[ Γενέθλια ‘86 ]

.

.


Γενέθλια κι αγόρασα σκοινί,

τον κόμπο μου τον έχω φτιάξει πρόχειρα,

παραληρώντας πάνω στο σκαμνί,

στον τελευταίο ρόλο του αυτόχειρα.

Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον,

μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων.

Γενέθλια και φτύνω τις ευχές,

σοκολατάκια στήνω για ικρίωμα,

ελπίζω με τις πρώτες τις βροχές,

να ξεχαστώ και 'γω και το σημείωμα.

Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον

μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων.

.

.

* * *

.

.

Εντάξει, μην πάει στο κακό ο λογισμός, δεν ταυτίζομαι απόλυτα με αυτούς τους στίχους, αν και καμιά φορά η γενέθλια μελαγχολία τους σιγοτραγουδά χωρίς να με ρωτήσει..! Στα δεκάξι συναντήθηκα πρώτη φορά μαζί τους και από τότε αυτοί με ακολουθούν αλλά και 'γω ακολουθώ την διαδρομή του δημιουργού τους. Και παρόλα αυτά δεν έμαθα ποτέ αν ο Κώστας Τριπολίτης τους έγραψε στα γενέθλια του ή αν η γραφή τους αφορά ένα είδος ταύτισης με κάποιον αυτόχειρα. Επίσης, όσο και αν έψαξα σε βιβλιοπωλεία, ποτέ δεν βρήκα κάποιο βιβλίο του... Πριν μερικά χρόνια ο Μελωδία έβγαλε ένα cd-αφιέρωμα μέσω του Μετρό και αναζήτησα και εκεί τα ίχνη του. Το μόνο που κατάφερα να μάθω ήταν ότι έβγαζε φωτοτυπίες τους στίχους του και τους μοίραζε σε φίλους. Όσο και αν σιχαίνομαι Νταλάρες, Μικρούτσικους και Μαχαιρίτσες δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την ιδιαίτερη γραφή του Κ. Τριπολίτη και να διαβάζω σαν ποιήματα τα τραγούδια... Ακολουθούν μερικά δυνατά δείγματα γραφής και ένας σύνδεσμός με ακόμα περισσότερο υλικό του.

Καλή ανάγνωση..!
.