.
Η γεροντοκόρη μένει στο ράφικαι παθαίνει κατάθλιψη.
Ποιος φταίει για την κατάσταση
της, η πάθηση ή η νοοτροπία;
Καθοριστική η διάγνωση
στην όποια θεραπεία...
* * * * *
Υποσημείωση:
Αυθεντικό και μέσα από την ζωή το ερωτηματικό -ποτάνα κοινωνία..! Και εμπνευσμένο παράλληλα από τον Παράλληλο που κάπου (ανάθεμα και αν κατάλαβα που) γράφει: «ο νευρωσικός χτίζει παλάτια στον αέρα, ο ψυχωσικός τα κατοικεί, ο ψυχίατρος εισπράττει τα νοίκια»..!
. . .
6 σχόλια:
Πριν την "πάθηση" πάντα η νοοτροπία.
Όσον αφορά στη διάγνωση;
Νίπτει τας χείρας της.
Μέχρι εδώ και ‘γω συμφωνώ -και με τα εισαγωγικά στην πάθηση φυσικά..! Από κει και μετά ωστόσο ο βασικός προβληματισμός ξεκινά: αν κανείς καταφέρει να πείσει τη «γεροντοκόρη» π.χ ότι ο γάμος όχι μόνο δεν είναι αυτοσκοπός αλλά και μια άνευ ουσίας κοινωνική σύμβαση δεν θα προσφέρει και ένα λιθαράκι στο ξεπέρασμα του όποιου ψυχολογικού προβλήματος; Ένα κλικ πιο ‘κει στην αλλαγή αντίληψης και νοοτροπίας δεν μπορεί να είναι πιο αποδοτικό από ένα επιπλέον ψυχοφάρμακο; Και ΄γω δεν ξέρω, απλώς αναρωτιέμαι…
RdF
"Ένα κλικ πιο 'κει . . .";;;
Ακόμα κι αν υπάρχει αυτό το κλικ,
Rosa Del Foc,
δεν υπάρχει το πιο 'κει.
Οι αντιλήψεις και οι νοοτροπίες
δεν αλλάζουν.
Πρέπει να πεθάνουν
και πάνω στις στάχτες τους
να γεννηθούν νέες.
Σωστό και αυτό, για το γκρέμισμα των αντιλήψεων... Αλλά αν η "γεροντοκόρη" είναι μέρος της ζωή σου τα ερωτηματικά επιμένουν και κάτι πρέπει να κάνεις και εσύ για να βοηθήσεις...
RdF
Αυτό ακριβώς να κάνεις.
Να πεθάνεις, Rosa Del Foc.
Και δεν αναφέρομαι
στο σωματικό θάνατο, φυσικά.
Όταν υπάρχουν όχι μόνο αγεφύρωτες αλλά και αλληλοσυγκρουόμενες αντιλήψεις, πέρα και από την όποια "παθολογία", ο θάνατος της όποιας σχέσης χτίστηκε πάνω σ' αυτές είναι ούτως ή άλλως αναπόφευκτος...
RdF
Δημοσίευση σχολίου