Θα πάμε..:

Τουλάχιστον να μη βρέξει...Αυτό μόνο,
και θα τα καταφέρουμε. Και ας μην ήταν
και χειμώνας, γαμώτο... Όμως έτσι είναι, δεν
αλλάζει. Είχα ξαναπεράσει απο δώ, παιδί, αλλά
δεν θυμάμαι πια τον δρόμο. Αν κάνω λάθος, θα
μας καταπιούν τα ίδια μας τα βήματα. Εκεί που
θα πηγαίνουμε, θα μικραίνουμε, θα χαθούμε, θα
ξεχαστούμε. Πρώτη φορά η ζωή μου στα χέρια
μου. Σαν ξένο μωρό. Αλλά δεν υπάρχουν ξένα
μωρά. Πρέπει να το πάρω στα χέρια.

Πως παίρνεις την ζωή σου στα χέρια σου; Πως
πραγματώνεται αυτή η ωραία και λεβέντικη
φράση των βιβλίων; Κατ’ αρχήν, από που
την πιάνεις; από που πιάνεται η ζωή; από τι
ξεκινάς; Άχαρος στα μερεμέτια, ανέπνευστος
στις πατέντες, και αν δε μου μαγειρέψεις
πέθανα! Με τρελαίνει ό,τιδήποτε μηχανικό
δεν καταλαβαίνω, παραλύω όταν χαλάνε
μηχανήματα που δεν κατέχω την λογική τους,
που εξαρτώμαι από τους εξειδικευμένους,
χαμένος στην έρημο, ένας χρήστης. Αυτό. Ένας
σκέτος χρήστης μηχανημάτων.

"Που με πας;"

Νύχτα με κομμένο το ρεύμα παντού και
έναν φακό στο στόμα, πρέπει να βρω κάπου
να κοιμηθούμε απόψε. Στα χέρια μου κρατάω
ανθρώπους πια, δε με παίρνει να τα έχω
στις τσέπες και να κατεβαίνω τον δρόμο
σφυρίζοντας, γκόμενος και άνετος. Υπάρχουν
μάτια που με κοιτάζουν, κόκκινα, έτοιμα για
κλάμματα, νυσταγμένα. Πως διάολο βρίσκεις
τον δρόμο;

"Που με πας;"

Κάποιος σοφός μου είχε πει κάποτε πως
πρέπει οπωσδήποτε στο τέλος να έχει να πεις
μια ιστορία. Τουλάχιστον αυτό, μια ιστορία.
Μαντάρω τα ρούχα μου, ρελιάζω τι λέξεις,
πρέπει από κάπου να το πιάσω. Από χρήστης,
δημιουργός. Από συνδρομητής Θεός. Δεν
ξέρω ούτε τι ώρα είναι. Πόση ώρα έχει που
έχει νυχτώσει και πόσο κρατάει η νύχτα εδώ.
Αν κοντεύει να ξημερώσει, μπορεί και να
αντέξουμε. Αλλά δεν μπορώ να ελπίζω σε αυτό.
Πρέπει άμεσα να βρω κάπου να κοιμηθούμε
απόψε. Ναι, αυτό πρώτα από όλα. Μπορεί
να είμαστε τυχεροί. Κάποιοι έφυγαν βιαστικά και
άφησαν τα σπίτια τους ανοιχτά και τα ψυγεία
στην μπρίζα.

"Που με πας;"

Δεν ξέρω και πόση μπαταρία έχει ο φακός.
Σοφία, Νικολέτα, "αν με αγκαλιάσεις πολύ
σφιχτά, θα βγάλει φως ο λαιμός μου" της λέω.
Το κάνει. Με τα παιχνίδια γίνεται. Θα νομίζει
πως έχω χαλάσει. Πρέπει να σκεφτώ. Χωρίς να
σταματήσω να αισθάνομαι. Αλλά επείγει ένα
μέρος να βγει η νύχτα. Σαν ιερή αποστολή, να
μας παραδώσω στο μέλλον. Άθικτους.

Το πρωί θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται
από τον ορίζοντα, τις πόλεις, τη θάλασσα...
Θα πλησιάσουμε, θα αρχίσουμε πάλι. Να μία
φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι. Οι "σαν κι εμάς".
Σαν αγουροξυπνημένα κουτάβια, με πρησμένα
μάτια, έχοντας νικήσει το πιο δύσκολο βράδυ
της ζωής μας, θα κηδέψουμε τις απώλειες, θα
πούμε μόνο ένα "πάμε;" και θα πάμε...

(Οδυσσέας Ιωάννου)

[ 1600 μπουκάλια ]

Με χίλια εξακόσια μπουκάλια μπύρας

μπαίνει κανείς -χρονιάρες μέρες- ή στο βιβλίο Γκίνες...

...ή κρατούμενος στην ασφάλεια και στα κακουργοδικεία:

Όλα είναι θέμα -ταξικής- οπτικής..!

1600 μπουκάλια (the movie):

P.S. You can't bring me down..! 

http://villa-amalias.blogspot.gr/

Είδα Στα Μάτια Σου (Μια Φωτογραφία)

.

Είδα τα μάτια σου -κοιτούσαν σκληρά
Είδα τα μάτια σου -να φτύνουν το ψέμα
Είδα τα μάτια σου να `ναι αδειανά
και τότε μην μου πεις πως δεν είδα εσένα

Και μην μου πεις πως δεν άκουσα εσένα,
πως δεν άκουσα αυτό που ήθελες να μου πεις.
Απλά δεν είχα τίποτα για να προτείνω
παρά μόνο να σε ρωτήσω αν ξέρεις

Τώρα τι κάνουμε;
Πες μου απλά τώρα τι κάνουμε;
Σταμάτα να με κοιτάς μ΄ αυτά τα μάτια
πες μου απλά τώρα τι κάνουμε μονάχοι;

Η φάτσα σου τώρα σαν άλλαξε
ψάχνει να βρει μια απάντηση σ΄ έμενα.
Και στη μπουκάλα το αλκοόλ που μας τελείωσε
όλα τα πράγματα μας καταραμένα.

Είδα τα μάτια σου -κοιτούσαν σκληρά.
Είδα τα μάτια σου -να φτύνουν το ψέμα.
Είδα τα μάτια σου να `ναι αδειανά
και τότε μην μου πεις πως δεν είδα εσένα.

Αλλά δεν φταις εσύ -σε φτιάξανε να νιώθεις έτσι.
Δεν φταίω εγώ -με φτιάξανε να νιώθω έτσι.
Φταίμε κι δυο μας
που δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε
παρά μόνο ρωτάμε

Τώρα τι κάνουμε;
Πες μου απλά τώρα τι κάνουμε;
Σταμάτα να με κοιτάς με αυτά τα μάτια
πες μου απλά τώρα τι κάνουμε μονάχοι;

 

 .

Καλύτερα φονιάς -παρά αυτόχειρας:

«ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΔΗΛΩΣΗ

Προς το υπουργείο Οικονομικών, ΔΟΥ Ιεράπετρας

Του φορολογούμενου πολίτη Αρετούλη Γ. Νικολάου, κατοίκου του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας.

Εις το εκκαθαριστικό σημείωμα που μου αποστείλατε «προσάπτε­ται» τεκμαρτό εισόδημα 8.863 ευρώ, ποσό το οποίο εγώ ποτέ δεν είδα κι ούτε θέλησα να αποκτήσω.

1.Για την οικία μου, αντικειμενικής αξίας 13.653,68 ευρώ (ΕΤΑΚ 10.8.2010), ευρισκόμενη στον οικισμό Πανακιανά του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας, χωρίς καν ηλεκτροδότηση, θεωρείται τεκ­μαρτό εισόδημα 4.080 ευρώ, περίπου το 1/3 της αξίας της, τη στιγ­μή που πολύ καλύτερα σπίτια τα βρίσκει κανείς στην περιοχή μας με μόλις 150 ευρώ τον μήνα ενοίκιο (1.800/έτος).

2.Θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης 3.000 ευρώ. Δυστυχώς για σας, λόγω της αντικαταναλωτικής και οικολογικής ιδεολογίας και τρόπου ζωής που έχω επιλέξει από το 1995, εγώ και η σύντροφός μου (2 άτομα) επιζήσαμε με μόλις 2.126,5 ευρώ για ένα ολό­κληρο έτος, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων της βενζίνης του αυτοκινήτου μου, που χρησιμοποιώ κυρίως για τις αγροτικές εργασίες μου. Δηλαδή ζητάτε για φόρο το 1/4 του ετήσιου εισοδή­ματος επιβίωσής μου!!!

3.Όσο για το αυτοκίνητό μου, μοντέλο '91 και κυβισμού 750 κ.εκ., με έξοδα ασφάλισης – τελών κυκλοφορίας 300 ευρώ και συντήρη­ση από εμένα τον ίδιο (ως πρώην μηχανικός), θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα 2.000 ευρώ.

Κατόπιν όλων αυτών που ανέλυσα παραπάνω και επικαλούμενος το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, δηλώνω τα εξής:
α) Μεταξύ της επιλογής να μην τρώω για τρεις (3) μήνες
και να πλη­ρώσω τον φόρο που ζητάτε, θα προτιμήσω να μην πληρώσω ούτε ένα ευρώ.
β) Μεταξύ της επιλογής να γίνω αυτόχειρας ή φονιάς, θα προτιμή­σω να γίνω φονέας σας.
γ) Αν δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος με αυτό το εκκαθαριστικό που μου αποστείλατε, τότε είστε αχρείοι και απατεώνες και κλέφτες.

7.7.2012
Άνευ ουδεμίας εκτίμησης
Ν. Αρετούλης»

Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή,

ριάλια:

[ ταχυπαλμία ]

.

Ασ' τους να νομίζουν ότι γέρασες

εμείς θα ξέρουμε μονάχα

πως ακόμα σε παιδεύουνε

τα χτυποκάρδια της νιότης

Αmour Ιnsatisfait:

.

Σημειώσεις

για τη νέα Μασσαλιώτιδα, 

για την Κένυ Αρκάνα,  

την Μασσίλια

Χωρίς Ελπίδα: για μια χούφτα ψήφους

Kaso Perdido

(web & discografia)

Punk Economics:

Κeep walking, keep in touch...

Δεν φτάνει που ολοένα και πιο ασπρόμαυρη μοιάζει να κυλάει η ζωή μας, δεν φτάνουν τα ζόρια της καθημερινότητας, δεν φτάνει που μας στριμώχνουν από παντού, μας ζορίζουν επιπλέον και ψηφιακά... Και κάπως έτσι σου τελειώνουν και οι λέξεις, οι εικόνες, τα τραγούδια... Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω με την fanzinita και δεν έχω και την πολυτέλεια να σπαταλήσω επιπλέον χρόνο με την γαμω-google, σίγουρα όμως κάποια στιγμή θα πάρω το blogάκι μου στον ώμο και θα την κάνω όσο πιο μακριά γίνεται από εδώ... Τα μαζεύω σιγά-σιγά και κάπως έτσι συμμάζεψα και σε ένα καινούριο blog τις περισσότερες από τις δουλειές και διευθύνσεις με τις οποίες ήρθα σε επαφή και επικοινώνησα, έστω και σιωπηλά μαζί τους, τα τελευταία χρόνια που περιπλανώμαι στον ιστό... Σίγουρα μου έχουν διαφύγει πράγματα, θα έχω το νου μου για να τα συμπεριλάβω εν καιρώ...

Σίγουρα πολλοί σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο και σίγουρα η εικονική επαφή δεν αρκεί με τίποτα για να αναχαιτίσει το τσουνάμι της λογοκρισίας και της καταστολής που έρχονται... Πρέπει να βρεθούμε αλλά για να τα καταφέρουμε πρέπει να κρατήσουμε και επαφή... Και μιας και βλέπω πολλά blogs να “κατεβαίνουν” ή και να “χάνονται” ξαφνικά, άνοιξα έναν καινούριο δίαυλο όπου μετέφερα και όλα τα προτεινόμενα links μου... Είναι το παρατηρητήριο μου αυτό και ειλικρινά χαίρομαι για όλα αυτά που μοιράζεστε και γράφετε μαζί μου... Όμορφη πραγματικά η θέα από εδώ... 
Καλώς ήρθατε στο Buena Vista Fanzinita Club..!

Οδηγός Επιβίωσης για Bloggers

Ή μάλλον καλύτερα ένα καλό σωσίβιο σε περίπτωση πλημμύρας και καταστολής. Μιας και τα κακά μαντάτα δυστυχώς πληθαίνουν ολοένα, όπως διαβάζουμε στον ιστό:

“Εδώ και μια βδομάδα όλα τα Ελληνικά blogs της Google που φιλοξενούνται στη πλατφόρμα του Blogspot έχουν πλέον και κατάληξη .gr πράγμα το οποίο σημαίνει πως πλέον υπάγονται στην Ελληνική νομοθεσία. Αυτό σημαίνει πως πλέον, εάν κάποιος κάνει μήνυση σε ένα blog με κατάληξη blogspot.gr για συκοφαντική δυσφήμηση, γίνεται άμεσα άρση του απορρήτου, καθώς η Ελληνική δικαιοσύνη προβλέπει άρση του απορρήτου των επικοινωνιών ακόμη και για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης,το οποίο είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Με άλλα λόγια, πλέον εάν κάποιος ενοχλείται από το τρόπο γραφής ενός blogger,ή θεωρει το κείμενο που εχει στο ιστολόγιο του, προσβλητικό για το άτομο του,θα μπορεί να πηγαίνει στην αστυνομία,να καταθέτει μήνυση και έπειτα η υπόθεση θα πηγαίνει στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος.

Κάπως έτσι λοιπόν, τόσο εύκολα και απλά…η Google μας υποχρεώνει σε ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ εάν δεν θέλουμε να γίνουμε θαμώνες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ.”

Όπου βέβαια μπαίνει κλειδί δημιουργείται και αντικλείδι και για όπου αυτό δεν πιάνει υπάρχει και ο δυναμίτης. Εξειδικευμένα πράγματα αλλά χρήσιμα σε όσους γνωρίζουν λίγο παραπάνω την κομπιουτερική, μιας και για πρώτη φορά στην Ελλάδα δικαστήριο επιβάλλει συγκεκριμένα τεχνικά/τεχνολογικά μέτρα παρεμπόδισης της πρόσβασης χρηστών σε ιστοσελίδες/servers. Περισσότερες εξηγήσεις in void.

 

Τα πράγματα έχουν δρόμο ακόμα αλλά φαίνεται ότι η Εξουσία και ο Μεγάλος Αδερφός τρέχουν ντοπαρισμένοι, γι αυτό καλού κακού ας πάρουμε κάποια μέτρα προστασίας και ας λάβουμε υπόψιν τις τεχνικές συμβουλές του radio dada. 

Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε τον οδηγό.

Fuckop Family

Fuckop Family

(DWNLD)

Το Rock 'n' Roll της Αλίκης

Με ψηλό τακούνι και κολλάν σφιχτά

με τιγρίσιο βλέμμα και χείλη υγρά

κάθε βίτσιο κάνει άμα πληρωθεί

μηχανή ακριβείας είν' ερωτική...

Είν' η Αλίκη που στα εικοσιδυό

στην πιάτσα έχει τώρα εδώ και χρόνια οχτώ

Κανέναν δεν πληρώνει ούτε το Λαγό

το μπάτσο που οι νταβάδες έχουν αρχηγό

Μονάχα ο Πάπιας το τρελό φρικιό

όταν την πληρώνει λέει σ' αγαπώ

Κόψε πια την πιάτσα της λέει ενώ κοιτάει

αυτό το τέλειο σώμα που τον περιγελάει

Τι γυρεύει ένα τρελό φρικιό

τι νομίζει μια πόρνη χρόνια οχτώ

Στην χώρα των θαυμάτων δεν μπαίνουνε φρικιά

ούτε και πουτάνες γιατί ο Λαγός φυλά...

Κάποια νύχτα βγαίνουν από ένα εκατό

μπάτσοι και νταβάδες και πιάνουν το φρικιό

την Αλίκη παίρνουνε στο τμήμα το πρωί

και της κάνουν μια σύσταση απλή...

Πρέπει να μας δίνεις τόσα τα εκατό

αλλιώς δεν ξαναβλέπεις πλέον το φρικιό...

Μην δουλεύεις άλλο τον Λαγό

μην προσβάλεις έναν αστυνομικό

Στο χέρι της Αλίκης λάμα ξεπηδάει

περίστροφα ξερνάνε σφαίρες και φωτιά...

Οι εφημερίδες γράψαν για έναν αναρχικό

που σκότωσε μια πόρνη κι έσφαξε το λαγό...

Τι γυρεύει ένα τρελό φρικιό

τι νομίζει μια πόρνη χρόνια οχτώ

Στην χώρα των θαυμάτων δεν μπαίνουνε φρικιά

ούτε και πουτάνες γιατί ο Λαγός φυλάει...

[ Ωχρά Σπειροχαίτη ]

 

το μήνυμα της ήττας:

Οι αγγελιοφόροι της νύχτας

μιλούν για τον άνθρωπο με λόγια πικρά,
μιλούν για πράξεις αψυχολόγητες,

παράλογες κι αφύσικες,
για δηλητηριασμένες ψυχές

γεμάτες τραύματα και βαθιές πληγές,
μιλούν για τον φόβο της συνείδησης,

τον φόβο της ευθύνης,
για δειλία, προδοσία και για κατάχρηση εξουσίας.
Και ειν' απόψε τα λόγια τους πικρά.
Ίσως γιατί κανένας δεν θέλει να τ' ακούσει.
Τρέχουν όλοι και κρύβονται σαν τα μικρά παιδιά,
με το δάχτυλο κανέναν δεν θέλουν να τους δείξει.
 

Άκουσε, άκουσε το μήνυμα της ήττας όταν λες:

Εμπρός να κάψουμε τον εμπρηστή.
Εμπρός να βιάσουμε τον βιαστή.
Εμπρός να κρεμάσουμε τον δήμιο.
Εμπρός να σκοτώσουμε τον φονιά.
Εμπρός να κλέψουμε τον κλέφτη.
Εμπρός να εξυγιανθεί η κοινωνία.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουν νικητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουνε κατακτητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
της πάσης φύσης εξουσίας οι εραστές.

Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν "γιατί".

Going Nowhere Fast

Το μήνυμα της κάλπης είναι σαφές, 

πολύ πριν το άνοιγμα της, 

με όποια κυβέρνηση συνεργασίας και αν προκύψει: 

πάμε ολοταχώς στο πουθενά..! 

Αυτός είναι και ο τερματικός σταθμός, 

αυτού του πολιτικού συστήματος και αυτής της σάπιας κοινωνίας..! 

Punk's feelinigs :

Terminus - Going Nowhere Fast

Terminus - Back Among the Blind 

 (special thanx to Mike)

Η Τζένη των πειρατών

[ Bertolt Brecht / Kurt Weill ]

Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα

και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ

στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία

και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)

Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι

κι όλοι λεν τι είν΄αυτό το βουητό

και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)

Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιόν θα πάρω τη νυχτιά

γιατί σε κρεβάτι απόψε δεν θα κοιμηθεί κανείς

μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά

που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δεν μάθατε ποια είμ΄εγώ)

Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι

κι όλοι λεν΄τι΄ναι αυτό το ουρλιαχτό

και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)

Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά

Κύριοι μου καλοί τώρα πια δεν γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί

κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα

απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ΄αφησαν αυτό)

Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόλη

και ρωτάτε - ποιος να έμενε εδώ

και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι΄αυτήν ήτανε λοιπόν)

Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν, και θα δέσουν μ' αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ' αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...Και θ' ακούσετε ν' αποφασίζω: όλοι. Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι! Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.

Υ.Γ:
 το πρόσωπο του κτήνους
 και
να τελειώνουμε με το όνειδος 

Ο άγνωστος λιποτάκτης

Crucified for Rock 'n' Roll

Nαι, σαν ποινή, η σταύρωση, ήταν απάνθρωπη και σαδιστική.
Και αντί να την καταγγείλουμε σαν τέτοια (που είναι η διεθνής αμνηστία, γιατί χάνεται πάντα τέτοιες μέρες;) ο κόσμος αρέσκεται στο να την αναπαριστά στις εκκλησίες και στον Τζεφιρέλι... Αίσχος!

Σαν σήμερα όμως ο  καθένας σταυρώνεται για ότι αυτός γουστάρει,
άλλος για τις αμαρτίες τους, άλλος χάριν ηδονής και άλλος για το Rock 'n' Roll..!

Εγώ απλά σταυρώνω στο στέρνο τα χέρια και παρατηρώ,

βαρέθηκα ρε αδερφέ τόσα χρόνια τα ίδια παραμύθια

άσε που δεν έχουν και σασπένς: όλοι ξέρουνε το τέλος

Δυο χιλιάδες δώδεκα φορές ντάρκιδες και μαύροι ήλιοι, διηγήματα του Moorckock και ιστορίες σαν του David Carradine και τραγούδια απ΄ τους Iron Cross, Mon côté punk, και τους Black Thunders:

Eduardo Galeano: η Αποστολή του Φόβου:

[ home sweet home ]

Παρελάσαν τα στρατά

                     και τα σώματα ασφαλείας

                                                    και οι εκλογές θα γίνουν

σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

όπως οι ναζί μαζεύανε Εβραίους

έτσι και η πολιτεία των Ελλήνων

μαντρώνει μετανάστες

αναμείνατε την τελική λύση και

μην κλείσετε εάν δεν ακούσετε σύρμα κατειλημμένο

“σημασία έχει όχι πια εδώ”

στην κόλαση του κάθε μέρα

ακαριαίος στρόβιλος διαλεκτικής εναλλαγής

πτώση τάσης ατομικής ενέργειας

βραχυκύκλωμα

παύση και επαναφορά συστήματος

παέγια Βαλενθιάνα υ φιδεουά

φίδια κολοβά

ρουά ματ και αυγά μάτια

αυτόματη συνειρμική γραφή 
κβάντων και συμβάντων

τέσσερα χέρια χιαστά και ιδρωμένα

ένα “h” κι ένα αλυχτό

και δυο κορμιά σεληνιασμένα

μέλλον ανέμελο και ατημέλητο

άραχνο και μαύρο

και τσιγκούνης και ιδιοκτήτης

γι' αυτό και 'γω ράβω πουκάμισο για σπίτι

σαραντάχρονα παλληκάρια από τη Λιβαδειά

σαράντα μύρια μικροκύματα

μακριά στο Αϊβαλί

ελευθερία έκφρασης

χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα ιστολόγια

και δύο χιλιάδες δώδεκα παρακολουθήσεις

έλεγχος γνησιότητας

και απομίμηση μηνύσεων

καταγραφή και εξακρίβωση στοιχείων

να σου πω την μοίρα σου τη μοιρολάτρισσα

να μου πεις το κακορίζικο μου

πες μου όμως πρώτα

πως την λένε την τσιγγάνα

ACTA Μοργκάνα

να 'ούμε δηλαδής:

             home sweet home

  google sweet google

                                                                             shit sweet shit

Τρια βιντεοβήματα

ενάντια στου στρατού τα θύματα:

1.

2.


Paths of Hate από videosonlytube

3.

Bandista: sokak meydan gece

Alone and together, wherever we are! Long live women’s solidarity!

Bandsista, March 8, 2012

Γκέκε;

Εκδήλωση - Συζήτηση

για την Ολική Άρνηση Στράτευσης

10 Μαρτίου στη Βίλα Ζωγράφου:

...και το Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου:

Ζηλότυπον

'Αφρονη άφθαρτη άφθονη

κι ανθρώπινη η σκακιστική του φθόνου

και η κακιστική του ζηλόφθονου

Μα όλα του ανθρώπου ανθρώπινα δεν είναι;
 

Μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε και ν' αγαπάμε

με αίσθημα παραίτησης και χρησικτησίας

να βυθίζουμε τα όρη ανυψώνοντας το Εγώ σημαία

και ν' αντιστρέφουμε τους όρους

ώσπου στο μίσος να καθρεφτίζεται η αγάπη

απατηλή άπατη απάτη

νήσος σε περιβάλλον νοσηρό

γόνος άγονος κτήσεων και κατακτήσεων

θέατρο σκιών, ανταγωνισμών και πολέμων

κυνηγημένοι κυνηγοί ασώματων σωμάτων

ηττημένοι νικητές φροϋδικών συμπληγάδων

συμφερόντων συρφετός συφοριασμένος

νυμφομανείς ζηλωτές της παράδοσης

εξαρτημένοι χρήστες χρηστών ηθών

ιερόδουλες και πατριάρχες, είλωτες ρολίστες

με ζήλο υπερβάλλοντα και ζήλια

σ' εγκλήματα πάθους και κατάχρησης εξουσίας

Άτακτες τεχνικές επιβεβαίωσης

και περίτεχνες τακτικές κυριαρχίας

παιχνίδια υποταγής και δηλητηριασμένα βέλη

των δέκα εντολών, επτά θανάσιμων αμαρτημάτων

και εξακοσίων εξήντα έξι ηθικών φραγμών

απαγορευμένοι καρποί και λέξεις

πραγμοποίηση αιδοιοποίηση φαλλοκρατία

αυτοπραγμάτωση άνευ ουσίας συνουσία

δι' εαυτόν από κοινού αλλά χωρίς τον άλλον

δεν βλέπω βέλτιστο λοιμό λοιπόν γι' αυτό κι επιμένω

μη χείρον χείριστον και εάν

ο έρωτας δεν είναι ελευθερία

τότε μόνο αρρώστια μπορεί να είναι

Ανθρώπινο συναίσθημα η ζήλια

και απάνθρωπη σαν ιδιοκτησία πανδημία

.

(F)ACTA:

 

το μήνυμα στο μπουκάλι αφηγείται:

νότες, χρώματα, εικόνες, λέξεις
από τα έγκατα της μοναξιάς στα πέλαγα του κόσμου
μηνύματα σε μπουκάλι αγνώστου παραλήπτη
για την έσχατη ανάγκη της δημιουργίας και της επαφής,
της γνώσης, της ανταλλαγής και των συναισθημάτων
εδώ μιλάμε, μα οι έμποροι κι οι αστυνόμοι θα έρθουν
να μας βρουν και θ' ανακρίνουν, θα ρωτούν για τη μποτίλια:
"όχι κύριε, τι κι αν είσαι ναυαγός, ότι κι αν είσαι δηλαδή
το νόμο δεν τον ενδιαφέρει, ούτε το μήνυμα τον αφορά,
πλήρωσες δικαιώματα και φπα για το μπουκάλι;"

Σε τούτο το ντουνιά πνευματική ιδιοκτησία
διεκδικούν οι φελλοί και τα μπουκάλια
και τα πνευματικά δικαιώματα
δώρα άδωρα και άτοπος κρανίου τόπος 

[ 27/3/10 ]

 

Y.Γ: Η Ελλάδα υπέγραψε την αμφιλεγόμενη συνθήκη ACTA για την πνευματική ιδιοκτησία

[ Χαοτικά ]

Μη φυλάγεσαι από την αταξία

είναι ευφυής

Η τάξη είναι αγκύλωση Φυλάξου

Η τάξη στο ανατομείο

Ψάξε μέσα της για νεοπλάσματα

για άτυπα κύτταρα αριθμού

για συμφύσεις χωροχρόνου

Το Χάος σηματοδοτεί δε λέει

                                    ... ... ...

                                      ... ... ...

Τα νετρίνια δεν έχουν τίποτα που να μετριέται
το μόνο που μπορούν είναι που καταδιώκουν τ' όνομά τους
οι πλανήτες να ψήνουνται στο ερυσίπελας
το ανθηρό εκτόπλασμα του εγώ
να πέφτει σε πληθυντικούς εγείς εγών
κι ο λαμπαδίας βήμα χήνας στο λιθόστρωτο

Ώ άγρια νοημοσύνη του Χάους
τα όρια τα όρια
το άνευ

...

..

.

[ Έκτωρ Κακναβάτος ]

[ Αντίστροφη Μέτρηση ]

 

...μονομιάς,

                   χωρίς ερωτηματικά και απόκριση,

σαν πέταλα μαργαρίτας,

μάδησα τα βέλη του χάους!

[ αν υπήρξαν ποτέ θεοί δεν θα ΄καναν το ίδιο; ]

...χωρίς αρχή
                                       και τέλος,

έτσι όπως σαν φίδι κουλουριάζεται κανείς

γύρω από την καρδιά του,

άψογη συμμετρία της σύγχυσης,

κύκλος τέλειος, σπασμοί της μήτρας

Και από το επίκεντρο του σεισμού του

αιμάτινα εκτοξεύονται ακτινωτά

οκτώ αόρατα βέλη

στοχεύοντας όλες τις διευθύνσεις και τις δυνατότητες

όλα τα φεγγάρια και τους ήλιους

  

...και την εκρηκτική 

                        στιγμή εκμηδενισμού

ένας θνητός θεός, ένας διάττοντας αστέρας

γεννιέται και πεθαίνει τρισευτυχισμένος:

έχει όλες τις κατευθύνσεις εξέλιξης στα χέρια του

και με καμιά δεν μένει...

...Παρθενογένεση 

                     και αυτοκαταστροφή:

ένας προδότης ήλιος σε μια ερωτευμένη νύχτα

.

γ υ ν α ί κ α :

Στον καθρέφτη του χρόνου αγνώριστα τα πρόσωπά μας
οι αιώνες σβήσαν με τη σκόνη τους τα ονόματά μας
κραυγές αγωνίας και πόνου παγώσαν στη σιωπή
το μισό του ουρανού χωρίς ταυτότητα, χωρίς φωνή.


Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ' την πίεση μιας σάπιας ηθικής,


Εύα, πλευρό του Αδάμ, υπεύθυνη για την πτώση της ανθρωπότητας
Το σώμα σου είναι το πεπρωμένο σου στην τάξη της πατριαρχίας
Η θρησκεία δίκασε τον έρωτά σου σα δύναμη σατανική
Η επιστήμη σε στιγμάτισε, υστερική και ανισόρροπη


Σαν αναπαραγωγικές μηχανές γεννοβολάμε τα παιδιά μας
σε ρόλους μάνας, αδερφής, πόρνης, Παναγίας, Μαγδαληνής
ζούμε χωρίς να ορίζουμε τα ίδια τα κορμιά μας
κάτω απ' την πίεση μιας σάπιας ηθικής,


Διαιωνίζουμε το σύστημα...


Γυναίκα, κομματιασμένη εικόνα
Άνθρωπος, ψάχνω το αληθινό σου πρόσωπο
μα δε σε βρίσκω πουθενά
Άνεργη, πόρνη, καθημερινή γυναίκα.


Παντού τριγύρω σπίτι, χείλη, χέρια, πόδια
Φανταχτερά προϊόντα που πρέπει να αγαπήσεις
Ζωή ονειρεμένη σαν στις διαφημίσεις
μόνο που τα προϊόντα δεν ξέρουν να αγαπούν


Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΑΣ
ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΑΣ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ


ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ...


Παγιδευμένη στον ιστό της ματαιότητας
στο μύθο της αιώνιας θηλυκότητας
σ' ένα ξένο σώμα που πασχίζεις να αλλάξεις
τ' ανδρικό τοπίο σε δοχείο ηδονής


Αντικείμενο φύσης μαζί και φαντασίωση
υπηρέτρια παιδιών και συζύγων.
Σ' ένα κόσμο που σου δίνει διαταγές
και σε πνίγει σε αμέτρητες σιωπές.


Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΑΣ
ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΑΣ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ


ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ ΙΣΟΤΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ... 

Ολοκληρώνεσαι σαν είσαι μέρος.

Το αληθινό ταξίδι είναι η επιστροφή:

...είχαν κάνει λάθος αρνούμενοι την ιστορία τους, αρνούμενοι την δυνατότητα επιστροφής. Ο εξερευνητής που δεν επιστρέφει ή δεν στέλνει πίσω τα σκάφη του να διαδώσουν τον θρύλο του, δεν είναι εξερευνητής, είναι τυχοδιώκτης, και οι γιοι του γεννιούνται στην εξορία...

Ursula Le Guin

-απο τον Αναρχικο των δυο Κοσμων

Χωρίς στολές και κράνη

ανυπότακτοι αδέρφια μας

κολομβιάνοι!

CONTRA EL RECLUTAMIENTO FORZADO:

 

¡INSUMISIÓN!

Ενάντια στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία:  

ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ!

 

«Η εκπαίδευση του στρατιωτικού προσωπικού, 

από τους στρατιώτες έως τα υψηλόβαθμα στελέχη, τους μετατρέπει 

αναγκαστικά σε εχθρούς του λαού και της κοινωνίας»  

Μιχαήλ Μπακούνιν

Για άλλη μια φορά, την Τρίτη, 13 Δεκέμβρη 2011, το κολομβιανό κράτος, επικεφαλής των κατασταλτικών στρατιωτικών του δυνάμεων, κάλεσε χιλιάδες νέους να πιαστούν στα νύχια του προκειμένου να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις της «δημοκρατίας». Βασανιστικές ουρές, δάκρυα απαρηγόρητων πατεράδων και μανάδων, διαφθορά όπως μονάχα το κράτος ξέρει πώς να παράγει κι ένας δολοφονικός μηχανισμός που θρέφει τον εαυτό του είναι τα μόνα πράγματα που μπορούμε να σκεφτούμε αυτή την καινούργια μέρα.

Για μας, τους ελευθεριακούς, η στρατιωτική θητεία –υποχρεωτική ή μη– πρέπει ν’ αφανιστεί, όπως και κάθε άλλος ιεραρχικός και/ή μόνιμος πολιτικός-στρατιωτικός μηχανισμός. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και σταθμά: η επανάσταση που θέλουμε (η κοινωνική) θα πρέπει να παλέψει κατά του Κεφαλαίου για τη λευτεριά, την ισότητα και τη δικαιοσύνη, επομένως δεν μπορεί να γίνει ένας αγώνας που αρνείται την κοινωνική ελευθερία του ατόμου, ούτε κι ιεραρχικός, πόσω μάλλον ένας αγώνας που θυσιάζει τα μέσα για τους σκοπούς. Σε αυτό το πνεύμα, αρνούμαστε να υποβάλουμε τους εαυτούς μας στο κράτος της δεξιάς, αλλά και στην αριστερή αντιπολίτευση, της οποίας μοναδικός σκοπός είναι η αρπαγή της εξουσίας.

Ακολουθώντας αυτό το σκεπτικό, θα πρέπει ν’ αντιλαμβανόμαστε τη στρατοκρατία ως φυσική βίαιη έκφραση του καπιταλισμού και του κράτους, το εργαλείο μέσω του οποίου καταστέλλονται οι κοινωνικοί αγώνες του λαού. Θα πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι ο μιλιταρισμός νομιμοποιείται και ηθικοποιείται από την ίδια κυβέρνηση που κάνει την καταπίεση την οποία ασκεί να φαίνεται στα μάτια του κόσμου ως έννοια που υπερβαίνει καθετί φυσικό (όπλα, φαντάρους, στρατιωτικές υποδομές κ.ο.κ.) και μετατρέπεται σε βίαιες δεξιότητες και διακρίσεις που προκαλούνται από την αστική τάξη (όπως σπισισμός, σεξισμός, ρατσισμός κ.λπ.), οι οποίες με τη σειρά τους χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη της κρατικής «επιβολής του νόμου», ολοκληρώνοντας έτσι τον αυτοκαταστροφικό κύκλο του καπιταλισμού.

Με τον τρόπο αυτόν, το κράτος βάζει τα όπλα του στα χέρια του λαού (ιδίως της νεολαίας) για να καταστείλει τον ίδιο το λαό και τους αγώνες. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να συμπληρώσει τις τάξεις του στρατού με άνεργους νέους, χωρίς σπουδές, από λαϊκά στρώματα κι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Για το λόγο αυτόν, ο αντιμιλιταριστικός αγώνας πρέπει επίσης να είναι ο αγώνας των από τα κάτω εναντίον των από πάνω κι ισχυρών.

Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα για την πλήρη κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, αλλά με όραμα πάντοτε στραμμένο στον αφανισμό του στρατού, της αστυνομίας και του κράτους. Η αντίρρηση συνείδησης, ως αντιμιλιταριστικό μέσο, πρέπει να παραμείνει διαδεδομένη και να υποστηρίζεται από τον αναρχισμό, τονίζοντας πως είναι μία από τις πολλές δηλώσεις της ανυποταξίας προς οποιαδήποτε κυβέρνηση, μία από τις πολυάριθμες εκφράσεις του κοινωνικού αγώνα όπου βρισκόμαστε.

Τέλος, καλούμε σε ενεργό –κι όχι παθητικό– αντιμιλιταρισμό, που να ’ναι ελευθεριακός και, πάνω απ’ όλα, να συνδέεται με το λαϊκό αγώνα, την ταξική πάλη, τον αγώνα για πλήρη κι αναπόσπαστη ελευθερία.

Colectivo Libertario Thrash Iria (Κολομβία)

μτφ: contra info

[ Πικρή Γενιά, #8 ]

Οι παρανοϊκοί μάς έστεψαν εγκληματίες

Και οι ορδές παραδομένες μας κλωτσάνε

Συμπιεσμένες στη δουλειά

Μ' έναν αφέντη αρχηγό και τιμωρό και πάντα ίδιο

Κάτω απ' τις μασχάλες τους κρατάνε τις ποινές

στους δείχτες τους πλεγμένες αιτιάσεις

Για εμάς, για τους τρόπους μας

την επιβίωση και τη ζωή μας

Έχουν υφαντά κουστούμια οίκων ακριβών

παχιές γραβάτες σα θηλιές λαών

δύσοσμη σάρκα απ' τους ανθρώπους, που έστειλαν στον τάφο

Δακτυλίδια παραφορτωμένοι

του κύρους,

ενδείξεις ανίατης σοφίας

Σίγουροι και με κρυφή ελπίδα για το δικό μας λάθος

και για το πόσο απαραίτητοι μας είναι

Παντού μας γυρεύουν για να μας εξετάσουν

Ειδήμονες τα όργανα να βγάλουν

τα παραστήματα μας να μετρήσουν

κι από μας να φυλάξουν

Καραδοκούν

πληγές να μας ανοίξουν για να 'χουν κάτι να γιατρεύουν

καλά να μας θρέψουν για να 'χουν κάτι να τους θρέψει

να μας οχυρώσουν για να 'χουν δραπέτες στο κυνήγι

να μας μπερδέψουν για να δώσουν λύσεις

Αυτοί οι παρανοϊκοί που ορέγονται τη νιότη μας

τις ιαχές των ηδονών

και των ξανθών μας ήλιων

Πάρτε τα κιτάπια τους, τα νομοθετήματά τους

κι όλη τη γέννα του άδικού τους!

Κοπανίστε τους!

Ώσπου να σπάσουν τα κάγκελα

κι όρθιο ούτε ένα έδρανο,

ούτε μια διαταγή,

ούτε μια συμβουλή τους να μη μείνει!

Δική μας η ζωή!

Δικό μας το κεφάλι

κι αν θέλουμε το τρώμε!

[ Νικολέττα Κατσαρή ]

2012 Σκαλιά

.

[ Long Way to the Sun ]

.