[ Bertolt Brecht / Kurt Weill ]
Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα
και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ
στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)
Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι
κι όλοι λεν τι είν΄αυτό το βουητό
και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)
Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει
Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιόν θα πάρω τη νυχτιά
γιατί σε κρεβάτι απόψε δεν θα κοιμηθεί κανείς
μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά
που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δεν μάθατε ποια είμ΄εγώ)
Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι
κι όλοι λεν΄τι΄ναι αυτό το ουρλιαχτό
και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)
Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά
Κύριοι μου καλοί τώρα πια δεν γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί
κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα
απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ΄αφησαν αυτό)
Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόλη
και ρωτάτε - ποιος να έμενε εδώ
και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι΄αυτήν ήτανε λοιπόν)
Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί
Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας
πιάνουν, και θα δέσουν μ' αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ'
αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι
θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι
στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...Και θ' ακούσετε ν' αποφασίζω:
όλοι. Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι! Και το μαύρο καράβι τα
πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου