[ επίσκεψη στην πατρίδα* ]

.

*πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
                  και με μίσησαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού



πίσω από την μαύρη πέτρα
και κάτω από τόνους ηθελημένο χώμα
τα μπαζωμένα χνάρια μιας εφηβείας καταπατημένης
από τη γονική δικτατορία
και την επιδημία συντήρησης
που ακόμα εξοντώνει χαρακτήρες
κόβει νομίσματα απ' τη μοναξιά
και χτίζει ανθρώπους στις γέφυρες ανακύκλωσης
της πόλης-κράτους

απ' την κρύα βρύση
σαν το νερό κυλά στ' αυλάκι
η δημοσιά παράλληλη στο αίμα των αθώων
και το πλακόστρωτο φτιαγμένο απ' τα οστά τους'
με φόντο το καταλανικό κάστρο
που εκλιπαρεί καμιά φωτογραφία κι ολίγον τουρισμό
εκεί μετρώ τους λίθούς των τειχών στο βάθος
γνωρίζοντας πως απαριθμώ λιθοδόμητες ψυχές
και συνειδητοποιώντας ότι ποτέ μου δεν εννόησα
τα ιδανικά της πόλης-δολοφόνου

συνομιλώντας με σκιές πάνω από το βάλτο
μαθαίνω κάποια μυστικά του, ότι π.χ.
το μήκος της φαβορίτας ξυραφιάζει σχέσεις
κι ο φόβος της ηλεκτρικής κιθάρας αποστάσεις
σίγουρα θα εξακολουθούν να καίνε μάγισσες εδώ
στον Μισισιπί του κάμπου'
ευτυχώς στην πούντα του Σαββάτου 
αυτοί που συναντώ δεν μ' αναγνωρίζουν
και 'γω πάλι δυσκολεύομαι αν ίσως κάποτε
είχαν ένα κάποιο όνομα - επώνυμο - ενδιαφέρον
οι νεκροζώντανοι ιθαγενείς αυτής
της πόλης-φάντασμα



να μην ξεχάσω την επόμενη φορά
τον δυναμίτη και τα ταπεράκια της μαμάς
.