.
.
δύο παραπομπές με αφορμή ένα ψευδώνυμο:
Rosa Del Foc – στα Καταλανικά – σημαίνει «τριαντάφυλλο της φωτιάς»
ή – επί του ποιητικότερου - «πυρακτωμένο ρόδο»...
Παραπομπή #1:
LA CIUTAT DE LES BOMBES
( η πόλη των βομβών )
Στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα η Βαρκελώνη θα γίνει γνωστή ως «η Πόλη των βομβών». Το φαντασιακό όνομα, το οποίο η βαρκελωνέζικη μπουρζουαζία ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει, το κέρδισε η πόλη εξαιτίας το συχνών επιθέσεων των αναρχικών ενάντια κάθε λογής στόχων σχετιζόμενων με την πολιτική και στρατιωτική εξουσία, την εκκλησία ή την ολιγαρχία. Καλώς, όμως όσο σκοτεινή και αν μπορεί να φαντάζει η πρακτική του να ρίχνει κανείς βόμβες, όσο αμφισβητήσιμα και αν είναι τα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αποτελέσματα- ή για να το πούμε καλύτερα, ξεκινώντας απ’ αυτές τις διαπιστώσεις, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο το ότι ένα τέτοιο πράγμα δεν γίνεται για να γίνει απλά και μόνο.
Όπως και σε κάθε άλλη εποχή της ιστορίας, ήταν μια εποχή αλλαγών και όπως συμβαίνει και σήμερα, υπήρχαν αυτοί που αναζητούσαν ένα μέλλον πιο ελπιδοφόρο και εκείνοι που έμεναν πιστά προσκολλημένοι στο παρελθόν των προνομιούχων. Πρόκειται για μια εποχή όπου κυριαρχεί η εδραίωση του καπιταλισμού και του συστήματος της βιομηχανικής εργασίας, μαζί με την άνοδο μιας αστικής(εννοεί της πόλης ) εργατικής τάξης, από την οποία στερούταν ο πλούτος και η υλική «καλοπέραση» που αυτή η ίδια δημιουργούσε. Η ιδέα ότι όλοι έπρεπε να έχουν μερίδιο στα προνόμια της προόδου αποτέλεσε απειλή για τη μπουρζουαζία , ενώ η εκκλησία υπερασπιζόταν το στάτους κβο, διακηρύσσοντας την υποταγή σ’ αυτούς που πεινούσαν. Έτσι κι αλλιώς, όταν χρειαζόταν, είχαν τα απαραίτητα στρατιωτικά μέσα για να καταστείλουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή εξέγερση.
« η Βαρκελώνη θα μεταμορφωθεί σε ένα τριαντάφυλλο της φωτιάς με τόσες βόμβες ενάντια στον καπιταλισμό», έλεγαν οι αναρχικοί. Μια απ’ τις πρώτες βόμβες που θα γίνει ιστορία ήταν αυτή του 1893. Ανήμερα της γιορτής της πολιούχου της πόλης (24 Σεπτεμβρίου), ο Πάουλι Παλλάς, φωνάζοντας « Ζήτω ο Αναρχισμός» έριξε μια βόμβα στον στρατηγό Μαρτίνεθ Κάμπος, πρόσωπο κλειδί των στρατιωτικών δυνάμεων, ο οποίος όμως θα βγει άθικτος (προσοχή! σε ένα βιβλίο που διάβασα εγώ λέει ότι τραυματίστηκε). Στην απόπειρα σκοτώθηκε ένας πολιτοφύλακας (γκουάρδια σιβιλ) και ένας περαστικός τραυματίστηκε. Ο Παλλάς εκτελέστηκε. Για να εκδικηθεί το θάνατο του Παλλάς, στις 7 νοεμβρίου, ο Σαντιάγο Σαλβαδόρ, θα ρίξει μια βόμβα ενάντια στην υψηλή αστική τάξη της πόλης, που είχε συνωστιστεί στο Λισέου. Το αποτέλεσμα είναι 20 νεκροί, 27 τραυματίες ενώ μια δεύτερη βόμβα που δεν εξερράγη εκτίθεται σήμερα στο μουσείο ιστορίας της πόλης. Ο Σαλβαδόρ θα εκτελεσθεί ένα χρόνο αργότερα στη γκιλοτίνα.
Το Corpus (καθολική γιορτή) αποτελούσε σημαντικό κοινωνικό γεγονός για την μπουρζουαζία της βαρκελώνης και γιαυτό, το 1896 θα είναι μεγάλος ο αντίκτυπος μιας ακόμη βόμβας. Η αστυνομία θα συλλάβει τους συνήθεις υπόπτους- δηλαδή καμιά εκατοστή αναρχικούς-, εκτελέστηκαν 5, φυλακίστηκαν 45 και εξορίστηκε ένας μεγάλος αριθμός, όμως ποτέ δε θα βρεθεί ο πραγματικός ένοχος.*
Μέσα στα επόμενα χρόνια, θα συνεχίσουν να εκρήγνυνται βόμβες στους κεντρικούς δρόμους της πόλης: 3 νεκροί το 1904, 2 νεκροί στη Ράμπλα το 1905, το 1906 θα βρεθεί στη Ράμπλα μια βόμβα που δεν εξερράγη , και δύο χρόνια αργότερα άλλη μια στα ουρητήρια εκεί κοντά. Το γενάρη του 1907 θα εκραγούν δύο ακόμη βόμβες σε κτίρια της Ράμπλα και κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων χρόνων μερικές ακόμη, με ή χωρίς θύματα, σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η κορύφωση θα επέλθει το 1909, με την καταστολή του επαναστατικού κινήματος, που θα στοιχίσει τη ζωή σε 100 περίπου άτομα, θα έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες τραυματίες και πάνω από χίλιες συλλήψεις. Θα κατηγορηθεί ο Φρανσέσκ Γκουάρδια Φερρέρ, προοδευτικός δάσκαλος που δεν είχε καμία σχέση με τα συμβάντα, ως αρχηγός της εξέγερσης και θα εκτελεστεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
* Σημ.1: αυτά τα τρία συμβάντα είναι αυτά που ξεχωρίζουν για αυτή την περίοδο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δίκη των 5 στο Μοντζουίκ.
* Σημ.2 : Περισσότερα στοιχεία σχετικά με τον Πάλλας, τη βόμβα στο Λισέου, τον Σαντιάγο Σαλβαδόρ και την «πόλη των βομβών» γενικότερα στα ιστορικά μυθιστορήματα του Εντουάρδο Μεντόθα «η πόλη των θαυμάτων» και «η αλήθεια για την υπόθεση Σαβόλτα», εκδ. Ζαχαρόπουλος.
Rosa Del Foc – στα Καταλανικά – σημαίνει «τριαντάφυλλο της φωτιάς»
ή – επί του ποιητικότερου - «πυρακτωμένο ρόδο»...
Παραπομπή #1:
LA CIUTAT DE LES BOMBES
( η πόλη των βομβών )
Στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα η Βαρκελώνη θα γίνει γνωστή ως «η Πόλη των βομβών». Το φαντασιακό όνομα, το οποίο η βαρκελωνέζικη μπουρζουαζία ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει, το κέρδισε η πόλη εξαιτίας το συχνών επιθέσεων των αναρχικών ενάντια κάθε λογής στόχων σχετιζόμενων με την πολιτική και στρατιωτική εξουσία, την εκκλησία ή την ολιγαρχία. Καλώς, όμως όσο σκοτεινή και αν μπορεί να φαντάζει η πρακτική του να ρίχνει κανείς βόμβες, όσο αμφισβητήσιμα και αν είναι τα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα αποτελέσματα- ή για να το πούμε καλύτερα, ξεκινώντας απ’ αυτές τις διαπιστώσεις, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο το ότι ένα τέτοιο πράγμα δεν γίνεται για να γίνει απλά και μόνο.
Όπως και σε κάθε άλλη εποχή της ιστορίας, ήταν μια εποχή αλλαγών και όπως συμβαίνει και σήμερα, υπήρχαν αυτοί που αναζητούσαν ένα μέλλον πιο ελπιδοφόρο και εκείνοι που έμεναν πιστά προσκολλημένοι στο παρελθόν των προνομιούχων. Πρόκειται για μια εποχή όπου κυριαρχεί η εδραίωση του καπιταλισμού και του συστήματος της βιομηχανικής εργασίας, μαζί με την άνοδο μιας αστικής(εννοεί της πόλης ) εργατικής τάξης, από την οποία στερούταν ο πλούτος και η υλική «καλοπέραση» που αυτή η ίδια δημιουργούσε. Η ιδέα ότι όλοι έπρεπε να έχουν μερίδιο στα προνόμια της προόδου αποτέλεσε απειλή για τη μπουρζουαζία , ενώ η εκκλησία υπερασπιζόταν το στάτους κβο, διακηρύσσοντας την υποταγή σ’ αυτούς που πεινούσαν. Έτσι κι αλλιώς, όταν χρειαζόταν, είχαν τα απαραίτητα στρατιωτικά μέσα για να καταστείλουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή εξέγερση.
« η Βαρκελώνη θα μεταμορφωθεί σε ένα τριαντάφυλλο της φωτιάς με τόσες βόμβες ενάντια στον καπιταλισμό», έλεγαν οι αναρχικοί. Μια απ’ τις πρώτες βόμβες που θα γίνει ιστορία ήταν αυτή του 1893. Ανήμερα της γιορτής της πολιούχου της πόλης (24 Σεπτεμβρίου), ο Πάουλι Παλλάς, φωνάζοντας « Ζήτω ο Αναρχισμός» έριξε μια βόμβα στον στρατηγό Μαρτίνεθ Κάμπος, πρόσωπο κλειδί των στρατιωτικών δυνάμεων, ο οποίος όμως θα βγει άθικτος (προσοχή! σε ένα βιβλίο που διάβασα εγώ λέει ότι τραυματίστηκε). Στην απόπειρα σκοτώθηκε ένας πολιτοφύλακας (γκουάρδια σιβιλ) και ένας περαστικός τραυματίστηκε. Ο Παλλάς εκτελέστηκε. Για να εκδικηθεί το θάνατο του Παλλάς, στις 7 νοεμβρίου, ο Σαντιάγο Σαλβαδόρ, θα ρίξει μια βόμβα ενάντια στην υψηλή αστική τάξη της πόλης, που είχε συνωστιστεί στο Λισέου. Το αποτέλεσμα είναι 20 νεκροί, 27 τραυματίες ενώ μια δεύτερη βόμβα που δεν εξερράγη εκτίθεται σήμερα στο μουσείο ιστορίας της πόλης. Ο Σαλβαδόρ θα εκτελεσθεί ένα χρόνο αργότερα στη γκιλοτίνα.
Το Corpus (καθολική γιορτή) αποτελούσε σημαντικό κοινωνικό γεγονός για την μπουρζουαζία της βαρκελώνης και γιαυτό, το 1896 θα είναι μεγάλος ο αντίκτυπος μιας ακόμη βόμβας. Η αστυνομία θα συλλάβει τους συνήθεις υπόπτους- δηλαδή καμιά εκατοστή αναρχικούς-, εκτελέστηκαν 5, φυλακίστηκαν 45 και εξορίστηκε ένας μεγάλος αριθμός, όμως ποτέ δε θα βρεθεί ο πραγματικός ένοχος.*
Μέσα στα επόμενα χρόνια, θα συνεχίσουν να εκρήγνυνται βόμβες στους κεντρικούς δρόμους της πόλης: 3 νεκροί το 1904, 2 νεκροί στη Ράμπλα το 1905, το 1906 θα βρεθεί στη Ράμπλα μια βόμβα που δεν εξερράγη , και δύο χρόνια αργότερα άλλη μια στα ουρητήρια εκεί κοντά. Το γενάρη του 1907 θα εκραγούν δύο ακόμη βόμβες σε κτίρια της Ράμπλα και κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων χρόνων μερικές ακόμη, με ή χωρίς θύματα, σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η κορύφωση θα επέλθει το 1909, με την καταστολή του επαναστατικού κινήματος, που θα στοιχίσει τη ζωή σε 100 περίπου άτομα, θα έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες τραυματίες και πάνω από χίλιες συλλήψεις. Θα κατηγορηθεί ο Φρανσέσκ Γκουάρδια Φερρέρ, προοδευτικός δάσκαλος που δεν είχε καμία σχέση με τα συμβάντα, ως αρχηγός της εξέγερσης και θα εκτελεστεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
* Σημ.1: αυτά τα τρία συμβάντα είναι αυτά που ξεχωρίζουν για αυτή την περίοδο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δίκη των 5 στο Μοντζουίκ.
* Σημ.2 : Περισσότερα στοιχεία σχετικά με τον Πάλλας, τη βόμβα στο Λισέου, τον Σαντιάγο Σαλβαδόρ και την «πόλη των βομβών» γενικότερα στα ιστορικά μυθιστορήματα του Εντουάρδο Μεντόθα «η πόλη των θαυμάτων» και «η αλήθεια για την υπόθεση Σαβόλτα», εκδ. Ζαχαρόπουλος.
1 σχόλιο:
Ο δαίμονας των μπλογκ ξαναχτυπά...με το πνεύμα του Σαλβαδόρ Σεγί κατευθείαν απ' τη Ρόσα δελ φοκ!
Δημοσίευση σχολίου