωθεί και ρίχνει όλα τα βάρη της κρίσης επάνω στους φτωχούς. Και όταν οι φτωχότεροι των φτωχών σηκώσουν κεφάλι διεκδικώντας τα πιο αυτονόητα των αυτονόητων όλοι πέφτουν πάνω τους να τους κατασπαράξουν, όπως χθες βράδυ στη Νομική...

( - ) : ο (εξά)ψαλμος της εβδομάδας, η περικύκλωση, ένα χθεσινό λεπτό, το βλογ των απεργών πείνας...

.

Μίνι Ντοκυμαντέρ περί Ξύλινης Γλώσσας:

.

[ mauroprovatos ]
;-)
¡ respect !

.

[ ίππων συν/μείωση ]

Και πάνω που λέω πως με στίχους ξορκίζω το κακό
μάλλον το εξοργίζω τελικά και με εκδικείται
χάνω και του Κολόμβου τo αυγό και η πάσα χάλια
και αναρωτιέμαι όλο και πιο συχνά εάν
'τα συναισθήματα είναι πάντα
πιο δυνατά από τα γεγονότα'
ή αν η πραγματικότητα πιο οδυνηρή
κι απ' τον οδυρμό των λέξεων μου.
Χρυσή και άγια η χρυσή τομή μα
ο Σολομώντας σαδιστής και παιδοκτόνος
και ανάθεμα αν χωρίς να γκρεμοτσακιστεί ποτέ κανείς
θα προχωρούσε έστω και ένα βήμα παραπέρα
από το σφιχτοδεμένο δίλημμα και τον κόμπο στο λαιμό
του σχοινοβάτη
.

[ Μέλαν Αχός Λία ]

.
Κουκιά σπέρνω,
                            αναμμένο
                                            όντας
  το αναπόφευκτο του θερισμού
 κοσκινίζω λέξεις
και γδέρνω σημασίες

κρατώντας τις ξανθές
αλλά και όλες εκείνες
που σαν παραπόταμοι καταλήγουνε
                                                            σε 'σένα

τοιουτοτρόπως οι μαύρες σκέψεις
άχαστες
γυαλίζουν στις εκλείψεις
 
για τους τρίτους άλλωστε
πάντα
είμαστε
σκόρπιες στιγμές
                              και
                                     σκοτεινά νοήματα
                                                          κατα
                                                 κερμα
                                              τις
                                       μένα

που αν ενωθούν παραμορφώνονται τόσο
όπως το κόκκινο ωχριά
αν εκτεθεί στη λήθη

αναίμακτα δεν γίνεται
                                              να συνδέσεις
                                     ο ύ τ ε
                                              να διαχωρίσεις

σιαμαία τρίγωνα που τα πλευρά τους
εφάπτονται του κύκλου της ζωής σου
και οι διαγώνιες οδοί τους έχουν ονόματα
                                                                    όπως:
                                                                                   αναγγελία
                                                                   απώλεια
                                             μελαγχολία
.

[ Πιονέροι Λιποτάκτες ]

.

 Δεν πα' να τους δείχνουν εκείνοι από ψηλά σαν πιόνια στην πολιτική σκακιέρα, ποτέ τους δεν θέλησαν αυτοί να γίνουν υπηρέτες ανακτόρων. Δεν πα' να αναλύουνε τα όνειρα του πλήθους, μήπως ποτέ θα ελέγξουν χωριστά του καθενός τη σκέψη; Και ας καταγράφονται κινήσεις και πατήματα, ο νους δεν συλλαμβάνεται. Ο φόβος της ανατροπής χτίζει φράχτες και ιδρύματα, όμως κανένα σύστημα ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει έστω έναν τρελό στο σκάκι.

Ας θέλουνε λοιπόν εκείνοι να προχωρούν με τους κανόνες, αυτοί σβήνουν τα νταμάκια όπου πατούν. Ακόμα και αν στριμώξει κάποιον ο αξιωματικός μέχρι εκεί που πάτησε, αυτός ο κάποιος, δεν γίνεται παιχνίδι. Αυτοί δεν επιτίθονται ευθέως στον βασιλιά αλλά στην Εξουσία του, με τα σβησμένα τετράγωνα τού περιορίζουν τις κινήσεις, ωθώντας τον μαζί με την αυλή στο περιθώριο ή την πολιτική χρεωκοπία.

Άσε τους από πάνω να νομίζουν ότι η γη είναι επίπεδη με ασπρόμαυρα κουτάκια και να διαβάζουν τον καιρό με χρηματιστηριακά διαγράμματα. Μονάχα αυτοί, οι λιποτάκτες πιονέροι, εκτιμούν τους κύκλους της Ιστορίας και μόνο αυτοί ξέρουν να χορεύουν τον χορό της βροχής από πέτρες.

[ αφαιρετική σκέψη με συγκεκριμένη αφορμή: στον Χρήστο Π. ]

.

                                                                 Υ.Γ: Free Marie Meyer

Minotauromaquia:

.

.

¡¨¨ Καλή Χρονιά αλά γαλλικά ....!

.

Άλλοι ανάβουν βεγγαλικά και οι Γάλλοι προλετάριοι καίνε αυτοκίνητα για να γιορτάσουν το νέο έτος! Από το μιλένιουμ και μετά τις εξεγέρσεις στα Γαλλικά προάστια το κάψιμο αυτοκινήτων ανήμερα της πρωτοχρονιάς αποτελεί στάνταρ έθιμο τόσο που οι ομάδες των γκέτο φαίνεται να συναγωνίζονται μεταξύ τους για τo ποια θα κάψει τα περισσότερα. Την περσινή άγια νύχτα κάηκαν κάτι λιγότερα από 1200 αμάξια ενώ έγιναν περισσότερες από 500 προσαγωγές και συλλήψεις. Φέτος μάθαμε ότι τις κρίσιμες ώρες περιπολούσαν 55.000 μπάτσοι αλλά δεν θα μάθουμε τον ακριβή αριθμό των αυτοκινούμενων βεγγαλικών. Γιατί, ύστερα από απόφαση του γαλλικού υπουργείου εσωτερικών και της αστυνομικής ηγεσίας δόθηκαν εντολές αποκλεισμού και λογοκρισίας κάθε σχετικής πληροφορίας -τόσο διευρυμένες μάλιστα που αφορούν μέχρι και στο google! Το πνεύμα του Ντε Γκολ συνεχίζει να κυβερνά αλλά η πόλη του φωτός δεν παύει να φωτίζεται από τα προάστια, όπου καίγονται εορταστικά τα τετράροδα σύμβολα μιας ευμάρειας που ποτέ δεν θα έρθει για τους προλετάριους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Χωρίς νούμερα και στατιστικές ο μύθος εξαπλώνεται πιο γρήγορα, το ίδιο ευχόμαστε και για τις φλόγες..!




.