“κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”

.

 Το πανεπιστημιακό άσυλο, από την σκοπιά των κοινωνικών αγώνων, υπάρχει και ισχύει μόνο όσο υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες που το υπερασπίζονται. Όσο γενικεύεται η αποπολιτικοποίηση τόσο φθίνει και η δυναμική του ασύλου. Όπως συμβαίνει πχ και με τα εργατικά κεκτημένα που σήμερα κονιορτοποιούνται, αφού δεν υπάρχουν ισχυροί εργατικοί αγώνες να τα υπερασπιστούν.

Από την σκοπιά της Δημοκρατίας ο θεσμός του Ασύλου, προϊόν και απόρροια του έντονου κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού της μεταπολίτευσης, θεωρητικά υπερασπίζεται τις δημοκρατικές αρχές και διαδικασίες στο εσωτερικό των Παν/μίων. Η νομική σχολή πάλι υποτίθεται ότι αποτελεί, πρακτικά και συμβολικά, το λίκνο του νομικού πολιτισμού μιας κατ' επίφαση Δημοκρατίας.

Προφανώς και η επιλογή του κτηρίου της Νομικής για να στεγάσει την απεργία πείνας και τον κοινωνικό αγώνα των μεταναστών (και όχι τους ίδιους σαν κατάληψη στέγης όπως ο νεοελληνικός ρατσισμός διέδιδε) βασίστηκε στους παραπάνω δημοκρατικούς θεσμούς και συμβολισμούς. Το πανό άλλωστε, επί της Σόλωνος ήταν σαφές: “κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”.

Ακούσαμε τα χίλια μύρια όσα συκοφαντικά και ρατσιστικά αυτές τις μέρες από τους υπερασπιστές  καπιταλιστών και δολοφόνων (βλ. Παπουτσή κλπ πολιτικάντιδες ), από διορισμένους από το υπουργείο δημόσιας τάξης Πρυτάνεων και Κοσμητόρων (βλ. Τσινισιζέλης) και τα γνωστά δημ(ι)οσιογραφικά φερέφωνα του Προ.Πο (όπως ο Βερύκιος και το συνάφι του). Κουβέντα όμως για την ταμπακιέρα.

Καλά, εγώ δεν πιστεύω (σ)τη Δημοκρατία, εκείνη πιστεύει όμως στον εαυτό της? Με το συμπάθιο δηλαδή αλλά εάν Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της πολιτικής ισότητας και ελευθερίας (sic!) σήμερα δεν θα υπήρχε “κανένας εργάτης ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά”.

Αλλά όπως λέει μια καταλανική παροιμία: όταν ένας πλούσιος πέφτει κάτω, όλοι τον βοηθάνε να σηκωθεί. Όταν πέφτει ένας φτωχός, όλοι πέφτουν επάνω του. Αυτή είναι η Δημοκρατία:

Όταν καταρρέει η οικονομία, το πολιτικό σύστημα βοηθάει το Κεφάλαιο να σηκωθεί και ρίχνει όλα τα βάρη της κρίσης επάνω στους φτωχούς. Και όταν οι φτωχότεροι των φτωχών σηκώσουν κεφάλι διεκδικώντας τα πιο αυτονόητα των αυτονόητων όλοι πέφτουν πάνω τους να τους κατασπαράξουν, όπως χθες βράδυ στη Νομική...

( - ) : ο (εξά)ψαλμος της εβδομάδας, η περικύκλωση, ένα χθεσινό λεπτό, το βλογ των απεργών πείνας...

.